Meesprekers en / of ontvangen bijdragen

Er hebben zich drie sprekers gemeld. Van harte welkom aan mevrouw Lia van Dijk namens de Algemene Seniorenvereniging Zeist, aan mevrouw Annette Meijer van de Stichting Chill en aan meneer Jos Sprenkels namens GPZ. Elke spreker krijgt maximaal vijf minuten de gelegenheid om zijn of haar reactie op het raadsvoorstel naar voren te brengen. Ik zal daar streng op toezien. Na de sprekers krijgen de raadsleden de gelegenheid om vragen te stellen aan de sprekers. Mochten er geen vragen worden gesteld, dan mag daaruit blijken dat u heel helder bent geweest in uw inspraak. Vervolgens geef ik de raadsleden de gelegenheid om de wethouder vragen te stellen. Tenslotte sluiten we de ronde tafel en overwegen we gezamenlijk of er een debat nodig is. Als de raadsleden besluiten dat er een debat nodig is, dan gaan we daar meteen mee door na afloop van de ronde tafel. Dan wil ik nu het woord geven aan mevrouw Lia van Dijk van de Algemene Zeister Seniorenvereniging. Gaat uw gang. Kunt u de microfoon ook gebruiken?

Ik ging dit aan de raadsleden aanbieden, want ik kende ze helemaal niet. Ik vroeg iets, en toen dacht ik: "Oh jee." Nou, ik heb het net al gezegd, en verder ken ik ze tenminste wel, maar dat maakt niet uit. We hebben hier het magazine van de Algemene Seniorenvereniging Zeist, waarop de wethouder staat die zich vooral met ouderenzaken bezighoudt. Jij doet dat ook wel, maar Paul, zij is Laura, ons aanspreekpunt, en daar staat op: "Iedereen moet mee kunnen doen." Dat is toch wel het motto dat Laura ons iedere keer vertelt als wij in overleg met haar zijn. AZ heeft de samenwerkingsovereenkomst 'Meedoen in Zeist 2022-2025' ondertekend en werkt op dit moment actief mee aan de uitvoering, maar wel speciaal gericht op senioren. Eenzaamheid is een groot onderwerp; onderschat dat probleem niet. Wij binnen AZ spreken en horen er wekelijks over. Lees ons magazine en u ziet welke activiteiten wij ondernemen om senioren te verleiden uit hun huis te komen en mee te doen. Senioren dienen zo lang mogelijk zelfstandig, met regie over hun eigen leven, in hun eigen sociale omgeving, eigen woonomgeving te blijven wonen. Om dat mogelijk te maken, zijn er een aantal randvoorwaarden nodig. Die staan in dit raadsvoorstel en in het hele stuk in hoofdlijnen, en daarna wordt het uitgewerkt in de bijbehorende stukken. Helder voor ons en duidelijk. Met veel plezier en inzet hebben we heel wat AZ-leden zien meewerken aan de totstandkoming van de nieuwe agenda 'Meedoen in Zeist 2023-2026'. Wij vonden het een mooi traject om aan mee te doen. Een heel belangrijk onderwerp is en blijft het huisbezoek voor 75-jarigen. Het huisbezoek voor 75-jarigen is nog steeds een prachtig project, en we zijn heel blij dat het is voortgezet, al is het op een iets andere manier. De agenda ziet er goed uit. Samen, jong en oud, en ieder die dat wilde in Zeist, is een prachtig uitgangspunt. Er zijn zeven thema's waar we met veel plezier over hebben nagedacht: fysieke leefomgeving, fysieke toegankelijkheid voor senioren is enorm belangrijk, digitale toegankelijkheid nog zo belangrijker. Maar vooral voor de oudere senioren is dat nog steeds een groot probleem. Wij hebben op dit moment nog altijd 168 leden zonder e-mail. Dat is een signaal. Dat betekent dat werken via internet, iDEAL, QR-codes, en bereikbaarheid van voorzieningen alleen via websites en e-mails een berg vormen waar verhoudingsgewijs, met onze bijna 1800 leden, 168 die dit nog niet kunnen, sommigen niet overheen komen. We helpen ze wel, en u heeft daarover gelezen en u weet, het staat zelfs ook in de agenda. We geven voorlichting. We doen er van alles aan, maar het is een grote zorg voor ons als vereniging. Vervoer en mobiliteit: zonder openbaar vervoer, en als je niet meer mobiel kunt zijn, niet meer van A naar B kunt komen, wat moet je dan? De Gouden Koets is prachtig, al is de steeg, en ik hebben ons bijna een jaar ingezet om te kijken of we trekkers konden vinden om in verschillende wijken de Gouden Koets van de grond te krijgen. Dat is ons niet gelukt, en we hebben de redenen daarvoor aan de wethouder laten weten. De wethouder zoekt nu een andere weg om dit toch voor elkaar te krijgen, en dan zullen we zeker meewerken, maar het is ons niet gelukt. Bankjes: je bent onderweg, en u heeft het ook zien staan. Ik kom er even op terug omdat ik het een mooi voorbeeld vind van iets wat eigenlijk heel lang duurt. U heeft het vast gelezen, want op 31 oktober 2020 stond in de petitie 'Wonen, Zorg, Welzijn, Veiligheid, Mobiliteit', aangeboden aan uw raad namens alle ouderenorganisaties van Zeist, dat ze een concreet voorstel deden, en dat was het plaatsen van meer bankjes in de wijken als rust- en ontmoetingsplek voor jong en oud. En nu zijn we betrokken bij het plaatsen van de bankjes. We mogen ook ideeën daarvoor inleveren. Mooie samenwerking weer met een paar ambtenaren, en ik las hier dat het in 2024 gereed moet zijn. Dat is dus een doorlooptijd van vier jaar. Ik heb één ding uitgelicht, maar ik had er veel meer uit kunnen lichten, maar ik mag wel vijf minuten zinvolle tijdsbesteding. Er is een ruim aanbod, maar voor sommige senioren, vooral ouderen, is uit huis gaan een drempel die nog zeer hoog is. Participatie: wij doen zeker weer mee als AZ, of dat nou als inspreker is of meedoen aan allerlei overleg. We doen het graag. Onderwijs: geef vooral veel aandacht aan jongeren, heb ik meegekregen van mijn senioren. AZ doet mee met maatschappelijke stages voor jongeren. En het project waar wij dit jaar aan hebben meegedaan, heet 'Bitterballen bakken voor senioren', had een grote respons in de wijk. Heel wat gymnasiasten kwamen bij ons bitterballen bakken. Veiligheid: nog altijd gaan veel senioren 's avonds niet uit. Ik wens u veel succes met de besluitvorming. Wij senioren hebben eraan meegewerkt en hebben onze inbreng gegeven. We zijn er blij mee, en ik hoop dat de agenda voortvarend wordt uitgevoerd in het belang van alle senioren, maar zeker in het belang van iedereen in Zeist. Ik heb hier nog een flyer voor iedereen, want samen met Mulder om je, de gemeente, kerk, een samenleving en uiteraard AZ als trekker, gaan wij weer vier bijeenkomsten organiseren om senioren op hun toekomst voor te bereiden, en wat hier staat, staat ook in uw agenda 'Meedoen in Zeist'. Dankjewel.

Van Dijk, hartelijk dank voor deze bijdrage. Dan wil ik nu het woord geven aan mevrouw Hedie Niemeijer van de Stichting Sail. Gaat uw gang.

Zal ik beginnen met een opmerking die ik op de agenda heb staan? Er wordt gesproken over toegankelijkheid, maar in de hele agenda mis ik de sociale inclusie van mensen met onzichtbare beperkingen. Ik heb wat onderzoek gedaan, want cijfers van het SCP geven aan dat er meer dan 3,4 miljoen mensen zijn met onzichtbare beperkingen. Denk bijvoorbeeld aan de Stichting Chill, die zich richt op mensen met onzichtbare beperkingen, die door verschillende oorzaken kunnen ontstaan, zoals hersenaandoeningen, autisme, HSP en burn-outs. Wij constateren dat we de sociale inclusie van deze mensen missen, zodat zij kunnen deelnemen aan het sociale leven. Ik heb hierover een brief geschreven. Ik weet niet of dat nog verder toegelicht moet worden. In Zeist hebben we een drietal activiteiten die, onder andere in samenwerking met Dennis van Bel's restaurant, worden georganiseerd. Op dit moment is er zelfs een Chill Café. Naast het Chill Café zouden we ook de horeca willen enthousiasmeren voor 'easy dining', zodat restaurants zich openstellen voor mensen die ook gezellig met hun gezelschap een maaltijd willen nuttigen. Daarnaast is er behoefte aan een rustige zitplaats waar mensen even rustig kunnen zitten. Ik had het over bankjes, maar dit gaat iets verder: een prikkelarme ruimte waar mensen bijvoorbeeld tijdens het winkelen even op krachten kunnen komen, zodat ze daarna weer verder kunnen. Dat is dus iets wat ik mis in het stuk over toegankelijkheid. Sorry, ik heb zelf hersenletsel en autisme, wat het zoeken naar woorden soms lastig maakt. Dat is ook de reden waarom ik hiermee ben gestart. Ik heb ook Kalmia Events genoemd, zodat er bij evenementen zoals Koningsdag aandacht wordt geschonken aan prikkelarme omgevingen en de toegankelijkheid voor mensen met een beperking. In alles wat nu duidelijk gesteld is, in het VN-Verdrag inzake de rechten van personen met een handicap, gaat de overheid voornamelijk uit van fysieke beperkingen, terwijl er miljoenen mensen zijn met onzichtbare beperkingen, met alle gevolgen van dien. Deze mensen zijn vaak erg prikkelgevoelig en daardoor snel vermoeid, met diverse andere gevolgen. Zoals ik al aangaf, heb ik contact opgenomen met Dennis van Bel, die bereid was om mee te werken. Maar aangezien ik geen inwoner van Zeist ben, denk ik dat het wenselijk is dat de organisatie door een inwoner van Zeist gebeurt. Wij zien hierin een mogelijkheid voor een inwoner met een Wmo-indicatie die ambulante begeleiding krijgt. Deze begeleiding kan de betreffende inwoner ondersteunen bij het organiseren en het enthousiasmeren van de horeca en het bereiken van bezoekers. Wij zien als voordeel dat dit de betreffende cliënt trots maakt op zichzelf en dat hij weer iets kan doen voor de maatschappij. Daarnaast toont de gemeente hiermee aan dat zij inclusiviteit belangrijk vindt. Ik heb mezelf als voorbeeld gesteld, want ik denk dat hiermee enorme besparingen gerealiseerd kunnen worden. Aanvankelijk had ik 8 uur per week ambulante begeleiding nodig, en nu nog maar twee. Als je dat doorrekent, gaat het echt om duizenden euro's per jaar. Natuurlijk hangt het af van de capaciteit van de persoon in hoeverre dat teruggebracht kan worden. Dus dat was wat ik wilde zeggen.

Wat was de dank? Hebben we het ook op schrift gekregen? Dus de raadsleden hebben daar ook kennis van kunnen nemen. Verder, oké. Dan nu inspreker 3, de heer Jos Sprenkels. Jos, ga je gang.

Dank u wel voor de prettige weerzien met de raadsleden en de wethouder, en natuurlijk voor de ondersteuning aan het platform voor gehandicapte patiënten in Zeist. Zeist zal niet altijd vooraan staan als het gaat om met de vuist op tafel te slaan om beleid af te dwingen, maar soms gaan stappen wel een beetje ver en willen wij graag van ons laten horen. We willen de raad, die bestaat uit mensen die gekozen zijn door alle inwoners, toch een paar punten meegeven. Misschien komt er een debat uit Rotterdam, en misschien ook niet. Inclusie, of meedoen, kan op verschillende manieren. Je kunt het heel goed op schrift zetten, maar als je het niet kunt uitvoeren in het proces, of je kunt niet meedoen op de momenten dat dat plaatsvindt of dat je geacht wordt mee te kunnen doen, dan wordt meedoen wel erg lastig. We hebben in het raadsvoorstel kunnen lezen dat er mooie doelen staan. Maar ja, u weet dat mensen met een beperking al leven in Zeist sinds Zeist bestaat. Het is natuurlijk niet allemaal nieuw. En het feit dat we daar nog steeds termen gebruiken als 'we gaan kijken om het te verbeteren', 'we gaan kijken om het aan te passen', geeft de indruk dat het nog niet op orde is. Het is eigenlijk een beetje mislukt. Dat is de sfeer die een beetje is blijven hangen. En dat is jammer. Dus misschien kan de toon van de agenda 'meedoen' daar wel iets in veranderen. Dus mijn vraag kan bijvoorbeeld zijn: is het mislukt? Er worden zeven kernpunten samengevat; we gaan ze niet allemaal even behandelen, maar ik wil wel een paar gedachten meegeven. Fysieke toegankelijkheid volgens de Nederlandse norm: welke is dat? Is dat de norm van het Landelijk Bureau Toegankelijkheid? Of is dat de norm van het Nederlands Normalisatie-instituut, de NEN, of heeft dat te maken met de ingehuurde activiteiten van Ongehinderd door de gemeente Zeist met haar subsidie daarvoor? Die wijken allemaal nog weinig af. De ambitie om toegankelijk te willen worden, lijkt nu nog steeds te streven naar een 5,5, oftewel de basis die wettelijk is vereist. Maar we durven blijkbaar niet uit te spreken dat we een 9 of een 10 willen. De zesjescultuur lijkt nog best wel hoog te zitten. Digitale toegankelijkheid is goed om te benoemen dat dat zorgvuldig moet plaatsvinden. Maar de dames naast mij hadden het ook al aangegeven: wat doe je als je digitaal niet mee kunt doen? Informatie van onze eigen gemeente is bijvoorbeeld wel op de site beschikbaar. Zou je het via mail kunnen ontvangen? Maar je kunt maar vier uur per dag het gemeentehuis bereiken. Je kunt er wel fysiek naartoe, mits je bijvoorbeeld aan de voorwaarden voor aanvullend vervoer voldoet, als je geen andere mogelijkheid hebt. Dus naast digitale toegankelijkheid, neem absoluut ergens in dit verhaal mee wat je doet als het niet digitaal kan, want digitaal is niet alleen de oplossing. Gelijke informatie dient ook gelijke toegankelijkheid te betekenen. Een stuk ademt vooral de route uit van aanvullend vervoer. We moeten zoveel mogelijk kijken om mensen te ondersteunen om ergens te komen, maar onze ruggengraat, het openbaar vervoer... Ja, de term bushalte is gevallen, maar veel bushaltes zijn een probleem van Zeist. Misschien komen er wel meer, dat kan hè? Misschien doet Zeist wel mee in de 539 bushaltes van de provincie die in de komende periode worden aangepast. Dat weet ik niet. Maar de ruggengraat van het openbaar vervoer, voor zij die het kunnen gebruiken, zou ook moeten betekenen voor niet alleen mensen met een beperking, maar ook voor zij die op geen andere manier hun eigen vervoersmiddel kunnen gebruiken, omdat de parkeerkelders te hoog zijn of omdat zij nergens kunnen staan. Het parkeerbeleid is trouwens ook een discussie. Dat zijn allemaal zaken die meespelen. Het laatste punt van die zeven: werk en inkomen. Mooi als je werk hebt, want dan kun je ook belasting betalen. Heb je dat als overheid tenminste ook nog wat aan? En dat kun je ook misschien op een verjaardag zeggen: "Ik werk." De Participatiewet heeft gelukkig gezorgd dat veel mensen aan werk zouden kunnen komen. Cijfers van Zeist, u mag er als raad gerust naar vragen. U mag als raad ook vragen waarom er bewust participatiebanen benoemd worden en niet gewoon werk in zijn algemeenheid, want werk middelen die bijvoorbeeld verstrekt zouden moeten worden vanuit de WMO of misschien vanuit de Participatiewet, hoe lopen die structuren daarvoor? Er blijven twee basiskernvragen over: dit voorstel gaat van 2023 tot 2026. Het jaar is bijna om. Voordat dit proces echt gaat lopen, is het eind 2023. Een jaar voorbij? Dan heb je nog een half jaar voordat het overgedragen moet gaan worden aan wie er dan ook gekozen gaat worden. Maar gelukkig werkt u als raad met elkaar samen, dus u kunt het feilloos van elkaar overnemen bij toekomstige verkiezingen. Maar we vragen ons af: straalt het niet meer cachet uit als je zegt "We gaan er drie jaar voor" in plaats van twee? Want anders ben je van 2024 tot 2026 bezig. En dan staat er een heel irritant stukje in bij de financiën. Het is niet duidelijk wat die 66 cent nou betekent. Is de mens met een beperking nu 66 cent waard? Misschien krijgen we ooit antwoord op die vraag. Het gevoel bestaat dat er veel gepraat wordt over en weinig met. Nou, doet het Gehandicaptenplatform wel mee? Maar als je op een informatiedag komt, een mooie opening, waarbij je afhankelijk bent van de aanwezigen om mee te kunnen doen, om mee te kunnen participeren, om op flappen te kunnen notuleren, stickers te kunnen maken, misschien niet bij elementen te kunnen komen om plakkertjes te plakken, dan is dat proces van meedoen in dit proces erg lastig. Dus wij zien uit naar onze komende zes tot acht sessies. En misschien krijgen we de vraag wel vooraf: "Hoe kunnen we jullie helpen om mee te doen?" Want tot op heden is die vraag uitgebleven.

Laten we het daarbij laten. Jos, dat was het, nietwaar? Ja, precies, dankjewel. Oké, dan is het nu aan de raadsleden om brandende vragen te stellen. Wie wil beginnen? Aan de inspecteur. Ja, ga je gang. Aan wie wil je je vraag stellen?

Mijn vraag aan zowel Heidi als Assen en Jos is of ik jullie een aantal punten heb horen benoemen die jullie nog echt missen in dit stuk of die echt niet kloppen. Als wij dit stuk zo door de Raad zouden laten gaan, zouden jullie je dan tekortgedaan voelen? Dat is mijn vraag.

Schakel de microfoon in als je antwoordt, alstublieft, voor de opname.

Inderdaad te kort. Ja, sorry, ik zal verduidelijken wat ik bedoel. Er wordt alleen aandacht geschonken aan de fysieke toegankelijkheid, maar er is ook een enorme groep die behoefte heeft aan sociale en mentale toegankelijkheid.

Stel dat ook ik het interessant zou vinden als de Raad instemt met deze nota zonder enige wijziging. Welke groepen doen dan echt mee? Dat zou mijn vraag zijn. Naast sociale betrokkenheid zijn er nog wel wat kernpunten die naar mijn mening aangescherpt zouden moeten worden.

Dank je, Jos, voor deze aanvulling. Is er nog meer?

Dit was mijn vraag aan de sprekers. Ja, dit was het.

Bedankt. Wie was het nog meer? Ik ga weer stoppen. Ja, als je niet zo dicht naast zijn moeder zou gaan staan, Esther, oké?

Dank u wel, voorzitter. Ik wil de sprekers heel erg bedanken voor hun bijdrage; het raakt mij sowieso. Ik werk in de zorg en ben vrijwilliger bij Bartiméus, dus ik werk ook met mensen die niet-aangeboren hersenletsel hebben. Ik werk met ouderen en ben daarom heel blij dat u hier allemaal aanwezig bent. Echter, ik heb een vraag. Wat voor idee heeft u eigenlijk? U zit nu in de commissie, maar zou u ook meer ontspanningsplekken in het centrum willen realiseren voor mensen om tot rust te kunnen komen? Wat is uw visie daarop? Moeten dat plekken binnen zijn of kunnen dat ook buitenruimtes zijn? Ja, het is voor ons belangrijk om te weten.

In de horeca is het eigenlijk mogelijk om sociale activiteiten te organiseren, maar dan moet je de horecaondernemer wel zover krijgen dat hij of zij ruimte daarvoor beschikbaar stelt. Dat is het probleem. Als er financiële mogelijkheden zijn, dan is er ja, een prikkelarme lente. Er is onlangs discussie geweest over de behoefte aan prikkelarme ruimtes tijdens de introductie. Is dat ook een sociale activiteit? Mensen met hersenletsel of autisme worden snel moe. Ik ging vroeger ook geen hele dag uit; altijd na twee uurtjes ging ik weer naar huis, omdat ik het dan niet meer trok. Totdat mijn partner zei: "Wat is dat nou voor onzin? We vinden wel een plekje." En dan ga ik verder.

Bedankt voor dit antwoord. Als er nog meer vragen zijn, laat het me weten. Zou je de microfoon weer uit kunnen zetten? Dankjewel.

Dank u wel, voorzitter. Nee, op dit moment niet.

Dankjewel, Marloes, voor de digitale hulp.

Digitale inclusie en digitale toegankelijkheid zijn belangrijke thema's. U sprak er ook al kort over. Wat als mensen niet hun weg kunnen vinden in de digitale wereld? Er zijn immers velen die dat niet kunnen, en het zijn zeker niet alleen senioren. Steeds meer voorzieningen vereisen toegang via een app op de mobiele telefoon. Voor het aanvragen van iets heb je codes nodig. In de toekomst zal dit alleen maar toenemen. De vraag die dan rijst, is hoe we dingen toegankelijk kunnen houden te midden van het proces van digitale versnelling. Dat is best ingewikkeld. In Nederland zijn er gelukkig wel plekken waar zowel jongeren als ouderen geholpen kunnen worden met hun telefoon, zoals in de bibliotheek. Maar is dat een oplossing als iemand fysiek mobiel genoeg is om daar naartoe te gaan? Natuurlijk. Zou dat iets zijn wat u zou kunnen helpen, of in ieder geval de senioren? Of heeft u een ander idee? Want ik denk dat het compleet analoog maken van alles wat ook digitaal is, niet realistisch is. Ook niet voor de gemeente. Maar zijn er oplossingen die naast het digitale gebruik kunnen blijven bestaan? Bent u daarmee bekend? In Zeist, gebruiken senioren deze oplossingen? Is dat een oplossing of denkt u aan iets anders? Dat is mijn vraag, mevrouw.

Ik heb gelezen wat de seniorenvereniging voor anderen doet. Er staat dat ze nu een samenwerking hebben met SeniorWeb. SeniorWeb heeft hen gevraagd of ze mogen samenwerken, en ze hebben direct ja gezegd. Nu organiseren ze iedere maand twee ochtenden waarop zo'n twaalf senioren klaarstaan om anderen te helpen met dingen die ze zelf niet kunnen. Ze hebben al veel mensen in Zeist opgeleid in het gebruik van iPads en iPhones, en dat doen ze al zeven jaar, niet alleen vandaag voor het eerst. Elke dinsdagmiddag, tussen drie en vier uur, kan iedereen binnenlopen en dan leren ze hen bijvoorbeeld hoe je met je telefoon omgaat, hoe je een QR-code scant en hoe je een kaartje bestelt bij AZ. Maar ook hoe je een kaartje bestelt bij Figi of een afspraak maakt met de gemeente Zeist. Ik vond het opmerkelijk dat Jos zei dat de gemeente Zeist per dag maar vier uur bereikbaar is. Toen ik vanmiddag om drie uur belde, kreeg ik geen gehoor. Ik kon niemand bereiken via de telefoon, dus ben ik naar de balie en receptie gelopen, aangezien ik aan de overkant woon. Ik zei dat ik graag wilde inspreken vanavond en dat ik waarschijnlijk een e-mail had gemist. Ik had geen e-mail ontvangen, had mijn spam gecontroleerd en alles, maar ik kon niemand bereiken om iets simpels te vragen, zoals hoe het zat met mijn aanmelding voor vanavond. Dat vind ik problematisch. Ik had het opgeschreven en wilde het aan het einde zeggen, maar nu komt het goed uit. Aan de balie werd ik goed geholpen; ik mocht direct bellen met de griffie. Ik heb zelfs een privénummer van de griffie, maar dat vind ik niet gepast om te gebruiken, tenzij ik iets anders nodig heb. Dat is klantvriendelijkheid voor iedereen in Zeist. Als het gaat om meedoen in Zeist, is het vaak al een drempel om te bellen, en dan hoor je ook nog dat het alleen tussen negen en één mag en dat je zonder afspraak niet naar binnen mag. Dat is echt niet prettig. Ik ga vaak met senioren mee als ze hier iets moeten doen, want dan zeggen ze: "Lia, dan moet ik naar dat apparaat en invullen, ja of nee, en ik heb geen afspraak. Wat nu? Ik kan geen afspraak maken, want ik ben digibeet." Sommigen hebben ook nog eens enorme dyslexie of afasie. De meesten hebben kinderen of buren die willen helpen. Zelf ben ik op een ochtend naar de bibliotheek gegaan, naar het café om te werken, en daar zitten ze dan, hè? Jonge mensen die je helpen met je iPad. Er zitten vier hartstikke leuke jongeren. Ik heb gevraagd hoe oud ze waren: 16, 17 en 18. Alle vier zaten ze met hun telefoon, en toen ik vroeg of ze me konden helpen, legden ze direct hun telefoons weg en hielpen me. Toen heb ik ook uitgelegd waarvoor ik kwam. Denk je dat ik aan een 16-, 17- of 18-jarige ga vragen of ze even mijn bankapp op mijn telefoon willen installeren of me willen helpen met die QR-code, omdat ik een kaartje moet bestellen? Dat gaan ze niet doen. Wij doen het dus zelf, met elkaar, en veel Zeistenaren helpen elkaar. Maar het is heel moeilijk om over die drempel te stappen en toe te geven dat je iets niet kunt. Gelukkig hebben we een club. Zelfs gisteren zaten we op een boot, we waren aan het varen met tachtig senioren, en ik ben ook een senior, hoewel ik me niet altijd zo voel, maar ik ben het net zo goed. Mensen hielpen elkaar ook met hun telefoons. Gewoon uitzetten, want iemand zei: "Ik wil een kaartje bestellen voor Vichy." Zo ging het gisteren. Het enige wat ik kan zeggen, is dat maatwerk soms een-op-een nodig is. Er zijn mensen die echt niet durven, mensen die het eigenwijs niet willen, maar wij als organisatie leggen hetzelfde uit wat u zegt: deze maatschappij is zo, leer het nou alsjeblieft, dan kun je het zelf. Ik heb dit ook uitgelegd toen Kees Jansen bij ons op bezoek was in een zaal vol senioren. Iemand vroeg ook hoe dat moest, en ik heb toen uitgelegd dat ik vind dat iedere senior een iPad moet hebben en dat je echt met de telefoon overweg moet kunnen. Dat zeg ik tegen iedereen. Maar wij zijn een enorme actie aan het voeren binnen de club om te zorgen dat iedereen het kan. En dat valt niet mee, want als je 98 bent en het nog nooit gedaan hebt, wil je wel naar het lustrum van AZ op 19 september, maar dan moet je dat kaartje bij ons bestellen via de QR-code, en dat kan ze niet. En dan heb je ook nog het parkeren en de overschrijvingen. En in verhouding is het zo dat 80% binnen onze club het kan, maar 20% kan het niet. Ik vind dat nog steeds veel, en we zetten er enorm op in, en één-op-één is echt het beste wat werkt. Mensen bellen met een hulpvraag. Ik weet dat Omnium dat ook ontzettend goed doet; ze gaan er naartoe, ze helpen, of we halen ze op, want ik vind dat senioren uit hun huis mogen komen, eigenlijk moeten komen, dat is het beste voor hen, zeggen dokters ook. Dan halen we ze op en nemen ze mee naar Toren Laat Jatten. We geven ze een kop koffie, we helpen ze daar, en daarna gaan ze hartstikke blij weer naar huis. Klik erop en ze zijn er weer, want dan zijn ze het vergeten. Dan maken we overzichten. Ik weet geen oplossing. Ik weet alleen dat we heel veel mensen, niet alleen ouderen, proberen te helpen en ze over hun angst voor internet heen te helpen. Ze horen de meest gekke dingen, zoals dat ze gehackt worden en dergelijke, en we proberen ze daarmee te helpen. Dat is het enige wat wij doen.

De tijd is, weet je, echt een groot probleem, niet voor iedereen, voor 80% is het geen punt. De jonge senioren groeien daarin, maar we hebben dit nog niet openstaan. Er zijn ook analfabeten in onze gemeente die niet kunnen lezen en die zijn gewoon 30 tot 35 jaar oud. Zij staan bij het schoolplein met dat apparaat, maar ze kunnen niet lezen en weten niet wat ze doen. Maar goed, dat is aan jullie. Ik doe alleen...

Nogmaals bedankt, mevrouw Van Dijk, voor dit overduidelijke antwoord. Mevrouw Bakels, ja.

Ja, er wordt steeds gesproken over het idee dat iedereen maar een iPad moet hebben. Alsof we het allemaal kunnen betalen. Het is niet goedkoop; we hebben het niet over drie dubbeltjes, het kost 405 euro, geen 100. Maar kunnen die mensen dan terecht bij SeniorWeb, bijvoorbeeld? Dat is niet gratis. Die jongens van 15, 16, 17 jaar in de bibliotheek, die helpen wel voor niets. Maar daar zit natuurlijk ook nog een probleem aan vast wat betreft kunnen. Het zijn niet alleen maar welvarende ouderen die alles digitaal moeten kunnen doen. Zijn er geen andere methoden? Dat zou ik nou zo graag willen weten.

Leen iPads uit: als men bij ons een cursus volgt, krijgt men voor een periode van drie maanden een leen-iPad die helemaal schoongemaakt is. Ze mogen deze iPad gedurende de cursus thuis gebruiken om te oefenen. Meestal is het mogelijk om deze daarna aan te schaffen, maar als men dat niet kan en men enkel een AOW-uitkering heeft... Maar dat is al jaren zo. Het is niet alleen vanwege de huidige energiearmoede en het feit dat we op een sociaal minimum leven. Nee, dit is al heel lang een lastige kwestie. Toen ik bij de KBO was, de Katholieke Bond voor Ouderen, gingen we naar de Caritas en dan werd er een iPad aangeschaft. Nu ben ik lid van de algemene seniorenvereniging. Ik kaart dit aan bij mensen van de WMO en bij ambtenaren hier in het gemeentehuis die daar iets aan kunnen doen. Er zijn mogelijkheden, mits mensen openstaan voor hulp. Ik heb zelf ook een iPad gekregen toen ik het niet kon betalen; ik bleek een bankrekening te hebben die tot overmorgen reikte. Ja, dan krijg je geen hulp, maar ook hier in onze gemeente worden mensen echt geholpen als ze het zelf niet kunnen bekostigen. Dat heb ik zelf ervaren.

Is dit voldoende antwoord voor u, mevrouw Bakels? Ja, wie nog meer? Mevrouw Breddels, had u een vraag?

Maar dan moet ik nog iets anders uitgebreid doen, maar dank daarvoor. Ik wil het wel.

Ik wil graag een compliment geven aan deze twee dames en heren die deel uitmaken van kwetsbare groepen, en ook voor de manier waarop jullie jullie verhaal over deze groepen vertellen. Ik vind het echt bewonderenswaardig. Echt, mijn complimenten, dankjewel.

Een van de opvallende zaken in dit hele proces om tot deze agenda te komen, is dat Jos en ik er altijd waren. Niet omdat wij nou zo goed zijn, maar ook anderen van AZ waren er altijd, en de rest was bijna altijd aanwezig. Ik mag niet overdrijven, maar er waren heel veel professionals die er niet waren. Vrijwilligers, die er eigenlijk meestal wel zijn, vind ik af en toe heel jammer dat ze er niet zijn. Ik zeg ook vaak, als ik in die grote overleggen zit, bijvoorbeeld van de coalitie tegen eenzaamheid, dan zitten Ineke en ik daar als twee vrijwilligers tussen wel 30 anderen. Dan denk ik aan al die hele goede deskundige mensen, maar de inleving, en ze wonen dan ook niet in Zeist, de inleving is soms best lastig en daar heeft Jos het ook heel vaak over. Ik doe dit, de belangenbehartiging voor senioren, tot oktober. Dan wordt het overgenomen en moet iemand anders het gaan doen. Ik heb het 10 jaar gedaan, dan is het goed. Ik denk heel vaak, en dat zeg ik ook, dit heb ik 5 jaar geleden ook al gezegd, over het voorbeeld dat ik gaf. 4 jaar wachten tot er ergens een bankje geplaatst kan worden. Daar kan ik zo verontwaardigd over worden. Dan denk ik dat al die raadsleden het net gelezen hebben en ze hebben het allemaal gehad. Nou, ze schrijven het op en wat zeg ik dan als ik stickertjes moet plakken? "Jongens, jullie hebben het gehoord", zeg ik dan, "dat stickertje heb ik 6 jaar geleden ook al geplakt." En nu heb ik weer een stickertje geplakt. Gelukkig belde toen iemand ons: "Waar willen jullie de bankjes hebben?" Want het is nu 2023, we zijn nu aan het meedenken en doen voorstellen, maar dan worden ze pas in 2024 geplaatst. Maar zoals ik net al zei, ik kan meer voorbeelden geven, hè? Dat is frustrerend. Want ik doe het niet voor mezelf, hè? Ik kan hier in het Walkartpark op alle bankjes zitten, ook al zijn ze onhandig, want je moet bankjes hebben met leuningen om makkelijk op te staan en weer te gaan zitten, nou goed.

Voordat ik verderga, wil ik u nogmaals danken. Zou u de microfoon weer willen uitzetten? Dit is een aanvulling hierop. Want mijn...

Het is niet voor mezelf. Ja, ik wel, en dus? En dus al die anderen die het blijkbaar heel normaal vinden dat ze niet mee kunnen doen. Zij zijn zich volgens mij niet bewust van wat ze allemaal missen aan sociale contacten. Ik ben ervan overtuigd dat je kwaliteit van leven verhoogd wordt als je wel met degene die je liefhebt of met anderen uit kunt gaan. En dat ja, is niet alleen maar naar het café gaan, alhoewel daar wel veel sociale contacten worden onderhouden, maar ook dagjes weg. Want ik zei winkelen, dat doe je niet, dan blijf je gewoon thuis. En ik heb het ook wel gehad met die site. Die mensen hebben allemaal een schop onder de kont nodig. Want het is een heel aantal dat ook die sociale en mentale drempel moet overwinnen.

Dank voor deze aanvulling. Wil je de microfoon uitzetten? Ik heb geen winkel, bijvoorbeeld. Ja.

Ja, toch wil ik nog even iets aanhalen. Ik hoor zowel mevrouw Van Dijk als Jos Brink al zeggen: "Ik chargeer een beetje, hoor, maar er verzanden een heleboel goede bedoelingen." Is dat een adequate samenvatting? Betekent dit dan dat er zaken zijn waarvan u zegt: "We hebben dit vier jaar geleden al aangevraagd en er is nog steeds geen antwoord op gekomen"? Kijk, 'nee' is ook een antwoord, maar als er helemaal geen antwoord is gekomen, dan zit daar een verschil in, hè? Dat zou ik toch wel graag willen weten, mevrouw.

De nota is ingediend bij de Raad. Ik heb hem nu niet meegenomen, want ik had hem ook kunnen laten zien; ik heb hem al zo vaak aan raadsleden laten zien. Ze hebben hem allemaal ontvangen, hij staat op de website en is ook bij de gemeente volledig bekend. Tijdens de laatste vergadering in het overleg met de wethouder heb ik die nota weer meegenomen en ik heb gezegd: "Dit is het blad met voorstellen." Waren het er iets van 12? Ik zei: "Nou, ik heb die agenda meegenomen naar Zeist, je kunt het gewoon op elkaar leggen." Aan de andere kant denk ik: wat fijn. Na 4 jaar wordt er geluisterd en nu gaat het lukken, maar het moet niet nog eens 4 jaar duren. Als we het hebben over de sociale agenda, zei ze, vind ik het een erg goede agenda die nu is gemaakt. En we hebben het er ook over gehad, ook met Jos. Als je daar bent, is het gewoon een goede agenda. Maar het is wel hetzelfde wat 10 jaar geleden ook al speelde en daarom ga ik na 10 jaar stoppen. Want als je dat soort dingen gaat zeggen, moet je stoppen, want dan word je zo'n mevrouw die alleen maar roept. Er gebeurt heel veel goeds in Zeist. Het Huisbezoek 65-plus project is prima. Ik vind dat de WMO, waarover ik heel veel gesprekken heb met mensen, ook met de ambtenaar van het herenhuis, goed functioneert. Als er iets niet goed gaat, kaart ik het aan. Er gebeurt heel veel goeds. Maar er zijn ook dingen die zo stroperig zijn dat je echt denkt... Ik heb het met die en die besproken. Nou, die gaat dan weer weg en dan komt er weer een nieuwe en die gaat ook weg en dan komt de vierde en die gaat ook weg en dan zie ik het eruit liggen en denk ik: "Ja, kom op jongens, wees nou eens even..." Het is een hartenkreet. Want ik weet ook dat de mensen hier heel hard werken. En ik ben een groot fan van Marcel van der Vaart. Maar dat is ook algemeen bekend, hè? Ik vind dat hij het ontzettend goed doet. Ja, die zet de vaart erin, maar ja, echt letterlijk en figuurlijk. Er is veel bereikt en er zijn alweer een paar mensen echt aan het trekken aan deze coalitie tegen eenzaamheid. Daar kan ik van genieten.

Dank voor deze aanvulling. Heeft meneer Sprenkels naar aanleiding van een vraag van mevrouw Breddels hier nog iets aan toe te voegen?

Het interessante aan het begin van het proces van deze agenda, die nu als raadsvoorstel voorligt, is dat er veel informatie is opgehaald bij het veld, dus bij de mensen en de organisaties. Toen ik het voorstel op 25 augustus ontving, stond erin dat er toegankelijke openbare toiletten zouden komen. Die dag kon ik de bijlagen echter niet lezen en er was natuurlijk niemand om mij te helpen met het invullen, behalve een vrijwilliger van een externe partij. Daardoor was meedoen wat lastig. Maar die toegankelijke toiletten zijn een kerntaak van de gemeente. En het is al een kerntaak sinds we over toegankelijkheid praten. Er is echter nog geen enkele bijgekomen. Dus het antwoord op je vraag is dat er ook geen terugkoppeling is geweest. Er is niet uitgelegd waarom dat niet is gebeurd. Waarom dat kan of niet kan, is ook niet duidelijk. Een antwoord dat het buiten het beheersmodel van de gemeente valt en op provinciaal niveau ligt of dat het een privaatsituatie betreft vanwege eigendomsomstandigheden, is ook een antwoord. Maar daarvoor heb je ook je vergunningentraject.

Duidelijk, dank u, mevrouw Breddels. Oké? Ik kijk rond en zie verder geen opgestoken handen, dus mag ik daaruit concluderen dat er op dit moment geen vragen meer zijn aan de insprekers? In dat geval kunnen we overgaan tot het stellen van vragen door de raadsleden aan de wethouder. Oh, u bent bereid om op de vraag van met name meneer Sprenkels, die aan het eind van zijn betoog twee punten aanhaalde, nu in te gaan? Gaat uw gang.

Ja, dank u wel, voorzitter. Allereerst even de vraag over de 66 cent; laat ik beginnen met de eenvoudigste vraag. Deze heeft geen betrekking op mensen met een beperking. Het gaat hier om het feit dat wij, net als veel andere gemeenten, een standaardbedrag betalen aan Artikel 1 Midden Nederland, en dat doen wij per inwoner. Dat bedrag loopt op tot zo'n 40.000 euro per jaar. Voor dit bedrag voeren zij werkzaamheden uit, niet alleen voor mensen met een beperking, maar voor iedereen die te maken heeft met discriminatie en een melding wil doen. Zij helpen mensen die meldingen doen op het gebied van discriminatie en daarnaast voeren zij voorlichting uit op scholen of andere plaatsen. Samen met ons bepalen zij hoe dat wordt aangepakt. Dus de 66 cent die u in het raadsvoorstel ziet, heeft echt betrekking op de werkzaamheden van Artikel 1 Midden Nederland. Het is een soort standaardbedrag dat deze organisatie berekent richting gemeenten. Ik hoop dat hiermee uw vraag beantwoord is.

Misschien zou het zinvol zijn om datgene wat in het debat naar voren zou kunnen komen, duidelijker uiteen te zetten. Artikel één is immers een private organisatie en daarin wordt de wettelijke bijdrage vermeld; dus er is niets wettelijk aan. Het is simpelweg een bijdrage aan artikel één als private organisatie.

Het is een stichting, ja, daar kun je ook terecht. Oké, maar...

Het is aan de Raad om dit voor u te verhelderen. Ik begrijp dat voor de feitelijke inwoner een bedrag wordt gereserveerd om aan een stichting te betalen die activiteiten uitvoert. Deze activiteiten, die conform artikel 1 zijn en die ook beneden in de hal plaatsvinden, worden dan uitgevoerd, terwijl ze eigenlijk gewoon tot de standaard overheidstaken behoren.

Nou ja, ik ben ook een inwoner, dus ja.

Ik hoop dat het antwoord duidelijk is.

Oké, u bent het niet eens met de gesprekken die

Hij dacht dat mijn uitleg heel helder was, maar ik weet niet wat het vervolg is. We hebben gewoon een bedrag gereserveerd. Als gemeente vragen we Artikel 1 om ons te helpen, en zij maken daar ook een rapportage van. Dus als iemand te maken krijgt met discriminatie, kan hij of zij sowieso ook naar de politie gaan. Maar wij vragen onze inwoners eigenlijk om melding te doen. Daarom vragen we in de agenda ook aandacht hiervoor, om de meldingsbereidheid te vergroten. Artikel 1 verzamelt dergelijke meldingen, helpt mensen hierbij en geeft ook voorlichting daarover. Hiervoor hebben zij een bepaald bedrag per inwoner berekend.

Nu vind ik dat u een vergelijking maakt, maar...

Artikel aan het bed van de stichting klopt niet.

Indien u een uitgesproken mening heeft en deze kunt onderbouwen, neem ik aan dat de Raad dat graag hoort. En dan, mevrouw de wethouder, nog een tweede punt.

De punt is nu bereikt; het proces is gaande. Het loopt van 2023 tot 2026. Wij hebben bewust voor deze periode gekozen, een tijdspanne van vier jaar. Dit heeft te maken met het feit dat we niet pas aan het werk gaan wanneer deze agenda wordt vastgesteld. We zijn al volop bezig met allerlei activiteiten die in deze agenda zijn opgenomen. We hebben ruimschoots de tijd genomen om hieraan te werken. Ik zou willen benadrukken dat de wereld niet stopt of begint op 1 januari 2023. In die zin willen we deze periode optimaal benutten. Dit is ook de periode waarin wij als college verantwoording kunnen afleggen. Daarom zeggen we niet dat we doorgaan tot en met 2027. In 2026 zijn er nieuwe verkiezingen, en dan ligt er een nieuw coalitieakkoord. Het is aan een nieuw college om eventueel andere speerpunten toe te voegen of wijzigingen aan te brengen. Dat wilde ik eigenlijk zeggen. Er is bewust voor deze periode gekozen, maar dat betekent niet dat we pas gaan beginnen zodra de Raad haar goedkeuring geeft. Het is een proces dat continu in ontwikkeling is. Deze...

Het antwoord dat ik begrepen heb, is dat het ook te maken heeft met de collegeperiode die al van 2022 tot 2026 loopt. Wat ik interessant vind, is dat meedoen dus eigenlijk niet over een collegeperiode heen mag, want dan zou er een nieuw college komen met nieuw beleid en dan kan het proces gevoelsmatig voor de zoveelste keer weer opnieuw beginnen, met weer een nieuw onderzoek, weer een nieuw traject. En dat is juist het signaal dat ik uit dit raadsvoorstel heb opgepikt. Waar ik niet op hoop, is dat de raad dat ook oppikt, want dat zou een rare smaak achterlaten; dus misschien ook daar naar kijken om dit wat meer positief te benaderen.

Als ik het antwoord van de wethouder nog goed beluisterd heb, dan zegt ze eigenlijk: "Je moet je niet zo strak richten op die jaartallen, want zowel vóór als na die periode gebeuren er ook dingen."

De beschrijving en de juist benoemde normbedragen, die op een later tijdstip mogelijk verminderen, bestaan misschien uit de hoop dat ze dan beter gerealiseerd zijn. Het heeft daadwerkelijk het doel om dit tot 2026 uit te voeren en het daarna aan de volgende te laten overdragen. Zo beleef ik dat. Ik heb dit antwoord ook gehoord en zal er verder over nadenken.

Ja, ik heb u zojuist verteld dat er in 2022 een samenwerkingsovereenkomst is getekend door vele partners, en deze loopt tot 2025. Deze overeenkomst betrof ook het meedoen in Zeist en in de tussenliggende periode, dus in het afgelopen jaar, zijn we aan het werk gegaan. De datum van 2022, die zou lopen tot 2025, is nu veranderd door deze agenda. De uitwerking van de agenda loopt van 2023 tot 2026. Ik heb dat eerste deel ook nog eens doorgenomen. Ja, het valt inderdaad binnen elkaars verlengde. Ik zie niet zoveel verschillen. Ik hoop alleen dat wat er nu staat, ook daadkrachtig wordt aangepakt, want het andere is begonnen in 2022 en loopt tot 2025. Dus dan denk ik: ja, dat hebben we met elkaar getekend.

Dank u voor deze aanvulling. Ik ga ervan uit dat de raadsleden dit ook goed gehoord hebben en dat zij hier ook nog niets over willen zeggen. Gaat u uw gang. Gaat u nu iets aanhalen wat buiten het kader van deze rondetafelgesprek valt? Maar het is goed gehoord, dank u. Wethouder, had u verder nog opmerkingen of vragen naar aanleiding van wat de insprekers naar voren hebben gebracht? Ik...

Ik denk dat de laatste opmerking, die daar precies op aansluit, heel relevant is. Kijk, we hebben hier geprobeerd om de belangrijkste punten in deze agenda vast te leggen, deels waar we allemaal mee bezig zijn en waar we dus ambitie voor hebben. Het komt ook niet uit de lucht vallen, zoals Lia ook schetste. Ik denk dat het een terecht punt is dat dit een evoluerend iets is en dat de samenleving continu verandert. Het feit dat we de budgetten hebben gekoppeld aan deze jaartallen heeft te maken met de verantwoordelijkheid die wij als college voor deze periode kunnen nemen. Dat neemt niet weg dat we steeds moeten kijken en ook over vier jaar, of in 2026, weer moeten beoordelen wat er op dat moment nodig is in die snel veranderende wereld. Voor sommige mensen is het steeds weer de kunst om bij te blijven. Hoe kunnen we ervoor zorgen dat iedereen in die snel veranderende wereld blijft meedoen? Dank u.

Dank voor deze aanvulling. Dan ben ik benieuwd of er naar aanleiding van wat er de afgelopen minuten gezegd is, raadsleden zijn die hier nog vragen over willen stellen. Iedereen kijkt elkaar aan, maar ik hoor helemaal niets. Mevrouw Breddels, u had daarstraks een opmerking over, en die wil ik bewaren tot later, ja?

Ja, dus ik neem aan dat we gaan debatteren, maar ik weet nog niet hoe we het zullen noemen.

In principe zijn we nu op het punt gekomen waar er geen vragen meer zijn vanuit de raadsleden aan de wethouder. Ze hebben daarover een gesprek gehad, net als over de koers. We moeten gewoon doorgaan met het stellen van vragen vanuit de raad. Vanuit de raad aan de wethouder. Oh, dat vroeg ik net: welke raadsleden wilden vragen stellen aan de wethouder? Ik gaf het woord aan de indieners. Oh, dat is... Oh ja, ik ben daar niet duidelijk genoeg in geweest. Sorry, eerst de vragen van de raadsleden aan Annet.

Betreffende de 'hoge nood'-app: dit is misschien meer een suggestie dan een vraag, maar in het buitenland zie je bij grote supermarkten overal een toilet. Zijn er mogelijkheden om hierover in gesprek te gaan met ondernemers in een groep en dit wellicht later op te nemen in de vergunningen? Op het moment dat we kunnen communiceren dat elke supermarkt een toilet heeft, hebben we een app helemaal niet nodig. Want met zo'n app zit je ook nog met problemen: als een ondernemer verdwijnt, staat hij nog heel lang op de app en dan gaat iemand met hoge nood naar een zaak toe die niet meer bestaat. Dus als we kunnen communiceren dat elke supermarkt een toilet heeft, denk ik dat we eenvoudig en duidelijk zijn. Een bezoekers toilet? Ja. Ik kijk op de website van het platform 'Meedoen in Zeist'. Er staat dat de deelnemers de agenda gaan bepalen. En hier spreken we over de 'Meedoen Agenda', dus mijn vraag was een beetje van: wie bepaalt nu welke agenda? Nog even over de semantiek en dan nog een vraag over de diversiteitsagenda. Het tweede deel gaat over de thema's 6 en 7: iedereen mag zijn wie hij of zij is, iedereen mag houden van wie hij of zij wil houden, iedereen telt mee en verschillen verrijken ons. Maar we hebben veel groepen in Zeist die te maken hebben met discriminatie. In de discriminatiemonitor kunnen we lezen dat de meeste meldingen betrekking hebben op huidskleur en ras. De ChristenUnie in Zeist ziet ook graag een gelijke behandeling van deze groepen in onze agenda. Op dit moment zijn de thema's 6 en 7 vooral gericht op één groep. Is het mogelijk om dit algemener te benoemen? Hoe ziet het college dat? Het zou een verrijking zijn, denk ik, en dan maken we het iets inclusiever en diverser. Dat zijn mijn eerste drie vragen.

Ik wil voorstellen om het inderdaad bij drie punten te houden en dat er dan ook direct door de wethouder of de ambtenaren op gereageerd wordt. Niet dat we eerst allerlei vragen gaan stellen, maar gewoon staccato op deze manier de wethouder benaderen.

Ik reageer meteen omdat ik dacht dat we eerst een inventarisatie van alle vragen zouden doen. Dan zou ik kijken of er dubbelingen in zitten en alles in één keer beantwoord. Meestal heeft men de voorkeuren al bepaald, maar wat jullie willen, is doorslaggevend.

Ik vind het praktischer en voor de insprekers ook duidelijker als er direct wordt gereageerd na het opvragen. Maar goed, onze voorkeur gaat uit naar de meerderheid, want we hebben een democratisch proces. Als de meerderheid zegt dat we het anders moeten doen, dan sta ik daarvoor open. Mijn voorstel is echter om het op deze manier te doen. Nou ja.

Nou, ik zou toch liever hebben dat we de vragen inventariseren en dat er dan antwoorden worden gegeven. We zien bij de tafels van Ron, zeker op het sociale domein, dat veel van de vragen erg op elkaar lijken en dat ze vaak met een wat uitgebreider antwoord beantwoord kunnen worden. Dus ik denk dat we hier een stuk langer zitten als we per vraag antwoord gaan geven.

Het is goed als er gevreesd wordt voor dubbelingen; dan gaan we het op die manier doen. Dus, eerste vraag: heeft het aliseren effect, zeg het maar.

Dankjewel. Mijn vraag richt zich voornamelijk op het algemene deel van de tekst. Het voelt aan als een conceptversie, omdat er bij de verschillende opsommingen steeds andere termen worden gebruikt. Soms wordt de opsomming uit artikel één aangehaald, soms wordt er een eigen lijst bedacht. Er worden verschillende termen genoemd: 'inkomen', 'laag inkomen', 'economische status', maar er wordt geen duidelijke lijst gebruikt en er worden geen duidelijke groepen aangeduid. Op een gegeven moment wordt 'gender' genoemd, evenals 'LHBTI+'; soms wordt dit echter weer weggelaten. Ook 'seksuele geaardheid' wordt soms genoemd. Ik vraag me af waarom er steeds voor verschillende benamingen van de groepen wordt gekozen, juist omdat het zo belangrijk is dat we de groepen consequent benoemen. Daarnaast zijn er ook andere kleine inconsistenties. Er wordt gezegd dat inclusie mensen met een beperking en chronische aandoening omvat, maar vervolgens wordt gesteld dat een inclusieve samenleving ook LHBTI'ers insluit. Dan spreken we over een diverse en inclusieve samenleving. Dus mijn eerste vraag is: hoe komt het dat deze termen zo door elkaar worden gebruikt en dat we de definities die we kiezen niet consequent toepassen? Mijn tweede vraag sluit nauw aan bij wat Annet heeft gevraagd. Ik zie het vooral in thema 7, en dan met name in de toelichting die daarboven staat. Er wordt sterk de nadruk gelegd op de LHBTI-groep, terwijl alleen andere mensen met een culturele achtergrond worden genoemd. Juist sociale veiligheid is heel belangrijk, zoals we net ook van de insprekers hebben gehoord, voor onze ouderen, maar ook voor mensen met beperkingen, omdat zij vaak kwetsbaarder zijn. Ik vraag me af waarom we op sommige punten alle groepen noemen en op andere punten zo sterk focussen op slechts één of twee groepen. Dat zijn mijn eerste twee vragen. Dankjewel.

Ja, het wordt een beetje saai, maar ik had eigenlijk precies hetzelfde, want er worden steeds verschillende termen door elkaar gebruikt. Ik ben het ook heel erg eens met Annet Ploeg, en eigenlijk zegt Bart het ook: waarom? Het gaat om discriminatie in zijn algemeenheid, inclusiviteit voor iedereen. Waarom laten we artikel één niet de paraplu zijn waar alles onder valt, zonder steeds dit en dat te benoemen? Laten we het algemeen houden. Dat was een hele simpele vraag, denk ik dan. Iets van een heel andere orde, nietwaar? Ik las in de stukken dat er een stimuleringsbijdrage is ingevoerd medio 2021, maar dat deze eigenlijk niet of nauwelijks gebruikt wordt. Maar is die bijdrage überhaupt bekend? Dan staat er ergens een vraag die ik me sowieso stel voor ondernemers. Ja, zeker, dank u wel, dat waren ze.

Ja, dankjewel, Marloes. Een paar tegelijk. Ik zie nog niet.

Laten we het even hebben over digitale inclusie, als dat mag. We hebben het er zojuist kort over gehad. Volgens mij bestaat er een soort normencategorisering voor publieke websites, variërend van A tot en met D, als ik het niet verkeerd heb. Ik heb net nog even gezocht, maar ik kon het niet zo snel vinden. Het college wil ergens naartoe werken, maar dat staat eigenlijk nergens expliciet vermeld. Ja, wel toegankelijker, maar wat zou de norm moeten zijn? En het tweede deel van de vraag gaat ook weer over dit onderwerp: wat te doen met mensen die echt hun weg niet kunnen vinden in de digitale wereld? Ik begrijp volledig dat we die wereld niet meer gaan veranderen, maar hoe ziet het college dat voor zich? Zijn er plekken of oplossingen die kunnen worden aangeboden? Er zijn al enkele genoemd, maar ik ben benieuwd naar jullie visie hierop. Het tweede punt is wat praktischer: op een gegeven moment staat het actieplan voor de inventarisatie van speelplekken op de agenda voor dit jaar, dus weer even een andere doelgroep. Ik hou zelf helemaal niet van het woord 'doelgroep', maar is de inventarisatie voor kinderen al gedaan of is daar al duidelijkheid over? Want het staat nog voor 2023 op de kalender en daar was ik gewoon benieuwd naar. Ik zag het kort. Even kijken... Ja, het budget algemeen voor de agenda. Ik vond het zelf wat lastig om te beoordelen of dat toereikend is of juist niet. Zitten bijvoorbeeld de uren van de ambtenaren die hier zo hard aan werken erin, of is die 780.000 euro echt alleen voor alle projecten en activiteiten die erin staan? Als dat zo is, zou dat wel heel erg mooi zijn. Daar was ik benieuwd naar. Dat was het voor mij, Marloes.

Dank u wel, Voorzitter. Ik sluit mij volledig aan bij de woorden van Annette. Kort gezegd, inderdaad, inclusiviteit is voor iedereen en discriminatie is een algemeen probleem. Ik had inderdaad een vraag over de voorlichtingen op scholen. Er wordt veel voorlichting gegeven over seksuele geaardheid, over hoe mensen zich voelen. Mijn vraag is of er ook voorlichtingen zijn, of dat er voorlichtingen komen, die algemeen zijn en voor iedereen toegankelijk, dus ook voorlichtingen over mensen met een beperking, zichtbaar of niet. Ook voorlichtingen over ouderen, want we kunnen niet alleen naar de seksuele geaardheid van mensen kijken. Ik denk dat die voorlichting ook heel belangrijk is. Dank u wel.

Dank u wel. Ja, ik zal dan eerst drie vragen stellen. Ik lees in paragraaf 4.2 dat toegankelijkheid een organisatiebreed vraagstuk is. Mevrouw Van Dijk en de heer Sprinkels refereerden er ook al even aan, maar ik ben wel benieuwd: hoe gaan we dit concreet aanpakken? Neem bijvoorbeeld het nieuwe RIS, het raadsinformatiesysteem, dat openbaar toegankelijk moet zijn. Hoe wordt dit getoetst? Vindt er bijvoorbeeld participatie plaats en wordt toegankelijkheid meegewogen in de keuze van het systeem? En ja, wat doen we inderdaad als het niet toegankelijk is voor mensen die minder digitaal vaardig zijn? Daar was ik even benieuwd naar. Dan mijn tweede vraag: er wordt gesproken over de verbetering van toegankelijkheid en mobiliteit, waarbij het om de openbare ruimte en vervoersmiddelen gaat. Ook hier refereerde mevrouw Van Dijk al even aan. Er wordt gesteld dat voetpaden goed toegankelijk moeten zijn en hiervoor wordt onder andere een knelpuntenkaart opgesteld. Is deze ook opgesteld voor hele wijken, bijvoorbeeld het centrum van Den Dolder? En hoe krijgt een dergelijke inventarisatie een vaste plek in de uitwerking van plannen? Als laatste ben ik nog benieuwd hoe het staat met de verdere invulling van het thema diversiteit.

Ja, dankjewel. De overigen doen er het zwijgen toe, moet ik concluderen. Oké, de wethouder ten antwoord.

Ja, dank u wel, voorzitter. Ik ga een poging doen. Het kan zijn dat ik voor bepaalde antwoorden ook even overleg met de ambtenaren hier naast mij. Ik begin met de vragen van Annette Ploeg. Allereerst de suggestie om elke supermarkt een bezoekers toilet te laten aanleggen, zodat we ook minder gebruik hoeven te maken van de hoge nood. Nou, ik was deze zomer in Noorwegen en tot mijn constatering heeft menig supermarkt daar inderdaad gewoon een bezoekers toilet. Een goede suggestie die ik ook meeneem, aangezien ik niet alleen inclusie en diversiteit in mijn portefeuille heb, maar ook economie en vergunningen. Ik vind het een goede suggestie om deze ook mee te nemen richting de collega's van ruimtelijke ontwikkeling, om te kijken bij toekomstige zaken en ontwikkelingen. Allereerst om te kijken of we dat vergunningstechnisch mogelijk kunnen maken en daarnaast ook bij herontwikkeling van winkels om te kijken wat daar mogelijk is. Overigens, we hebben samen met Stadslab een ronde gemaakt waarin we ook gevraagd hebben over de fysieke toegankelijkheid van de winkel, maar daar ook gevraagd als het gaat over het gebruik van toiletten. Je merkt dat met name een aantal ondernemers wel gebruik had gemaakt van de HogeNood-app, maar daar ook weer van afgestapt zijn, deels door soms slechte ervaringen. En dan heb ik het over het niet goed achterlaten van het toilet, maar ook deels vanuit de eigen sociale veiligheid. Want soms staan MKB-ondernemers alleen en dan is het voor hen heel ingewikkeld als er een toilet achter in de winkel is en ze geen overzicht hebben en niet weten wat er gebeurt. Dus, dat is, denk ik, de suggestie die je doet en ik vind het een hele goede om daar zeker naar te kijken. Wat mij betreft, zou ik zeggen dat we die zeker ter harte nemen als het gaat over het platform meedoen. Dan gaat het niet over dat mensen helemaal opnieuw deze agenda bepalen, maar het is meer dat we, net zoals deze agenda in samenspraak met verschillende organisaties tot stand is gekomen, dit platform ook willen benutten om op verschillende thema's met de diverse inwoners en verschillende belangenorganisaties in gesprek te gaan. En dat willen we niet als gemeente opleggen. Nu hebben wij even bedacht dat het deze week over dit thema gaat en volgende maand over dat thema, maar dat we juist ook samen gezamenlijk de agenda bepalen om te kijken, hé, waar staan we? Waar is aandacht voor? En op die manier eigenlijk, ja, de agenda en de ambities zoals deze in deze agenda staan, ook echt meer handen en voeten gaan geven. Omdat sommige thema's, ja, mooi, zoals een aantal insprekers het ook zeiden, ja, papier is mooi, maar dat is geduldig. We moeten het ook nu met elkaar gaan doen. Dus ik hoop dat dat even antwoord geeft op de vraag. Dan het punt wat door meerdere fracties naar voren is gekomen. We hebben daar de afgelopen dagen over gehad en ik denk ook wel dat dit ook een leerproces is wat we zelf als college en ik ook zelf als wethouder wel zie. Kijk, deze agenda is tot stand gekomen als samenvoeging van de inclusieagenda en de regenboogagenda en ik denk dat dat komt uit een periode waarin we ook echt nou zeg maar, vergrote aandacht hebben gehad, met name ook voor de regenboogagenda voor de LHBTIQ+-gemeenschap in Zeist. Daar komt ook vandaan dat ik dat verklaar, in ieder geval voor mij. Het is niet om het goed te praten, want ik denk echt dat het een goede suggestie is om het breder te trekken. Maar dat is wel een verklaring waarom in hoofdstuk 6 en 7 heel erg vooral daar de nadruk op is komen te liggen. En ik denk dat we nu ook op een punt staan om te zeggen, we moeten de aandacht die deze groep ook verdient, niet zomaar loslaten, hè? We zien ook zeker bij jonge mensen die worstelen met hun gender dat er ook echt nog een oververtegenwoordiging is van nou, suïcide of suïcidepogingen en depressieve klachten, hè? Dat moeten we niet onder stoelen of banken schuiven, maar we moeten ook niet onze ogen sluiten voor het feit dat er meer groepen zijn in de samenleving die belemmeringen ervaren of discriminatie ervaren. Dus de suggestie die van meerdere en de oproep die gedaan is door meerdere van u, zorg nou dat je vanuit artikel 1 vertrekt en en zie discriminatie en het aanpakken daarvan als iets wat meerdere groepen betreft dan alleen een groep. Nou, dat we met die suggestie ook zeker de agenda opnieuw daarin zullen aanscherpen en aanpassen. Dus ik denk dat dat zeker een goede is. Daar kwam er ook vanuit de fractie van D66 de suggestie, goh, dit betreft een conceptversie. De terminologieën zijn niet consistent en ook vanuit de fractie van de Partij van de Arbeid kwam dat. Nou, ik denk dat dat iets is waar we, nou ik, ik wil daar ook even over nadenken. Of we daar nog wel een slag overheen moeten maken om te kijken of we daar gewoon consistent in zijn. Want terecht punt, het moet niet zo zijn dat door niet eenduidige terminologieën bepaalde groepen zich wel of niet vertegenwoordigd voelen in deze agenda. Er is niet een bewuste keus om daar wel of niet op af te wijken of verschillende termen te gebruiken. Nogmaals, ik denk dat het goed is om artikel 1 het vertrekpunt te laten zijn, zoals mevrouw Briels ook suggereert, laat dat de paraplu zijn van waaruit wij vertrekken en het ook echt vanuit die diversiteit en inclusiegedachte gaat om iedereen. Als het dan gaat over dan, denk even aan het kijken. Ik hoop dat ik daarmee de vragen of nou, punten, opmerkingen van mevrouw Bakker ook heb beantwoord. Als het dan gaat over de stimuleringsbijdrage van ondernemers. Ja, ik kan dat niet anders zien dan ook in het licht van corona. Dus kijk, wat er natuurlijk gebeurd is, is dat we deze stimuleringsmaatregel hebben waarin ondernemers hun winkel kunnen laten aanpassen. Dat kan van een hele kleine bijdrage zijn, hè? Dat kan zo'n zo'n zo'n hefdrempel zijn waarmee het makkelijker wordt om met een rollator of een rolstoel de winkel binnen te gaan tot het aanpassen van hè, de de de de de gevel, hè? Dus de toegangsdeur. Daar hebben wij een stimuleringsbijdrage voor kunnen geven. Alleen ja, dat heeft volledig gewoon stilgelegen, omdat heel veel winkels gewoon dicht waren, dus daarmee zie je dat heel veel winkels gewoon en horecazaken gewoon in een overlevingsstand hebben gestaan. We hebben toen ook gezegd, daar moet opnieuw een campagne voor komen en dat hebben we de afgelopen tijd ook gedaan dat we opgehaald hebben. Wat wat speelt er nou, wat is de? Wat is de beperking? Overigens zitten daar soms ook beperkingen dat het niet altijd de eigen zaak van ondernemers is, dus daar te maken hebben met gewoon eigenaren die wat minder welwillend soms zijn om die aanpassingen te doen. Maar we willen daar in het najaar nou, we hebben daar eigenlijk al maar een soort. Nou ja, campagne mee gehad met Stadslab, maar om op te halen waar ondernemers tegenaan lopen en gaan daar in het najaar verder mee. In samenwerking met ook mijn collega van economie dat even om dat aan te geven dan kwam. De fractie van D66 met de vraag over digitale inclusie en de normcategorisering, ja, ik. Weet dat er een landelijk programma is, digitale toegankelijkheid. Sterker nog, mijn echtgenote is daar ook wel heel actief in, dus ik heb daar wat bovengemiddeld weet ik hoe dat er een dashboard ontwikkeld wordt waarmee ook gemeentes zelf kunnen zien welke websites ze zo allemaal hebben en daar ook een score aan gegeven wordt. Daarin zou ik willen zeggen, ja, als wij de meest toegankelijke gemeente van Nederland willen zijn, dan zal onze ambitie gewoon moeten zijn dat we uiteindelijk op dat niveau allemaal uitkomen. Dat is nog lang niet zo en ik kan u ook verzekeren. Daar zijn wij niet uniek in, want heel veel gemeentes hebben moeite om die stap te zetten. Wat we wel aan het doen zijn dus hè? De ambitie zal wat mij betreft zo hoog mogelijk moeten zijn om even antwoord te geven op uw vraag. Dat is een tweede is op het dashboard. Kunt u ook zelf monitoren als raadslid hoe wij daarin doen? En de derde is wat ik wil zeggen is we zijn met de de Stichting Accessibility. Dat is een ja, een soort dochterstichting van Bartiméus. Die helpt ons op dit moment om een analyse te maken, want digitale toegankelijkheid is niet een speeltje van de afdeling Communicatie. Dat vraagt iets van de hele gemeente op alle fronten te kijken. Hoe doe ik het nou als ik informatie ontsluit, dan moet de hele organisatie. Het gaat echt over hè? Als je iets publiceert is het doorzoekbaar, kan iemand met een braillelezer of met een. Met de stemcomputer daar ook overheen, dus het vraagt heel veel om je hele organisatie zo digitaal toegankelijk te maken dat ook mensen met een een beperking hè? Of dat nou visueel is of het zijn mensen met dyslexie die gebruik maken van spraak dat dat op die manier kan. Dus daar helpt de stichting bij en ik hoop daar binnenkort dat we daar ook als college over bijgepraat worden en dan volgende stap in onze organisatie kunnen gaan zetten. Ik weet alleen vanuit ervaring die ik dan thuis heb dat het het het de eerste stap is makkelijk te zetten. Het laaghangend fruit. Maar de echte volgende stap vraagt gewoon echt wel veel. Dat is ook even de vraag. Ik weet niet wie die vraag stelde als het gaat over volgt. Maar was het GroenLinks? Hoe zit het dan met selectie van het systeem? En ik weet niet, wie heeft die vraag nog gesteld? Iemand stelde die vraag die u stelde die vragen. Als van ja, dat is wel iets wat ook meegenomen wordt. Dus op het moment dat gemeentes een nieuw systeem of of dat nou hè, een nieuw IT-systeem dan worden daar ook eisen gesteld. Dat is ook iets wat vanuit de de wet digitale toegankelijkheid en ook vanuit Europa gewoon. Dat is gewoon een Europese wetgeving ook dat je als gemeentes ook moet voldoen daaraan, dus dat wordt wel degelijk als eis gesteld dat ook digitale toegankelijkheid aan de orde is. Even als antwoord op de vraag dan vragen, wat doen we met mensen die hun weg digitaal niet kunnen vinden? Ja, we blijven natuurlijk ook met onze fysieke loketten wel open. Ik heb hier net even wat ervaringsverhalen gehoord aan de overkant waarvan ik denk dat het goed is dat ik ook met de collega-wethouder die die dienstverlening onder zijn hoede heeft en daar ook over schakel van. Hé, hoe doen wij dat al bij goede manier? Want nou, als je hier wel fysiek naar binnen kan lopen om 02.30u, maar je krijgt niemand telefonisch te pakken, dan hebben we denk ik met elkaar ook even, hè? Dan moeten we daar goed naar kijken van wat betekent dat nou voor onze dienstverlening? Het is wel zo dat volgens mij ons, maar dat zou ik moeten bekijken, ons callcenter. Dat weet ik even niet. Dat zou ik even moeten uitzoeken. Ik ken niet de exacte tijden. Ik weet niet of jullie dat maar tot één uur. Ja, ja, dat is dus tot 1 uur, maar het is dus wel een punt dat het kan. Het kan niet zo zijn als iemand dan fysiek hier langsloopt. Dat we dan, en dan moeten we juist zijn uit die toegankelijkheid. Onze baliemedewerkers ook zo opleiden dat hè, als iemand zegt, ja, ik heb geen afspraak, maar ik weet ook niet hoe ik dat op dat digitale computer moet doen. Ja, dat we vanuit die warmte en welwillendheid dat gewoon doen. Ik zie Jos nee schudden, nou, daar hebben we met elkaar dan ook nog wel echt een weg te gaan. Ik ervaar over het algemeen de baliemedewerkers als zeer bereidwillig en vriendelijk om daarin mee te werken. Maar als de ervaringen van inwoners daarin anders zijn, dan denk ik dat we daarin met elkaar gewoon nog op het gebied van dienstverlening fysiek een een slag in gastvrijheid kunnen maken. Ik hoop dat daarmee de vraag beantwoord, want ja, we maken wel keuzes als het gaat over de openingstijden en hoe doen we dat? Dat doen we soms ook bewust om op andere momenten ook onze dienstverlening ook weer open te kunnen stellen, hè? Want we zijn ook in de avond open, dus het is steeds die afweging maken. Maar ik denk dat dat ook goed is om dat steeds in de gaten te houden. Daarom is het platform meedoen wat mij betreft ook het kanaal waar je dit soort nou ja, uitwerkingsplannen ook met elkaar kan bespreken en ook juist de inwoners die die ervaringen hebben ook dat ook terug kunnen geven aan de gemeente. Hoe ervaren wij nou de dienstverlening van de gemeente op het gebied van nou? Onze chatbot digitaal, maar ook als het fysieke loket betreft, dus wat mij betreft moeten we altijd zorgen dat er een en dat is ook een wettelijke verplichting van overheden dat je ook altijd dat fysieke loket hebt. Ja, die moet dan ook toegankelijk en vriendelijk blijven dan de de vraag over de inventarisatie van de speelplekken die is op dit moment gaande. Ook daar kijkt. Deze agenda ligt bij mij als portefeuillehouder, inclusie en diversiteit, maar wij hebben heel bewust in het college gezegd dat er verschillende thema's zijn waarvan juist ook op het gebied van bijvoorbeeld digitale toegankelijkheid of als het gaat over vervoer en mobiliteit of andere zaken we dat echt ook met zijn allen als college daarvoor aan de lat staan, dus de speelplekken daar daar klop ik regelmatig aan de deur bij mijn collega. En, dat gaat over meer, dat gaat ook over hè? We hebben het Lia, we hebben het ook wel eens over gehad, hè? Kunnen we daar ook echt inclusieve speelplekken van maken voor jong en oud, voor mensen met en zonder beperking, hè? Niet alleen de wipkip voor de voor de zesjarige even flauw gezegd, maar juist ook dat je daar die ontmoeting kan plaatsvinden die op dit moment gaande en ik hoop daar dat we daar in het najaar meer over kunnen kunnen rapporteren richting de raad wat daaruit komt. Betekent nog niet dat we met een inventarisatie ook meteen alles aangepast hebben, want die proberen we. Dan kom ik ook even op het budget. Kijk wat we hier hebben gedaan is nee. In het budget zitten niet de de uren van bijvoorbeeld deze mensen of hè. Dat is er niet in verwerkt dat we wel hebben gedaan, is dat we inzichtelijk hebben proberen te maken. Waar hebben we in ieder geval apart geld voor gereserveerd. Dat is onder andere voorbeeld de de bijdrage die we leveren aan artikel een dat is dat het geld dat we beschikbaar hebben voor de stimuleringsbijdrage en dus zo hebben we een aantal ja potjes gereserveerd voor de uitvoering van deze agenda. Dat neemt niet weg dat een aantal van de ambities zoals die hier erin staan, neem bijvoorbeeld inclusieve speelplekken. Daar hebben we niet apart budget voor gereserveerd, maar dat willen we juist meenemen in het reguliere budget wat we hebben voor speelplekken. Omdat we zeggen, de ambitie zou moeten zijn dat we altijd kijken dat de nieuwe spe

Je weet dat we een organisatiebreed programma hebben, dus dat hebben we nu op papier staan. Wat ze willen, is ja, echt iets voor de collega's, om het zo te zeggen, zodat ze zichzelf ook kunnen zijn. En dat is ook heel breed. We hebben daarover met collega's heel veel gesprekken gevoerd, en zelfs de gemeentesecretaris was daarbij betrokken. Dat is uiteindelijk op schrift gesteld, maar we willen het wat professioneler aanpakken. In september begint er een nieuwe collega van het Projectenbureau, en die gaat dat dan ook leiden. Oké.

Ik wist niet of ik die voor de opnames moest nemen, heb ik het eigenlijk? Ja, ik geloof dat ik daarmee alle vragen heb geprobeerd te beantwoorden. Als er nog aanvullende vragen zijn of als er een tweede ronde nodig is, dan hoor ik dat graag.

Ja, volgens mij hebben we alle vragen kunnen beantwoorden. Nu is de vraag of er nog meer vragen zijn, Annet.

Op pagina 9 tot en met 21 staat vermeld dat stemlocaties toegankelijker worden gemaakt. Vorig jaar hebben we bij de vervanging van de markt op de Slotlaan tijdens de winterperiode verschillende klachten ontvangen over de ontoegankelijkheid. Daarom is het een optie om dit uit te breiden naar evenementen, zodat het niet alleen om panden gaat, maar ook om de toegankelijkheid van gemeentelijke evenementen. Het bezoek aan de vijfenzeventigjarigen, waarnaar mevrouw Van Dijk verwees, is zeer goed verlopen. Ook voor de jongeren is er een succesvol programma geweest. Ik ben iets kwijtgeraakt; 'Join Us', maar dat was niet zo succesvol. Is daar inmiddels iets voor in de plaats gekomen? Ja, dank u wel. Waarom vraagt u dat?

En dat zijn alle vragen. Dank je, Wilma. Ik

Ik had er een. Natuurlijk weet ik dat de gemeente niet rechtstreeks gaat over het onderwijs. Dit heeft enigszins betrekking op punt 6. Maar het gaat met name over voorlichting en bewustwording. En toen dacht ik: hoe zit het dan met de uitvoering? Ik weet uit mijn andere werk dat er kinderen zijn - en dan kom ik bij mevrouw Niemeijer - die niet zichtbare beperkingen hebben, hè? Meestal is het autisme, maar ze hebben een IQ waar je 'u' tegen zegt, en dan wordt er al heel snel verwezen naar het speciaal onderwijs. Maar ouders en de kinderen zelf willen dat vaak helemaal niet, omdat ze op zichzelf slim genoeg zijn om naar de universiteit te gaan. Maar de overstap van speciaal onderwijs naar de universiteit is ongelooflijk ingewikkeld. En als ze in het reguliere onderwijs terechtkunnen, dan leren ze ook een beetje hoe ze zich kunnen handhaven op zo'n universiteit. Voor de toekomst is het belangrijk: is daar aandacht voor? Wordt daar met scholen over gesproken? Ik begrijp dat het een ingewikkeld onderwerp is, hè? Maar het is voor die kinderen wel belangrijk. Dat zijn waarschijnlijk hele goede wiskundigen in de dop. Maar ja.

Dat was het wel, behalve deze ene. Zo is het.

Dank u wel, en ook alvast bedankt voor de antwoorden op de vragen die ik nog open heb staan. Ik heb een vraag over de gemeentelijke website waarop vermeld wordt dat deze in het Oekraïens beschikbaar is. Ik was benieuwd of het ook mogelijk is, of dat het al gebeurt, dat de website naar andere talen wordt vertaald, zoals bijvoorbeeld het Arabisch. Daarnaast had ik een vraag over de openbare toiletten; deze is echter al eerder aan de orde gesteld. Maar ik ben ook nog benieuwd naar de ambities om meer genderneutrale toiletten in Zeist te realiseren en hoe het daarmee staat.

Ja, dank je, barman. Geen vragen, Peter. Een onderonsje, beste vriend? We zijn molos.

Ja, ik heb misschien nog een korte vraag over de stimuleringsmaatregelen voor ondernemers om winkels toegankelijker te maken, en wel om twee redenen die genoemd zijn. Ten eerste, tijdens de coronaperiode is er waarschijnlijk überhaupt geen gebruik van gemaakt, omdat alles stil lag. Ten tweede, veel winkeliers zijn niet de eigenaar van hun pand en kunnen dus zelf die maatregelen niet doorvoeren, zelfs als ze daarvoor een subsidie zouden krijgen. Maar wat nu als het helemaal niet wordt gebruikt? We horen terug uit de samenleving dat heel veel mensen de winkels echt niet in kunnen. Valt dat geld dan terug te vorderen om het op een andere manier op te lossen, of is het dus helemaal geen probleem en kan iedereen elke winkel binnen? Want er komt nog een nieuwe campagne, ja, en als het dan weer stil blijft en er toch niets verandert, is er dan een idee over wat te doen aan de toegankelijkheid? Volgens mij zijn er namelijk best wel veel winkels waar je niet makkelijk naar binnen kunt. Dat wilde ik graag nog even weten. Verder dank ik u.

Dank u wel, dat waren volgens mij de aanvullende vragen. Mevrouw de wethouder, gaat uw gang.

Ja, ik hoorde een aantal suggesties om het breder te trekken en niet alleen te spreken over de stemlokalen, maar ook over evenementen. Nou, volgens mij is dat een heel goede suggestie om te bekijken of we dat breder kunnen trekken. Het is wel zo dat wij als gemeente Zeist in ieder geval zelf over de stemlokalen gaan en daar hebben we direct invloed op. Ik denk dat we heel goed moeten kijken bij onze vergunningverlening voor evenementen, want dat is eigenlijk wat u suggereert: dat we dat goed tegen het licht houden om te kijken of we daar ook bij een vergunningverlening goed kunnen kijken naar bredere toegankelijkheid. Daarbij neem ik de suggestie, of eigenlijk de oproep die mevrouw Niemeijer – als ik haar achternaam goed heb onthouden – doet om ook daar naar sociale inclusie te kijken, zeker serieus. We moeten steeds kijken, ja, bij sommige evenementen zal het lastig zijn. Ik denk bijvoorbeeld aan een slottuintheater waar sowieso veel geluid is. Daar zal het minder makkelijk zijn om een prikkelarme plek te vinden, omdat er gewoon veel geluid is, bijvoorbeeld bij de TivoliVredenburg-concerten. Maar het idee om daar steeds naar te kijken en met elkaar te overleggen hoe je dat op verschillende manieren kunt doen, is misschien wel een goed idee. Er wordt overigens al op een aantal elementen ingespeeld, hè? Mensen met een rolstoel of een visuele beperking krijgen bijvoorbeeld bij dat soort concerten of evenementen altijd speciale plekken. Maar ik denk dat het goed is om dat nog eens tegen het licht te houden. Hoe verloopt die vergunningverlening? Ja, ik zag dat mevrouw Kant haar hand opstak. Excuses.

Excuses voor de onderbreking. Ik weet niet zeker of ik dit al eerder heb genoemd, maar in Houten organiseren ze een prikkelarme kermis. Misschien kunnen we dat ook overwegen. Het is niet volledig prikkelvrij, maar de muziek wordt dan zachter gezet en de felle lichten worden uitgeschakeld. Dit gebeurt altijd op specifieke tijden. Zou dit iets zijn wat ook bij andere evenementen toegepast zou kunnen worden? Stel je voor dat er bijvoorbeeld een muziekevenement is. Dan kun je zeggen dat er van 12 tot 7 uur rustigere muziek wordt gespeeld en er minder prikkels zijn, zodat het minder intensief is. Het is niet helemaal zoals het ideaal zou zijn, maar het is dan wel minder intensief gedurende bepaalde tijden. En inderdaad, zoals ik al hoorde over Koningsdag, ik weet niet of zulke aanpassingen daar mogelijk zijn.

Laten we eens kijken naar wat we kunnen doen met onze evenementenvergunningen. Wat willen we daarin wel of niet opnemen? Als we het hebben over een prikkelarme kermis, lijkt dat voor mij een contradictio in terminis. Ik denk dan: oké, maar ik vind het wel een heel goed voorstel. Het gaat ook om het omdenken, waarbij we op een andere manier gaan kijken naar wat wel en niet mogelijk is. We moeten ook overwegen wat we wel of niet kunnen afdwingen vanuit de wettelijke kaders die we hebben, en waar we geen onnodige drempels willen opwerpen voor de initiatiefnemers. We moeten steeds goed blijven kijken naar wat wel en niet kan. Het gaat in ieder geval over bewustwording. Dat is volgens mij ook wat er vanavond gebeurd is, mede door uw verhaal en dat van de heer Meijer, waarin we ons bewuster zijn geworden van het feit dat er veel mensen zijn met zichtbare en onzichtbare beperkingen. Wat we daarvoor kunnen doen, dus die suggestie om daar nog eens goed naar te kijken, denk ik dat heel waardevol is, evenals de huisbezoeken voor 75-plussers. Ik ben blij te horen dat iedereen daar positief over is en dat we daarmee doorgaan. Wat betreft het jongerenprogramma zijn we steeds aan het zoeken, nietwaar? Er is geen one-size-fits-all-oplossing. We moeten altijd kijken wat wel en niet past. Misschien kan Lea nog iets zeggen over de huidige stand van zaken met betrekking tot de 'joyas'?

Nu is "Join Us" een landelijk programma. Ik ben betrokken geweest bij de voorbereiding en het programma is op zichzelf heel erg goed. We hadden het ook heel goed ingericht met jongerenwerkers van Meander Omnium en echte jeugdhulpverleners, hè? Zij vormden teams die de trainingen gaven, maar er kwamen veel te weinig jongeren op af. Na twee jaar hebben we op een gegeven moment een keuze moeten maken over wat we gingen doen. Toen heeft Meander Omnium besloten verder te gaan met die groep. Er was ook een café voor autistische jongeren. Dat hebben ze samengevoegd en dat noemen ze nu 'Hang Out'. Ten tweede zijn we, in het kader van de aanpak van eenzaamheid, een samenwerking aangegaan met Appliqué. Zij organiseren online bijeenkomsten voor jongeren. Daarmee hebben ze echt heel veel nieuwe jongeren kunnen bereiken die vaak thuis zitten, achter de computer. Op die manier hebben we met alternatieven de jongeren toch nog wel kunnen bereiken. En...

Een epicure richt zich primair op online ontmoetingen, maar organiseert ook fysieke evenementen waar jongeren samenkomen. Het is via de online leefwereld dat ze jongeren op een laagdrempelige manier kunnen bereiken. Wat goed is, is dat daar ook Twenty Four Seven een jongerenwerker, een jongerencoach, beschikbaar is. Dus als jongeren mentale problemen hebben, of bijvoorbeeld last hebben van depressieve klachten of zich niet lekker in hun vel voelen, dan kunnen ze op een heel laagdrempelige manier via die online weg hulp zoeken. Dat kan voor jongeren net wat makkelijker zijn dan fysiek naar iemand toe te gaan. Dan, op de vraag vanuit de ChristenUnie: "Wat gebeurt daarmee?" Als het gaat over wat mevrouw Breddels vraagt over hoogbegaafdheid en speciaal onderwijs, dan is dat ook vanuit mijn portefeuille Onderwijs en Jeugd. Steeds is de vraag wat we apart organiseren voor kinderen met hoogbegaafdheid en gedragsproblemen en wat we binnen het reguliere onderwijs kunnen organiseren. We proberen steeds meer te kijken hoe we in het reguliere onderwijs jeugdhulp of laagdrempelige hulp kunnen organiseren en wanneer we moeten erkennen dat een groep jongeren, die slim genoeg is om bijvoorbeeld het vwo te doen, vanwege hun hoogbegaafdheid toch sociaal en gedragsmatige ondersteuning nodig heeft. We zijn bijvoorbeeld recent begonnen met een bovenregionale pilot, die we samen met andere gemeenten financieren. Ik zal jullie apart informatie toesturen, want ik weet even niet meer welke school het is, maar dat is een voorbeeld waar we proberen te kijken hoe we op een gespecialiseerde school iets kunnen organiseren waar we jeugdhulp en onderwijs in één arrangement hebben georganiseerd, samen met het samenwerkingsverband. Als het gaat over voorlichting op scholen, onze IT-helpdesk en alle IT-architecten zouden er niet zijn als we niet erkennen dat er in Eindhoven bovengemiddeld veel mensen met autisme en in het autismespectrum zitten. We moeten veel meer gaan omarmen dat mensen met een beperking - wij noemen het een beperking, maar het is eigenlijk een andere gebruiksaanwijzing dan wat we normaal vinden - juist heel waardevol kunnen zijn. Ik denk dat we ook daar op een andere manier naar moeten gaan kijken en dat vraagt iets van ons. Dat is ook de reden waarom we het steeds meer over inclusief onderwijs hebben en niet over passend onderwijs. We hebben het over kinderen met een rugzakje, wat heel erg in onze terminologie verweven zit. We hebben het ook heel erg over laag- en hoogopgeleid, waar we ook vanaf beginnen te stappen. We hebben het over theoretisch of praktisch geschoolde mensen, dus ik merk dat we in algemene zin een omslag moeten maken in hoe we kijken naar wat de standaard is en naar mensen die een beetje afwijken van die standaardnormaalverdeling, want we hebben iedereen nodig, zeg ik altijd. Dus ja, ik hoop dat dit antwoord geeft op uw vraag rondom hoogbegaafdheid en speciaal onderwijs. Het wordt niet meteen meegenomen in deze agenda, maar we hebben er dus wel in andere settings degelijk aandacht voor. Dat.

Dat is prima, dank u wel. Ja, de verwachting was dat we langzaam van het speciaal onderwijs af zouden gaan toen het Verdrag werd ondertekend. Maar ik vrees dat de weg eerder andersom is. En dat is natuurlijk heel jammer. Het moet inderdaad inclusief zijn, dan de...

De ambities rondom de vertaling van de website moeten worden nagegaan. Op dit moment hebben we, voor zover ik weet, de website alleen in het Engels en Nederlands beschikbaar. Ik heb niet de indruk dat we dit op andere manieren doen, maar ik zal dit nog eens nader bekijken. Wat we wel doen, is dat we bij bepaalde zaken, waarvan we denken dat het belangrijk is voor specifieke doelgroepen of wijken, informatie beschikbaar stellen in talen zoals het Oekraïens, Arabisch of andere talen. Ik denk dat we steeds heel gericht proberen te kijken naar wat er nodig is voor welke doelgroep. Wat betreft de ambitie om onze website in vijf talen beschikbaar te stellen, zou ik dat moeten navragen. Ik geloof niet dat dit op korte termijn het geval is, maar ik zal dit verifiëren. Wat de ambities betreft rondom genderneutrale toiletten, moet ik u het antwoord schuldig blijven; ik weet het op dit moment niet. Ik weet wel dat het op scholen steeds gebruikelijker wordt. Ook nemen we dit mee in bijvoorbeeld het masterplan buitensport. In een andere portefeuille van mij geef ik dan ook het advies dat, als we toch kleedkamers gaan verbouwen, we ook genderneutrale opties moeten overwegen. Bij sommige sportclubs is dit al heel normaal, terwijl het bij andere clubs voorzichtiger gebracht moet worden. Sommigen vinden het onzin, maar ik denk dat het geen onzin is. Stel je voor dat je 14 of 15 jaar oud bent en elke dag moet twijfelen over welk toilet je moet gebruiken; dat is een groot dilemma. Dus als mensen dit afdoen als flauwekul, zeg ik altijd dat zij niet in dat dilemma zitten. Het is voor ons een kleine moeite om zoiets te realiseren, en dat proberen we dan ook te doen. Ik zal eens onderzoeken wat we als gemeente zelf kunnen doen, want voor zover ik weet, hebben we nog geen genderneutrale toiletten. Het is goed om daar eens naar te kijken. Tijdens de coronaperiode is dit overwogen, maar uiteindelijk is er geen besluit genomen. Ik kom hier schriftelijk op terug. Jansma wilde hier nog iets over zeggen.

Hij is al een week bezig. U bent rijker, klopt dat? Ja, ik snap het. Maar ik begrijp ook dat dat zo is. We proberen hem wel een stap verder te brengen. Ik zal eens kijken wat we daarover hebben gezegd.

De aanwezigheid is niet het resultaat van het stuk waar we het nu over hebben.

Heeft u een terecht punt, voorzitter, als het gaat over de stimuleringsbijdrage? Corona, wat als het niet werkt? Nou ja, we hebben wel gemerkt dat het heel grappig is dat zelfs met de inventarisatie, die puur inventariserend bedoeld was, hè? Dus de ronde met Stadslab heeft al geleid tot twee aanvragen, en dan hebben we de campagne nog niet opgestart. Dus ik zou wat positiever gesteld willen zijn en zeggen: laten we nou eens kijken wat er loskomt op het moment dat we de goede voorbeelden daadwerkelijk maken. Kijk, wat wel zo is, en dat is iets wat ik echt even wil afsluiten met een hartenkreet van mijzelf, is dat als het gaat over digitale toegankelijkheid, of het nu bijvoorbeeld over horecagelegenheden gaat, ik soms met jaloezie naar bepaalde landen kijk. Kom je in Italië, dan is er altijd een invalidentoilet. Wij zijn in Nederland gewoon nog niet zover dat we dat echt heel hard afdwingen. Dus er zijn nog zoveel plekken waar we winst te halen hebben, waar ik ook wel zeg: ja, ik heb daar soms ook wel begrip voor dat je met een kleine kroeg zit en je moet het maar zien te realiseren. Maar het heeft ook te maken met, op het moment dat je dat overal gewoon wat harder zou afdwingen, ja, dan zou dat ook voor een gemeente een stuk makkelijker maken om dat gewoon in wetgeving en vergunningverlening mee te nemen. Dat even als afsluiting op de vragen die gesteld zijn.

Wethouder, dank u. Er waren geen verdere vragen. Gaan we nu over tot het debatteren over dit raadsvoorstel, of zeggen we: "We gaan terug naar de fractie en kijken welke amendementen of moties hier ingediend kunnen worden"? Zegt u het maar.

Annet stelde graag een vraag. De wethouder had aangegeven dat de agenda opnieuw wordt aangescherpt. Krijgen we een nieuw voorstel, of verwacht u een amendement op het moment dat u zegt: "Vanaf nu willen partijen graag iets veranderen"? De tekst.

Ja, dat ben ik inderdaad een beetje. Ik begrijp uw punt. Ik vind het een beetje lastig, want wat is het in principe, nietwaar? Het voorstel ligt nu bij u, de Raad.

De raad vraagt zich af of het initiatief bij u ligt of bij ons, aangezien u zojuist zei dat het van de agenda wordt gehaald en nu wordt aangescherpt. Ik dacht bij mezelf: "Hé, wie gaat erover en waar ligt het initiatief?"

Ja, in principe, als u hem goed zou trouwen, ligt het initiatief nu bij u.

Als u daarin een aantal aanpassingen voorstelt, neem ik de amendementen en suggesties graag ter harte om deze door te voeren. Ja.

Ja, maar we kunnen nu dus niet wachten op een aangepast voorstel.

Dan was ik in principe niet van plan om dat te doen, tenzij u als Raad dat zegt. Als u dat allemaal wilt, dan ja, dan is het maar zo. Dan zie ik af van het voorstel en kom ik met een aangescherpt voorstel.

Het is precies zoals het is: het is nu aan onze Raad, en dat zou betekenen dat we als Raad moeten kijken of er amendementen of moties moeten komen. Ja, dus dat is mooi.

Nou, ik vraag me wel af, want in principe gaan amendementen en moties over het raadsvoorstel, niet over de agenda zelf. Dus als dat zo is... Ja, dat kan wel, maar in principe...

Kunnen we de microfoon uitzetten terwijl we de vraag herhalen, en vervolgens de wethouder vragen de microfoon aan te zetten bij het geven van het antwoord? Mijn

Mijn vraag gaat in principe voornamelijk over het raadsvoorstel en hoe u dat gaat aanpakken. Het raadsvoorstel beslaat de gehele agenda. Moeten we dan veel aanpassingen doorvoeren, ja of nee? En zoals u zegt, er zitten naar mijn idee nog steeds fouten in de tekst, net zoals we eerder hebben aangegeven. Gaat u deze aanpassen voordat u naar de raad gaat? Komt er een gewijzigde agenda naar ons toe?

Ja, dan zal ik de vraag teruggeven, aangezien u een aantal opmerkingen heeft gemaakt. Nu krijg ik de vraag van de ChristenUnie: "Moeten we dat doen? Ligt het initiatief bij mij of bij u?" In principe ligt de verantwoordelijkheid bij u. Als ik het even netjes in volgorde zet: als u als Raad zegt: "Luister, er zijn goede suggesties gedaan. Gaat u, geachte wethouder, deze aanscherpingen doorvoeren?", neem dan het raadsvoorstel en de agenda terug en kom volgende maand bij ons terug met de aangepaste versie, zoals we die hebben besproken. Dat kan, maar het is aan u om dat te besluiten. De keuze ligt nu bij u. Ik geef aan dat er een aantal goede suggesties zijn gedaan. Als u daarop reageert met moties en amendementen, dan kan ik aangeven dat zeker het amenderen van de agenda of het raadsvoorstel mogelijk is. Dat hebben we ook bij de omgevingsvisie gezien, die is ook geamendeerd. Het is prima mogelijk om niet te amenderen, maar als u zegt: "Er zijn te veel amendementen, we willen eigenlijk gewoon dat u dit terugneemt", dan kan dat ook. Maar dat is aan u, dat is niet aan mij om nu hierover te besluiten.

Mag ik dan ook tot de rest van de groep spreken?

Ik denk namens mijn partij dat dit een ontzettend belangrijk onderwerp is. Het lijkt mij ook belangrijk dat wij als Raad uitdragen dat we dit een belangrijk onderwerp vinden. Ik vraag me af of we als Raad laten zien dat we dit heel erg belangrijk vinden als we er heel veel amendementen overheen gooien. Ik denk dat het mooier zou zijn als de wethouder, met alle ontzettend goede suggesties die iedereen heeft gedaan, terug naar de tekentafel zou gaan. Dan kan hij nog een paar aanpassingen doen, zoals er tijdens deze avond is gezegd, en vervolgens met een nieuw voorstel komen. Dat zou mijn voorstel zijn.

Als voorzitter heb ik een paar aanpassingen gemaakt. Het gaat hier echter niet om die aanpassingen. Dit blijkt uit wat er tot nu toe is opgemerkt, met inbegrip van alle suggesties die van de wethouder zijn gehoord. De Raad concludeert nu dat er zoveel amendementen en moties zijn dat het onwerkbaar wordt. Dit is onaanvaardbaar. Met andere woorden, de Raad moet nu een besluit nemen om de wethouder erop te wijzen dat dit niet kan en dat er veranderingen moeten worden doorgevoerd.

Dat zeg ik ook. Ik beweer dat er te veel amendementen zijn, en dat zeg ik namens de VVD. Dat is mijn mening, en dat deel ik niet met de rest. Nu niet, maar dat is momenteel niet mogelijk. Nee.

Nee, daarvoor is een apart besluit van de Raad nodig.

Is daar een apart besluit voor nodig, of kunt u dat als wethouder ook terugnemen?

De bereidheid is er niet, hebben we inmiddels moeten begrijpen.

En nu zegt iedereen massaal: "Wij vinden allemaal dat er te veel aangepast moet worden." Dan kan ik het voorstel volgende week dinsdag in stemming brengen. Maar als ik anders zeg, bijvoorbeeld: "Dat zijn we niet van plan," dan kan ik het ook terugtrekken. En dan zeg ik: "Kom volgende maand bij u terug." Maar dat wil ik even in de ronde doen. Ik wil inventariseren hoe de verschillende fracties daarin staan. Ik hoor in ieder geval het standpunt van de VVD, die zegt: "Ik heb liever dat u het terugneemt en met een nieuw voorstel komt, met aanscherpingen en de suggesties zoals die hier vanavond zijn gedaan." Dan is mijn vraag: kan ik bij deze die conclusie trekken? Dan gaan we er nog een verbeterslag over maken. Er zijn hele goede suggesties gedaan, dus ik vind dit een heel waardevolle avond, dat wil ik in ieder geval benadrukken. Maar ik ben benieuwd hoe de andere fracties daarin staan.

De zin zoals gegeven is grammaticaal incorrect en lijkt fragmentarisch. Om de zin grammaticaal correct te maken, moet ik aannemen wat de bedoeling van de zin zou kunnen zijn. Hier is een poging om een grammaticaal correcte zin te vormen op basis van de gegeven woorden: "Als je daarin staat, draai je dan om langs te gaan, of blijf je staan?" Let op dat deze correctie speculatief is, omdat de oorspronkelijke bedoeling van de zin niet duidelijk is. Als je meer context kunt geven, kan ik een nauwkeuriger correctie maken.

De zin "Ja, ik sluit me aan bij de VVD." is grammaticaal al correct. De VVD staat voor de Volkspartij voor Vrijheid en Democratie, een politieke partij in Nederland.

Is het toegestaan dat ik dat doe als buitengewoon raadslid?

U mag uw mening geven, aangezien u hier namens de fractie zit. U zult het echter moeten terugkoppelen naar de fractie.

Maar als persoon deel ik die mening niet. Ik vind het een goed stuk en de suggesties die volgens mij vanavond genoemd zijn, kunnen wel in moties of suggesties worden gevat, denk ik. Dank u.

Dank u wel, voorzitter. Persoonlijk sluit ik me aan bij de VVD en GroenLinks. Ik wil echter wel even mijn tijd gebruiken om met mijn collega's te overleggen of wij ons daar inderdaad volledig bij zullen aansluiten, of dat zij toch door middel van moties actie willen ondernemen. Dank u wel.

Wilma Breddels werkt bij P van de A, ja.

Ja, ik twijfel een beetje, maar de wethouder zegt dat het kan, dus ik ben geneigd om dat dan gewoon over te nemen. Maar ik constateer ook dat er nu zes punten zijn en dat haar belangen er niet bij zijn. Maar als de wethouder zegt dat ik het moet intrekken, dan trek ik het terug. Ja, u zei dat het waarschijnlijk voorbij is voordat het in de Raad is geweest, dus dan vind ik dat op zichzelf prima, hè?

Vraag nu aan de wethouder of stel nu voor aan de wethouder om het reeds terug te nemen.

Nee, ik sluit me aan bij de VVD en GroenLinks.

Ik zou zeggen: "Er is gezegd dat amendementen en moties mogelijk zijn." Dan zou ik zeggen: "Door straks met de moties en amendementen te werken, kunnen we de aanpassingen voor elkaar krijgen." Dank u.

Een maand gaat voorbij voordat het weer zover is; dan is het steeds opschuiven, opschuiven, opschuiven. En vanavond hebben we gehoord dat dit niet de meest florissante benadering is. Oh.

Ik was een heel lastig persoon. Ik denk dat ik me aansluit bij de eerste mening. Dan kunnen we er nog een maand over nadenken voordat we verder spreken over de kou, maar het moet inderdaad allemaal mogelijk zijn. Dus zegt de wethouder: "Dan sluit ik me daarbij aan."

Waarom ik het op deze manier naar voren breng, is dat ik het vooral aan u als Raad wil voorleggen. Ik vind dat daar het primaat ligt. Wij hebben ons huiswerk gedaan en nu is het aan de Raad om te zeggen of het huiswerk wel of niet goed genoeg is geweest. Ik denk dat we niet krampachtig moeten zijn om een raadsvoorstel een keer terug te trekken en te zeggen: "Goh, er zijn nu hele goede suggesties gedaan. Alles overwegend gaan we er nog een finetuning op doen." Dit geldt voor de terminologieën, de verbreding en de sociale inclusie. Dus ja, daarmee denk ik: "Goh, jongens, als ik dit allemaal zo hoor, laten we dan niet...". Ik ben niet zo goed in spreekwoorden, maar het gaat om het ijzer smeden als het heet is, u bent daar beter in. Wanneer we visie inzetten, moeten we geen woorden in de mond nemen, maar dan denk ik: "Goh, dat is ook niet erg om in dit proces te zeggen: 'Jongens, we nemen even een maand extra de tijd voor een aanscherping.'" En als er dan moties en amendementen komen, dan richten die zich echt op de punten waarvan we denken dat daar aanscherping nog nodig is, en niet over allerlei semantische of definitiekwesties, want dat zou ik ook zonde vinden. Als we een enorme discussie daarover krijgen, terwijl we nu op 90% of 95% zijn, laten we dan de tijd benutten om die laatste 10% ook volledig af te ronden en een aantal van de suggesties mee te nemen die ook door de indieners zijn gedaan. Zij hebben ook tijd en energie gestoken in het voorstel, wat wel betekent dat ik met een gewijzigd voorstel kom en dan is het ook even aan de agendacommissie om te kijken hoe we dat in de rondetafel van het debat doen. Maar ik zie dat niet als verspilde moeite, laat ik dat in ieder geval vooropstellen. Zo heb ik de avond in ieder geval zeker niet ervaren. Ik denk dat het een hele goede ervaring was, waarin goede suggesties en ook hele goede vragen zijn uitgewisseld. Dus wat mij betreft, kan dat de conclusie van vanavond zijn.

Dank u voor deze conclusie. Ik denk dat het zeer werkzaam is. Annet, nu.

Allereerst mijn complimenten voor de flexibiliteit. Daarnaast wil ik graag een opmerking maken over het proces. In februari hebben we een bijeenkomst gehad, en tijdens die bijeenkomst was er een informatieavond over het sociaal domein aan de zogenaamde 'stamtafel'. Er waren drie thema's besproken, waaronder het thema waarvoor geen stukken vooraf waren gestuurd. De presentatiesheets, die nu op de website staan, bevatten veel informatie; het was echt een overvloed aan tekst. Dus als je daar zat, was het heel moeilijk om al die informatie ter plekke te verwerken, zeker als je al drie sessies op een avond hebt. Het was ook moeilijk om alles meteen te begrijpen. Ik denk dat als we vooraf het materiaal hadden ontvangen, we beter voorbereid zouden zijn geweest in februari en dat we nu misschien een duidelijker beeld zouden hebben gehad. Ik geloof dat dit een belangrijk onderdeel van het proces is geweest. Ik weet niet of iedereen deze mening deelt, maar dat is in ieder geval mijn mening, oké? Ik denk dat die...

De mening wordt ook door ons gedeeld. Dank u.

Dank je. Met andere woorden, het raadsvoorstel gaat zoals het er nu bij ligt even van tafel. En wij mogen in blijde verwachting verkeren van een aangepaste versie. Dank aan de wethouder en aan de ambtenaren. Mevrouw Westerkrant.

Dank u wel, voorzitter. Het CDA gaat mee met de VVD, GroenLinks en de ChristenUnie. Ja.

Dat heb je snel voor elkaar gekregen. Prima, goed, nogmaals hartelijk dank aan de wethouder en de ambtenaren voor deze wijze van beëindiging van de rondetafel en het debat. Alle raadsleden hartelijk dank voor hun bijdrage en last but not least, ook de insprekers hartelijk dank voor datgene wat zij hebben mogen en kunnen bijdragen aan deze sessie.