Debat Integraal Veiligheidsplan 2024-2027

Ja, dan zou ik nu eigenlijk de Raadsleden willen voorstellen, als zij vragen hebben, om die nu aan de gasten te stellen. Wie? Rob Bliekendaal. Rob.

laten we even kijken. Mijn eerste vraag is dan ook: "Ja, mevrouw De Vries of Marjolein, een van de twee mag natuurlijk."

Wilt u bij de microfoon spreken of het volume verhogen? Is mevrouw De Vries een van de twee opties? Ik had vier losse vragen. De eerste was: "Hoe gaat u om met cybercriminaliteit?" Aangezien dit fenomeen vrij onzichtbaar is, hoe pakt u dat aan? Hoe gaat u ermee om in Zeist? De tweede vraag betreft de uitdagingen die jullie verwachten bij de implementatie van het veiligheidsplan. Welke uitdagingen voorzien jullie? De derde vraag was gericht op de privacy van de burgers. U heeft iets gemeld, maar hoe zorgt u ervoor dat hun privacy goed gewaarborgd blijft? En als aanvullende controlerende vraag: hoe zorgt u ervoor dat de feedback bij de burgers terugkomt nadat ze iets hebben gemeld? Dat waren de vragen.

Hebben de twee de cijfers gevonden? Criminaliteit begint daarmee. Mevrouw De Vries mag dat doen, of Marjolein, wie daar ook voor geschikt is.

Ik kijk naar de politie en zie dat zij geen pen en papier bij zich hebben, dus ze hebben ongetwijfeld moeite gehad. Moeite om de vragen van meneer Obrigada van de P. van de A. te noteren. Mede daarom denk ik dat het handiger is als er direct op de vragen wordt geantwoord. De gasten hebben niet de ervaring, zoals veel raadsleden, om de ene vraag na de andere te stellen, enzovoort. Er is wel een boekje, maar dat wordt waarschijnlijk voor andere doeleinden gebruikt. Oké, wie van u beiden voelt zich geroepen om op de vragen van meneer Bliekendaal te antwoorden?

De eerste vraag betrof de aanpak van digitale veiligheid en cybercriminaliteit. We vragen ons af hoe we dit aanpakken en wat onze rol als politie hierin is. Vanuit het basisteam zijn we vertegenwoordigd in het gehele gebied. Naast het basisteam beschikt de politie ook over een districtsrecherche, die zich bezighoudt met uitgebreidere onderzoeken, waarbij ook deze vorm van criminaliteit wordt onderzocht en zaken worden opgepakt. Bovendien hebben we een zogenaamd digitaal district dat zich, voor de hele eenheid, uitsluitend richt op cybercrime en digitale veiligheid. De focus ligt daar echt op de aanpak en opsporing van die criminaliteit. Als basisteam concentreren wij ons meer op weerbaarheid. Wanneer we bijvoorbeeld signaleren dat er veel meldingen zijn van pinpasfraude of dat vooral ouderen benaderd worden met babbeltrucs, kunnen we daar direct op inspelen. Onze wijkagenten of collega's met een taakaccent op cybercriminaliteit gaan dan langs om voorlichting te geven. Dat is de focus die wij vanuit het basisteam hebben. Heb jij hier iets aan toe te voegen?

Nu begrijp ik dat mevrouw De Vries daar nog aanvullingen op heeft, nietwaar?

Dit is een mooie aanvulling daarop. Volgens mij is er volgende week, of de week daarop, ook nog een pitch over veiligheid met als onderwerp cybercrime. Daarbij zal een collega van ons basisteam jullie meenemen in onze werkwijze en de leerpunten toelichten.

Dank u voor dit antwoord op de eerste vraag, meneer Bliekendaal. Bent u daarmee tevreden? Oké, en wat was de tweede vraag? Misschien is het toch goed als u die nog even herhaalt.

Welke uitdagingen zien jullie persoonlijk? Natuurlijk, vanuit jullie rol voor het veiligheidsplan. Jullie hebben een mooi, integraal veiligheidsplan. Welke specifieke uitdagingen zien jullie voor Zeist?

Ik had een vervolgvraag, zeg maar over de privacy van de burgers. Dus mensen melden iets en in het kader van het veiligheidsplan vraag ik me af hoe die privacy gewaarborgd is. En aan de andere kant, welke feedbackmechanismen krijgen de inwoners over hun melding? Zoiets van: gaat het nu beter of slechter, of wat hebben we ermee gedaan, zonder dat hun privacy in gevaar komt? Dus daar zat ik een beetje mee: hoe doen we dat?

Bij elke melding die door een burger wordt gemaakt, moeten wij een terugkoppeling geven. Met andere woorden, elke politiecollega die de melding ontvangt, is verplicht om contact op te nemen met de burger en uit te leggen wat er met de melding is gedaan. Als we bijvoorbeeld op dat moment geen capaciteit hadden vanwege een ernstig ongeluk, dan wordt dat teruggekoppeld, bijvoorbeeld dat we niet hebben kunnen handelen. Vervolgens worden er afspraken gemaakt voor een volgende keer. Zo wordt de melding afgehandeld en wat betreft de privacy, daar gaan we zeer zorgvuldig mee om. We kunnen immers niet zomaar alle informatie verschaffen. We hebben natuurlijk regels waar we ons aan moeten houden en we beschikken over een privacydesk. Dus als er iets is waarover we geen uitsluitsel kunnen geven, dan loopt dat altijd via onze privacydesk.

De zin "Meneer blikken dan en dan de laatste vraag Dat" is grammaticaal incorrect en mist context om een correcte zin te vormen. Als we aannemen dat het over een situatie gaat waarin een heer naar iets kijkt en vervolgens een laatste vraag stelt, zou een grammaticaal correcte zin kunnen zijn: "Meneer keek dan en stelde vervolgens de laatste vraag." Als "Dat" verwijst naar iets specifieks dat eerder in de tekst is genoemd, zou het kunnen zijn: "Meneer keek dan naar dat en stelde vervolgens de laatste vraag." Zonder meer context is het echter moeilijk om een grammaticaal correcte zin te vormen die de oorspronkelijke bedoeling van de spreker nauwkeurig weergeeft.

Dat was, zeg maar, de uitdaging die jullie nu zelf zien, gegeven het veiligheidsplan. Wat stellen jullie voor? Beschrijf eens specifiek wat erin zit. Wat houdt het ook alweer in?

Ik ben heel blij met het veiligheidsplan zoals dat is vastgesteld, omdat wij in ons basisteam merkten dat het soms lastig is als de diverse gemeenten verschillende speerpunten hebben. Nu is het gewoon fijn dat het duidelijk is. We geven leiding aan 113 collega's in het basisteam, waaronder 10 wijkagenten. We hebben een aantal thema's waarop we sturen. Natuurlijk hebben we uitdagingen, maar we proberen Zeist nog veiliger te maken. Ik vind het al veilig, maar natuurlijk gebeuren er wel eens dingen. We streven ernaar om Zeist nog veiliger te maken, maar dat geldt ook voor de andere gemeenten. Wat heel mooi is, is dat we ook kunnen wisselen van personeel; dus als de wijkagent van Woudenberg nodig is, kan hij of zij hier ook werken.

Voorzitter, ik hoef de politiechef natuurlijk helemaal niet aan te vullen, maar ik wil één ding even noemen, wat de politie niet makkelijk kan noemen. Als bestuurder kan ik wel zeggen dat politiecapaciteit de grootste uitdaging is, want er is een schreeuwend tekort aan vakmensen bij de politie. Er is gewoon schaarste. En er zijn grote dingen, hè? We volgen allemaal Extinction Rebellion, de idealen, het protesteren. Dat betekent ook dat politiecapaciteit van hier naar daar ingezet wordt, of het nu de voetballerij is of gedoe in Utrecht. Het kost onze politiecapaciteit, en dat is best een groot vraagstuk. Wij merken dus bij het bemensen van grote onderwerpen dat het voor de politie lastig is dat te doen. Er is ook een noodbrief geschreven door Sharon Dijksma, die regioburgemeester is hier, voor de eenheid politie Midden-Nederland. Wij voelen ons in deze regio verhoudingsgewijs minder toebedeeld en achtergesteld qua capaciteit in vergelijking met andere regio's. We vinden natuurlijk dat de samenleving de ruimte moet hebben, daar wil ik het helemaal niet over hebben, want dat doen we in Zeist. Ook de samenleving krijgt de ruimte, welke groepering dan ook. Maar we zien wel dat capaciteit voor de komende jaren, denk ik, het grote vraagstuk is dat Den Haag moet opknappen.

Er is namelijk altijd te veel werk voor de politie. Snap je wat ik daarmee bedoel? Er zal altijd meer werk zijn dan wij op het gebied van veiligheid kunnen doen. Dus ja, we kunnen zeker hulp gebruiken. We kunnen meer doen, maar we kunnen nooit alle problemen op het gebied van veiligheid oplossen. Dus de vraag zal altijd groter zijn. Dank je.

Dank u voor deze opmerking, meneer Bliekendaal. Dat waren uw vragen. Aanvankelijk zag ik Maria. Jongeman van de SP, ga je gang.

Dank u wel, voorzitter. En nu bedank ik de gemeente en alle deelnemers hier voor het mooie plan. Wat mij een beetje verbaast bij het lezen, is dat er heel veel voornemens in staan, terwijl er natuurlijk hiervoor ook al een plan was en dat er na dit plan ook weer een plan komt. Dan zou je denken dat, op het moment dat je al die voornemens opschrijft, je aangeeft wat er de vorige keer wel is gelukt, wat er niet is gelukt of wat er niet zo goed ging. Wat denken we dat beter kan? Er zijn heel veel dingen waarvan ik denk: deden we dat vroeger ook niet? Op bladzijde 17, of nee, 16, denk ik, staat iets over de persoonsgerichte aanpak en zorg en onderwijs voor jongeren. Dan denk ik: nou, volgens mij deden we dat vroeger ook. Maar hoe ging dat toen? Werd er toen niet genoeg geholpen, of ging het prima? Doen we het nog steeds en willen we nog meer doen? Zo is het met ontzettend veel van de voornemens dat je eigenlijk zou willen weten: hoe is dat toen gegaan? Doen we nu hetzelfde, doen we iets anders? Ja, die evaluatie van vroeger en de conclusies daaruit voor nu en de toekomst, dat zou eigenlijk wel heel erg prettig zijn. En dan had ik nog een ding waarvan ik denk dat het, voor zover ik het goed gelezen heb, niet in het plan staat, namelijk alles rondom ongevallen. Ik weet ook niet of dat nu bij criminaliteit wordt gerekend, maar het staat wel in alle tabellen. Het is mij ook niet duidelijk geworden of daar nu ook nieuw integraal beleid voor komt, terwijl verkeersveiligheid op zich ook wel een issue is, zeker qua kwantiteit als je naar de cijfers kijkt.

Van wie wilt u daarop antwoord hebben op die vragen, mevrouw De Jong?

Waarom is het zo lastig om kwantitatieve doelstellingen te hebben op dit abstractieniveau? Dat is gewoon heel lastig. Wat beter hanteerbaar voor ons is, is de jaarbrief die in november komt. Deze brief is de eerste uitwerking van de eerste jaarschijf van dit plan. Er staat nu een enkel getal in, en dat heeft te maken met de vermindering van woninginbraken. Je mag weten dat dit het enige is wat ik regionaal kon inbrengen, omdat een ander zich niet aan getallen wil binden. Is het meetbaar of is het merkbaar? Hoe vergelijk je je interventie tegen huiselijk geweld met die tegen een woninginbraak, een autokraak of de diefstal van een elektrische fiets? Het is dus heel lastig om in dit strategisch plan een kwantitatieve doelstelling te koppelen. Dat was de reden dat die bijna niet voorkomt. Het kan iets beter in de jaarschijf. Wat is je plan voor dit jaar? Wat verwacht je? En als dat jaar voorbij is, krijgen we de tweede brief en dan blikken we terug op de eerste brief. Dan krijg je iets van het voornemen wat je toetst aan het resultaat. Dat is de methodiek. Ik wilde ook nog iets zeggen over de persoonsgerichte aanpak.

Ik begrijp over het algemeen het probleem en ook dat je eigenlijk zou willen dat, nou ja, ik neem aan dat het ook gebeurt, dat je als afdeling, als politici, als basisteam of als iedereen die hierbij betrokken is, af en toe terugkijkt. Zonder dat het een perfecte evaluatie is met allerlei cijfers, probeer je toch voor jezelf af te wegen wat er goed ging en wat niet, en hoe het verder moet. Ja, al die voornemens die nu opgesteld zijn, klinken prima, maar toch rijst de vraag: bijvoorbeeld over die kinderen die in een risicocategorie zitten en waar we onderwijs en zorg gaan combineren, hoe is het vroeger gegaan? En dat geldt ook voor veel andere onderwerpen. Het zou fijn zijn, ik begrijp de moeilijkheid, maar het zou goed zijn als je als Raad iets meer zou meekrijgen, aangezien je ook moet controleren en prioriteiten moet stellen, zoals ook in het beleid staat. Ja, hoe gaan we dat doen als we niet een soort van evaluatie hebben van hoe het vroeger ging en of dat geholpen heeft?

Een reactie op? Ja, ik kan geen ander perspectief bieden dan hetgeen ik zojuist heb geformuleerd. We organiseren twee keer per jaar een thema-avond over veiligheid. Inmiddels houden we elke maand een pitch over veiligheid, waarbij we inzoomen op de effectiviteit, de voornemens, de ontwikkelingen en we nodigen professionals uit om ons mee te nemen in het verhaal over de relevantie. Wat is de betekenis van wat we doen op dit strategische niveau? Het wordt niet geformuleerd, dus het enige perspectief op die meetbaarheid en merkbare waarheid is het perspectief dat ik u schets. Een persoonsgerichte aanpak is ook zo'n thema. Ik zal er toch iets over vertellen. Bij ons is dat behoorlijk ver ontwikkeld. Waar moet u aan denken? We hebben een soort top-15-lijst, dat is een top-x-lijst van Zeist en dat zijn vaak jonge mensen, jongvolwassenen, bij wie we veel grote problemen zien, omdat zij zelf ook grote problemen ervaren. En dat wordt heel systematisch aangepakt met allerlei partners. Ja, dat wordt benaderd met een zorgkant en met een strenge hand. Die gaan eigenlijk hand in hand, dus de zorgzame kant en de strenge hand. De voortgang daarvan bespreken we onder andere op zo'n thema-avond. We hebben ook een top-15 tot 20 van Zeist. En ja, de voortgang volgen we door te zien wie van het lijstje afvallen en wie erbij komen, om te kijken of er voortgang wordt geboekt. Dus dat zijn dan van die maatregelen om iets van die meetbaarheid en werkbaarheid te krijgen.

Bedankt voor de uitleg. Dat is interessant en ik zou dat graag op meer punten af en toe willen zien. Ik heb het idee dat ik probeer alle veiligheidsbijeenkomsten te volgen, maar misschien mis ik er een paar. Nou ja, nog even over het punt van de ongevallen, of die er nog zijn.

Maar 's-Hertogenbosch heeft wel een Bosma, sorry, ja.

We hebben vooral tijdens de wijkbijeenkomsten in de wijken input opgehaald om ook vanuit de samenleving bijdragen te krijgen voor dit veiligheidsplan. Daaruit bleek inderdaad dat verkeersveiligheid bijna het belangrijkste punt was dat naar voren kwam in die wijken. Mensen hadden inderdaad zorgen over de verkeersveiligheid, en dat gevoel komt dus ook terug in het plan. Eigenlijk is dat dan ook het lokale thema, hè? Veiligheid in de wijken is waar we in de jaarschijf naartoe moeten werken. We moeten bedenken hoe we met verkeersveiligheid aan de slag gaan in de jaarschijf. Het is zeker een belangrijk punt dat terugkomt, alleen het is in de...

Ja, gaat u uw gang. Ik woon in het centrum en ik zie weinig auto's die zich nu precies aan de snelheidslimiet van bijvoorbeeld 30 km/u houden. En dat is ook nog eens frustrerend, zeg maar.

Meneer Bosman, dan ga ik ervan uit dat u de heren niet in overweging neemt, begrijp ik dat goed?

Ja, dank u wel, voorzitter. Ik heb het stuk met heel veel interesse gelezen, en wat mij direct van het hart moet, is dat wij de mensen die in de war zijn, gelukkig 'mensen met onbegrepen gedrag' gaan noemen in plaats van 'verward gedrag'. Want het is maar van welke kant je het natuurlijk bekijkt. Ik heb wel een aantal vragen die naar boven kwamen, en nu ga ik even mijn bril erbij opzetten. Als ik kijk naar pagina twee van het stuk, daar staat 'oog voor samenspel'. Als gemeente slaan we de handen ineen met het Openbaar Ministerie, de politie en met de samenleving als partner. En dan denk ik direct: maar weet de samenleving al dat zij de partner is? Dus ik wil graag weten hoe men daarover denkt. Op pagina drie staat bij 'missie': ik ben heel erg voorstander van missie en visie, dus dat doet me heel erg veel plezier. En de missie is 'een leefbare en veilige samenleving voor haar inwoners, ondernemers en bezoekers'. Betekent dat dan dat de mensen die werken in Zeist onder 'bezoekers' vallen? Dus even de volgende vraag: ik wil graag weten bij 'ontwikkeling en trends' op pagina negen wat de impact is geweest van de coronapandemie op deze statistische ontwikkeling. En op pagina tien staat een zin die op een gegeven moment over terrorisme gaat en eindigt met 'rechts-extremisme neemt toe'. Mijn vraag is: is extremisme niet altijd ongewenst, of dat nou van links of van rechts komt? Op pagina tien, 'de schaarse publieke ruimte', daar wordt iets gezegd over de woningmarkt die oververhit is, duurzaamheid, et cetera. Het lijkt op een politiek betoog, en ik wil graag weten wat de relatie van deze alinea is met de integrale veiligheid. En tot slot, op pagina dertien, 'veiligheidsgevoel versus cijfers'. Daar wordt gezegd dat uit een trendanalyse blijkt dat de aangifte- en meldingsbereidheid lager ligt dan in de regio en verderop staat dat het stimuleren van de meldingsbereidheid de pakkans vergroot en bijdraagt aan zichtbaar optreden door de overheid en de politie. De zichtbaarheid stimuleert op die manier de meldingsbereidheid, zodat dit elkaar versterkt. Maar hoe ga je die meldingsbereidheid vergroten? Wat ga je ermee doen? Met andere woorden, hoe ga je daar gevolgen aan geven? Dit waren mijn vragen. Dank u wel, voorzitter.

Ik kom dadelijk op de meldingsbereidheid. Ik wil vragen of de politie me een handje wil helpen met betrekking tot die meldingsbereidheid en dergelijke. De eerste vraag over de bladzijde miste ik even; kun je me daarnaar verwijzen?

Op pagina twee wordt het hoofdstuk "Oogvorm Samenspel" besproken. Hierin wordt gesteld dat het Openbaar Ministerie, de politie en de samenleving de handen ineen slaan als partners. Maar dan vraag ik me af, misschien een beetje flauw, of de samenleving al weet dat zij de partner is.

Ja, ze weten het zeker en op heel veel manieren. We hebben bijvoorbeeld appgroepen in de wijk die we stimuleren, begrijpen en begeleiden. Ook hebben we Burgernet, waarin een kolossaal aantal mensen is aangesloten die onze partners zijn omdat ze ogen en oren in de wijk zijn. We hebben bewakers, mensen die de hond uitlaten in de wijk en die weten dat ze onze partners zijn bij wijkgericht werken. En er is het spreekuur elke week, waar mensen binnenkomen en samen met het wijkteam kijken welke verantwoordelijkheid ze kunnen nemen. Dus die verantwoordelijkheid van de samenleving zelf om een bijdrage te leveren, die is er zeker en wordt door de samenleving en door dergelijke buurt- en belangengroepen erkend. Ook als we kijken naar de wijken van de H. en hoe die georganiseerd worden, wordt die verantwoordelijkheid zeker zo gezien. Dus zo zien wij dat, op maat, afhankelijk van thema's waarin burgers participeren met hun inbreng. En voor ons zijn zij gewoon ja, ogen, oren en soms handen in de wijk. De bezoekers moeten de werken zonder verstaan en de corona en de cijfers... Ja, die spelen erdoorheen, zoals dat door alles speelt, hè? Uw derde vraag: we hebben een tijdje gedacht dat alle inbraken afnamen omdat we de avondklok hadden, en zo zijn er allerlei invloeden. We hebben een heel ander menselijk patroon gekregen, langzamerhand. Het jatten is als het ware vervangen door ondermijning en onzichtbaar gedrag. De fysieke wereld is nog meer de digitale wereld geworden. Er zijn allerlei ontwikkelingen die een rol spelen bij het analyseren van de cijfers en hoe die gecorrigeerd zouden kunnen worden op corona. Ik heb geen idee, maar ze spelen door alle statistieken in ons land heen, dus ook door de veiligheidscijfers. Wat betreft terrorisme, u verwees naar een bladzijde; ik wil daar dadelijk even naar kijken. Matthijs kan daar misschien een opmerking over maken. En over de schaarse openbare ruimte, kunt u die bladzijde nog een keer noemen? Bladzijde 10.

Ja, is dat nou politiek? Ja, het betreft allemaal maatschappelijke trends die zich voordoen. En als de oplossing van een maatschappelijk vraagstuk maatschappelijk niet wordt geaccepteerd, of het nu gaat om vluchtelingenopvang, het klimaat of welk thema dan ook, dan heeft dat ook gevolgen voor het veiligheidsdomein. Dus je hebt dat mechanisme. Dat is eigenlijk het laatste middel dat daar plaatsvindt, maar er zijn natuurlijk heel veel maatschappelijke ontwikkelingen die uiteindelijk een effect hebben op het veiligheidsdomein. In Zeist hebben we verhoudingsgewijs veel ruimte, dus dit is niet bedoeld als een verkapt pleidooi om meer te bouwen of meer ruimte te creëren. Maar we zien wel dat op plekken waar de ruimte wat uitbundiger is, mensen elkaar minder op de huid zitten. Op een hete zomeravond, ik wil geen wijken noemen, zijn er wijken waar mensen veel dichter op elkaar zitten. En dat is eigenlijk wat ik in die passage heb proberen uit te drukken. De meldingen van overlast, ja, die variëren per week. Dat heeft ook te maken met de ruimte die mensen hebben, soms wonen er grote gezinnen in een kleine ruimte. En ja, in die zin heeft dat gevolgen voor het veiligheidsdomein. Wat betreft uw laatste vraag, misschien kan de politie daar een antwoord op geven, over hoe het zit met de meldingsbereidheid en hoe die vergroot kan worden. En misschien kan Mathijs een verstandige opmerking maken over dat terrorisme. Mevrouw.

Mevrouw De Vries, mevrouw Oldebroek, wie van de twee?

De bereidheid om terugkoppeling te geven is iets wat wij belangrijk vinden, zoals ik zojuist al aangaf als antwoord op uw vraag. We vinden het essentieel dat er melding wordt gemaakt van incidenten. Hier zie ik ook een rol voor u weggelegd. Tijdens veiligheidsavonden merken we vaak dat bepaalde zaken blijven liggen, en dan zeg ik: meld het bij de politie of bij de gemeente. We werken namelijk uitstekend samen. Als een kwestie niet voor de politie bestemd is, dan verwijzen we door naar de gemeente. We hebben wijkspreekuren waar ook de wijkagent aanwezig is. Het voorbeeld dat u noemde over de overlast van de 30 km-zone is precies het soort informatie dat wij nodig hebben. Wij zetten ons binnen ons basisteam sterk in voor verkeersveiligheid en staan in de eenheid Midden-Nederland op de eerste plaats, omdat we collega's hebben die tijdens hun dienst veel aan verkeershandhaving doen. Als we op de hoogte zijn, kunnen ze daar met een lasergun gaan staan of controles uitvoeren. Vooral wat betreft het terugbellen is het belangrijk om die feedback aan mensen te geven, en dat wordt zeer gewaardeerd. We moeten het gesprek blijven voeren en mensen aanmoedigen om meldingen te blijven doen.

Is mevrouw Van Kippersluis tevreden met de antwoorden, of heeft zij nog nadere, aanvullende vragen?

Ik wil een aanvullende vraag stellen over de feedback die al lang geleden gegeven is.

Ik heb zelf de ervaring, en ook mensen om mij heen, dat wanneer ze iets melden, ze nooit meer iets terug horen. En dat is wat ik bedoel met meldingsbereidheid: je krijgt dan een soort neerwaartse spiraal waarin mensen zeggen: "Ja, ik heb het gemeld, maar ik hoor nooit meer iets terug. De volgende keer meld ik het niet meer." Dat is natuurlijk een ontwikkeling die we willen vermijden. Want ik denk juist dat er een verband is tussen de zichtbaarheid van de politie en de meldingsbereidheid. Dus op het moment dat mensen zich gezien en gehoord voelen, zal de bereidheid om te melden toenemen. Ik bedoel, het is natuurlijk geen eenvoudig verhaal, maar daarom wil ik er even op ingaan. Ik heb zelf de ervaring dat ik geen terugkoppeling heb gekregen, maar ook mensen om mij heen melden dat aan mij. Ze vragen zich af waarom ze nog iets zouden melden, aangezien ze toch nooit meer iets horen en er ook niets mee gedaan lijkt te worden. Nu zeg ik dit enigszins gechargeerd, want dat geloof ik ook niet helemaal, maar daarom wil ik het belang van terugkoppeling benadrukken. Hoe lang duurt het voordat er...

We zijn daartoe verplicht. Natuurlijk kan dat. Ook mensen kunnen weleens een fout maken, maar als het niet goed gaat, is het toch prettig als men dat tijdens bijvoorbeeld een wijkspreekuur kenbaar kan maken. Dan kunnen we onderzoeken waar het mis is gegaan, waarom dat gebeurd is en wat we eventueel wel of niet zouden kunnen doen. Maar als wij niet weten dat er iets niet goed is gegaan, dan kan ik er ook geen invloed op uitoefenen. Daarom is het altijd goed om je mening te uiten.

Mevrouw Van Kippersluis, is dit nu voldoende? Ja, komt die er nog aan? Ik koos Janson.

Ik kon hem aanvankelijk niet zo snel vinden, maar hij staat op bladzijde 10 en op bladzijde 17 gaat het over radicalisering, extremisme en terrorisme. Weet je wat? Wij proberen vooral op bladzijde 17 een beetje buiten het veld van veroordeling te blijven, en de meeste balans is daar ook te vinden. In deze tekst op bladzijde 17 wordt namelijk aangegeven dat intolerantie zich aan beide vleugels van het maatschappelijk spectrum voordoet ten aanzien van mensen die anders denken. En het kost ons best moeite om ruimte te geven aan die verschillende meningen, maar tegelijkertijd te zorgen dat er niets escaleert. En daarmee hebben wij soms in Zeist te maken, soms als het over het klimaat gaat, maar ook soms binnen de voetbalwereld. Er zijn dus een paar van die thema's. We hebben ook te maken gehad met uitreizigers in Zeist, waarbij we ons zorgen maken over hoe groot de kring is die zich aan die kant van het spectrum bevindt waar we toch al huiverig voor zijn. Dus in die zin is het wel een trend die bij ons voortdurend aandacht vraagt en die is zo bedoeld, dus niet in een veroordelende zin. Het gaat om beide vleugels. Wij proberen natuurlijk de kracht in het midden van de samenleving te vinden en niet aan de vleugels. Maar aan de vleugels hebben we toch werk te verrichten.

Ik onderschrijf dat volledig, hè? Je moet inderdaad wegblijven van extremisme, en dat was daarom juist mijn opmerking op het moment dat je rechts-extremisten benoemt. Dan stuur je het al in een bepaalde richting. Juist als je zegt 'extremisme', of het nu links of rechts is, dan houd je het midden. Dat is precies het punt dat ik probeer te maken.

Daarom verwees ik ook naar pagina 17, omdat het daar beter verwoord staat. Links en rechts zijn sowieso al moeilijk te verwoorden binnen het huidige spectrum. Het is een beetje gedateerd jargon, zou je bijna kunnen zeggen, want je kunt er gemakkelijk iets verkeerd door verstaan. Maar de polarisatie wordt aangejaagd. Je zou kunnen zeggen dat de zorg over idealen zo groot is dat de grenzen van het mogelijke eigenlijk worden opgezocht. En daar hebben degenen die verantwoordelijk zijn voor openbare orde en veiligheid nu juist hun handen vol aan. Oké, dank u wel voor de vraag, mevrouw.

Mevrouw Van Cubesat, dat was het: het zoeken naar de goede verbindingen. Dat is de kern van de zaak, begrijp ik dat goed? Martine Folkersma, ga je gang.

Ik heb drie vragen. De eerste is: ik heb een mooi overzicht gezien van de verschillende gremia waar dit plan onder valt. Maar toch krijg ik nog niet zo'n goed beeld van de prioritering per aandachtsgebied en ook per niveau, zowel landelijk, regionaal als lokaal. Er zijn verschillende jaarplannen en veiligheidskalenders per regio en wijk, en een landelijk plan. Dan heb je nog de VRU en lokale coalitieakkoorden. Ik vind het best lastig om daar een soort lijn in te ontdekken, ook qua financiën. Ik weet niet of dat op de een of andere manier toch nog een keer gegeven kan worden als aanvulling op dit plan, om te laten zien hoe die inbedding is. Voor mij is dit nieuw, dus ik kan niet goed zien hoe dat zich verhoudt. Dat is vraag één. Dan de tweede vraag. In het hoofdstuk 'Trends en ontwikkelingen' wordt geen woord gewijd aan de veiligheidseffecten van klimaatverandering, zoals wateroverlast – Utrecht heeft ook een aantal rivieren – of bosbranden. Utrecht ligt immers heel dichtbij natuurgebieden. Waarom staat dat niet in dit plan vermeld? Dat is toch volgens mij echt een trend en een ontwikkeling. Ik had ook een vraag over de verkeersveiligheid, maar die is inmiddels beantwoord. Dan heb ik nog een laatste vraag over de financiën. Er wordt gevraagd om een uitbreiding van het algemeen veiligheidsbudget, waaruit dan weer de vrije ruimte wordt bekostigd, en daaruit wordt dan weer het IVP bekostigd. Tenminste, zo begreep ik het, maar het is wat gepuzzel. Om hoeveel extra geld gaat het bij de uitbreiding van het algemeen veiligheidsbudget? En waarom is die uitbreiding eigenlijk nodig? Als ik zit te rekenen, dan zou dat potje vrije ruimte nu volgens mij gewoon toereikend moeten zijn voor zowel dat IVP als het onderzoek dat ook wordt genoemd. Dus dat begreep ik niet helemaal. En aanvullend daarop: moet het geld eigenlijk wel komen uit dat potje vrije ruimte? Want ik begreep dat dat bedoeld is voor onverwachte uitgaven, en volgens mij is het IVP dat niet. Dat was mijn laatste vraag.

We proberen te beginnen met een gerichte aanpak. Oké, we hebben nu verwezen naar de pitch over veiligheid. We hebben een veiligheidspresentatie gehad waarin de samenhang tussen alle plannen op landelijk, regionaal en lokaal niveau is geschetst, inclusief nieuwsbrieven, uitvoeringsplannen, enzovoort. Dus ik zal kijken of we nog materiaal hebben om nogmaals toelichting te geven, want er is behoefte aan en die wil ik ook respecteren. Het is dus simpel: als u een vraag heeft, zal ik proberen die te faciliteren. We zullen nagaan of we dat op een goede manier kunnen doen en anders zullen we er nogmaals over in gesprek gaan. Ja, naar wie kijk je nu? Oh, ja, ik dacht dat er misschien nog iemand achter mij zat, maar wat zeg je? Oh ja, nee, maar dat is helemaal goed. Even denken, de tweede vraag, ja, over de bossen en natuur. Dat heeft echt te maken met de plannen, want de brandweer is het water. We hebben een beleidsplan crisisbeheersing gehad, dat ook door de Raad is bekeken, zij het als een ingekomen stuk. Daarin worden alle klimaatcrises behandeld, dus de energietransitie, de dingen op een dak die in brand kunnen vliegen, het water dat een probleem kan zijn, de bosbranden die een probleem kunnen zijn. Dus ik kan nog even kijken of ik, naar aanleiding van het gesprek van vanavond, u kan faciliteren om daar inzicht in te geven. Maar deze zaken bepalen mede het veiligheidsdomein, minder het politiewerk, maar meer het werk van de brandweer. Dat is echt onderdeel van de plannen die de brandweer maakt en de crisisbeheersing en preventie die we daarin doen. We hebben het over verkeersveiligheid gehad. Wat de financiën betreft, gaat het eigenlijk om een klein bedrag, maar toch is het de moeite waard. We vinden het ontzettend belangrijk dat, als we een fenomeen waarnemen en het lijkt alsof we vastzitten in een herhaling, we gewoon zeggen: welke deskundigen in het land kunnen ons meer inzicht geven in een calamiteit die zich voordoet? Dus als we een fenomeen zien, dan vragen we: waar gaat het over? Wat is de wereld achter de cijfers en welke actie moet daaruit voortkomen? Wie moet die actie ondernemen en met welk beoogd resultaat? En als we dat een tijdje volgen, wat leren we dan onderweg en wie sturen we dan aan en op welke manier? Er is een bescheiden budget van € 15.000 per jaar gevraagd voor in de begroting, in het kader van het integraal veiligheidsplan, om zo slagkracht gedurende het jaar te hebben. Dat budget is niet te vinden in het vrije veiligheidsbudget dat er is. Wat we wel zeggen, is dat het redelijk is om een kleine bijdrage te vragen, ik geloof een bedrag per inwoner per jaar, uit ons jaarlijkse veiligheidsbudget te halen. Ja, onze veiligheidsmensen hebben gezegd dat het verantwoord is om dat te doen, omdat er marge is om dat gericht en gezamenlijk in te zetten. Nou, dat is het verhaal.

Ik begrijp het toch nog niet helemaal, denk ik, want er wordt wel om een verhoging van het budget gevraagd. Dat lees ik in de stukken. Maar hoeveel is die verhoging dan? Ik kon het niet koppelen aan het feit dat, volgens mij, als ik alles bij elkaar optel, het gewoon uit het potje zou moeten kunnen komen.

De 10 cent per inwoner die in het IP wordt genoemd, halen we uit de vrije ruimte, om het zo te zeggen. Maar zoals de burgemeester ook al aangaf, wat we nog graag zouden willen, is extra geld om onderzoeken te kunnen doen. Als er iets manifesteert waarvan we ons afvragen waar het vandaan komt, voordat we actie ondernemen, dan willen we dat kunnen laten onderzoeken. Die vrije ruimte dient vooral als buffer voor onvoorziene zaken, terwijl dit waarschijnlijk een meer structureel karakter zal krijgen. Dus in die zin zouden we een toevoeging willen van een bepaald bedrag. We moeten het loskoppelen. De bijdrage vanuit die 10 cent vangen we op binnen het bestaande budget, maar we zouden wel graag een uitbreiding van het budget willen voor onderzoeksgeld, om het maar zo te noemen, omdat we het ook zo willen labelen. Ik weet niet of het raadsvoorstel daar misschien wat meer duidelijkheid over geeft.

Ja, ik heb daar naar zitten kijken. Het zat er heel erg verstopt in, dus ik moest wel een soort puzzel leggen voordat ik het begreep. Dat dacht ik ook. Nou, dat is eigenlijk iets te ingewikkeld. Maar goed, ik kan het nog een keer herhalen. Ik had het idee dat dit zowel voor het IP als voor het onderzoek geldt, dat dit gewoon kan uit het potje wat er nu is. Maar u zegt dat er voor dat onderzoek extra geld nodig is. Dat kan dus niet uit het potje. En ja, ik las ook dat het bedoeld is voor onverwachte uitgaven en daar valt dit onderzoek dan onder. Moet ik dat zo concluderen?

U gaat onderzoek doen, nietwaar? Maar als zich een 1-op-1-situatie voordoet, willen we snel kunnen schakelen, toch? Dus, wel, u heeft misschien ook in de afgelopen periode gemerkt dat we bijvoorbeeld op de Steijnlaan hebben moeten inzoomen. Maar daarvoor wilt u eigenlijk ook weten: waar komt dat nou vandaan? En misschien wilt u daar een diepere verdiepingsslag op maken voordat u direct in de actiestand komt, wat ook noodzakelijk is. Maar u wilt ook naar de voorkant kijken, naar hoe zoiets ontstaat. En daarvoor zeggen we eigenlijk dat het goed zou zijn om dat achteraf te onderzoeken. En inderdaad, daarvoor extra geld te vragen.

Is het duidelijk? Zodra het voorstel wordt aangenomen, zoals het er nu ligt, dan zijn daar consequenties aan verbonden, blijkt uit de tekst. Wie nog meer? Ja, meneer Groosman van het CDA. Dat zeg ik nu. Oh, VVD, sorry. Is er nog een overstapper? Ja, wilt u straks spreken? Ik mag u...

Ik krijg nu bijna het verwijt dat ik niet vaak genoeg aanwezig ben, of niet? Dat voelt in ieder geval een beetje zo. Ja, dat klopt overigens ook, dus bedankt, voorzitter. Ik heb twee kleine technische vragen en één wat grotere vraag, die ik graag los van elkaar wil stellen. Is dat mogelijk?

Mag ik vragen stellen? Ga dus gerust uw gang.

Het is hartstikke mooi als eerste een exemplaar voor de burgemeester. Aan het begin van de raadsperiode hebben wij het budget voor veiligheid verhoogd. Ik ben niet volledig op de hoogte van alle details van de budgetten die daarin staan. We hebben afgesproken dat we het budget voor veiligheid zouden verhogen om extra boa's aan te stellen. Ik vraag me af hoe dit zich verhoudt tot het veiligheidsplan. Kunnen we dit daarin terugzien, of moet ik het anders interpreteren? Mag dat?

De tekst is hier grammaticaal gecorrigeerd: "Het staat hier dus buiten. Bij de begrotingsbehandeling is vanwege het coalitieakkoord een extra budget gecreëerd voor het aanstellen van een boa; dit zit in een totaal ander budget en staat hier helemaal buiten. We hebben nu 10 boa's; dat valt onder een andere post."

Begroting. Ja, bedankt. De tweede vraag betreft ook een kleine technische kwestie, namelijk de terugkoppeling vanuit het centrum. De wijkgerichte aanpak is overal doorgevoerd, maar in het wijkcentrum zou nog een veiligheidsbijeenkomst gepland worden. Deze zou voor de zomer plaatsvinden, zoals nog in het veiligheidsplan vermeld stond. Dat heeft natuurlijk enige tijd op zich laten wachten. Is er een manier waarop we die terugkoppeling kunnen krijgen? Om ergens te achterhalen wat daar gebeurd of besproken is? Kijk.

Kijk, Walter van Dijk, die de portefeuille beheert. De wijkwethouder van het centrum heeft voor de zomer een keer een bijeenkomst gehad. Ik ben vergeten of er een verslag van is, want we zouden er even naar kunnen kijken, nietwaar? Er is een avond geweest. We hebben toen overwogen, ja. Die was wat minder gefocust op veiligheid, maar toch was het een avond waarin ook de leefbaarheid ter sprake kwam. Het is mij even ontschoten of er een schriftelijke vastlegging van is, maar die avond gaf geen aanleiding om een tweede avond noodzakelijk te vinden. En die input is nu in de plannen opgenomen. Maar als je wilt dat we dat nog even opzoeken, dan doen we dat.

Indien dat het geval is, houd ik mij daarvoor aanbevolen, want alle wijken werden genoemd, zeg maar, als de vier grotere.

Ja, oké. Dan wil ik eigenlijk toewerken naar een wat grotere en meer algemene vraag. Alles lijkt een beetje gebouwd te zijn op de wijkgerichte aanpak. Als ik kijk naar mijn eigen, wellicht subjectieve, gevoel van veiligheid hier, dan zie ik in de eerste regel staan: "Een algehele veiligheidsmonitor in de vier gemeenten ontbreekt vooralsnog." We baseren ons op de landelijke veiligheidsonderzoeken van 2021, en daarvoor is in 2019 een veiligheidsonderzoek gedaan. Aan dat landelijke veiligheidsonderzoek uit 2021 hebben 170.000 mensen deelgenomen, maar wat betreft de wijkgerichte aanpak, hebben we dan genoeg informatie, anders dan de meldingen die zijn gedaan? En ik sluit me enigszins aan bij wat net al genoemd werd door mevrouw Kippersluis over de meldingsbereidheid. Ook ik heb een beperkte ervaring, natuurlijk. Ik heb misschien vijf of zes mensen gesproken, maar met name over die meldingen wordt in het rapport ook gezegd dat het er vrij weinig zijn in vergelijking met andere regio's. Er zitten in ieder geval minder meldingen in. Mijn gevoel geeft eigenlijk hetzelfde aan: op basis van de meldingen die binnenkomen, lijkt het beperkt, en daarop baseren we veel trends, voornamelijk. Mijn gedachte is: waarom hebben wij niet bijvoorbeeld elke twee jaar een veiligheidsonderzoek specifiek voor de gemeente Zeist, waar ik me nu op richt, om te zorgen dat we daar onderzoek naar doen en dat we weten waarop we kunnen sturen? En de schaarse capaciteit die we hebben, kunnen we dan niet beter en gerichter inzetten? Dus mijn vraag is eigenlijk: kunnen we zonder zo'n onderzoek genoeg informatie verzamelen om goed te kunnen sturen?

Een hele mooie vraag. Ik denk dat Martijn even moet helpen met de frequentie van de subjectieve monitor, want die is in aantocht, dacht ik.

Het laatste onderzoek in Zeist heeft in 2019 plaatsgevonden. Op het niveau van het basisteam was het laatste onderzoek in 2021. We gaan nu, vanwege het gezamenlijke IP, bekijken of we inderdaad kunnen overstappen op een monitor waarbij we met alle vier de gemeenten die monitor laten uitvoeren. Dat is hoe we het nu willen aanpakken. Wat betreft de tijd, ja, maar uw opmerking is terecht, want het is belangrijk. Als je iets wilt volgen, dan moet je het inderdaad monitoren. Je moet inzicht verkrijgen, want...

In het verleden wilde u uw microfoon uitzetten, meneer Goossen, als u niet aan het woord was.

Hartelijk dank voor uw steun tot nu toe bij het verzamelen van gegevens op wijkniveau. Het is zeker een punt van aandacht dat de monitor die we van plan zijn uit te voeren, gebaseerd zal zijn op teamniveau. Maar als we naar Woudenberg kijken, met 15.000 inwoners, zien we dat het kleiner is dan Westen. We gaan zeker onderzoeken of we de gegevens van deze wijk gedurende 5 weken kunnen meenemen in onze leefbaarheids- en veiligheidsmonitor. Tot nu toe was het mogelijk om op operationeel niveau cijfers op wijkniveau te delen. Echter, door de vertraging in de landelijke monitor, zoeken we nu samen met een aantal andere gemeenten naar een lokaal antwoord.

Is dit voor u voldoende als een groot wonder?

Minister, ik zou heel benieuwd zijn naar de mogelijke aanvulling die nog komt. Daarna heb ik nog een aanvullende vraag, als dat mag. Vervolgens zal ik het laten doen.

Schuurmans kan een aanvulling op dit onderwerp geven.

Ik bevind mij op wat glad ijs met alle veiligheidsspecialisten hier aan tafel, maar er is wel degelijk ook landelijk onderzoek gedaan door de jaren heen. Dat onderzoek gaat over de leefbaarheid in de wijk, en dat is, denk ik, ook wat de burgemeester bedoelt met het verschil tussen merkbaar en meetbaar. Hij heeft dit genoemd, en ik sluit mij er graag bij aan. Daarin zien we een landelijke trend dat de leefbaarheid door de jaren heen ernstig is afgenomen. Dat heb ik ook in mijn pitch genoemd. Echter, sinds 2018 stabiliseert die neergaande trend, in tegenstelling tot veel andere postcodegebieden en gemeenten in het land. Kortom, veiligheid is misschien beter te kwantificeren aan de hand van meldingen en dergelijke, maar als het gaat over merkbaarheid, zijn er ook landelijke onderzoeken die mogelijk antwoord op uw vraag kunnen geven.

Ja, bedankt voor alle aanvullingen. Misschien een vraag dan aan Martijn: hebben wij? Kunnen we met zekerheid stellen dat we een goed beeld hebben van het veiligheidsgevoel in de wijk?

Gevoel, hè? Hoe meet je dat? Dat is eigenlijk een hele moeilijke vraag, en je doet dat natuurlijk door in de wijk te zijn met het wijkteam en het gesprek aan te gaan, verbinding te zoeken. Pas dan kun je het gevoel krijgen van wat er leeft in zo'n wijk. Maar dat uit zich niet in cijfers; dat wordt niet geregistreerd. Mevrouw Pietersen is geweest en voelt zich niet veilig. Nee, dat wordt niet op die manier bijgehouden. Maar juist door in die wijk aanwezig te zijn, hebben we de verbinding en staan we heel dichtbij, en dat juist met alle veiligheidspartners waarmee we aan tafel zitten. Mooier kan het bijna niet, denk ik dan. Maar zoals ik zeg, het uit zich niet in cijfers. Nee.

Ja, ontzettend bedankt voor alle antwoorden. Ik vind het een heel mooi plan. Ik ben blij dat iedereen hier is en dat vind ik heel fijn. Dank jullie wel.

Dank u wel, Voorzitter. Als eerste wil ik mijn dank uitspreken voor de opzet en de uitwerking van het integraal veiligheidsplan. Hierbij wil ik ook aangeven dat het werk dat jullie verrichten niet op papier is uit te drukken, dus daarvoor verdienen jullie een applaus. Ik heb een vraag over de trends die worden gezet. We hebben het vooral over cybercriminaliteit gehad, maar ook over de algemeen bekende oplichting aan de deur. Mijn vraag is of jullie daar al meer grip op hebben gekregen? Hebben jullie ontdekt hoe de technieken in elkaar zitten, zodat jullie sneller kunnen handelen? Ik weet dat jullie ook veel voorlichting geven aan ouderen. Verder heb ik nog een vraag: zijn er algemene obstakels waar jullie tegenaan lopen of waarvan jullie verwachten dat jullie er tegenaan zullen lopen? Dank u wel.

De eerste vraag was, denk ik, voor de politie, mevrouw De Vries.

Ik heb ongeveer elke twee weken een werkoverleg met de burgemeester, en wij voeren dit overleg aan de hand van de thema's op het Integraal Veiligheidsplan (IVP), waarbij we bijvoorbeeld spreken over cybercriminaliteit. Tijdens deze overleggen kunnen we ook direct de trends waarnemen en we bekijken altijd hoe we deze kunnen omzetten in concrete acties. Er zijn inderdaad veel oudere mensen die worden opgelicht. Samen met de gemeente en ons team onderzoeken we wat we daartegen kunnen doen. Veel van onze acties zullen preventief zijn, maar er lopen ook onderzoeken. Binnen de politie geven we hieraan prioriteit, dus we moeten ook keuzes maken gezien de beperkte capaciteit die we hebben. We beslissen wat we wel en niet doen. Dit betekent misschien dat we minder urgentie leggen bij een fietsendiefstal, maar juist prioriteit geven aan een zaak waarbij iemand voor € 20.000 slachtoffer is geworden.

Aanvullende vraag: ik wil hier nog even dieper op ingaan. Het gaat vooral ook om oplichting bij oudere mensen aan de deur, nietwaar? Laten we als voorbeeld nemen dat een bepaalde energiemaatschappij zogenaamd aan de deur komt. "Mevrouw, we moeten even uw meterstand opnemen," en ondertussen wordt zo'n dame of heer eigenlijk, nou ja, niet fysiek aangepakt, maar de ene leidt af terwijl de ander de portemonnee leegtrekt. Hebben jullie daar meer grip op en zicht op, of is die trend een beetje aan het inzakken, mevrouw?

We hebben daar zeker zicht op en er lopen ook diverse onderzoeken. Maar de ene keer hebben we meer zaken dan de andere keer. En ja, zodra het kan, stellen we inderdaad een rechercheonderzoek in, of we gaan een stukje preventie doen. Dus bijvoorbeeld in een wijk waar veel ouderen wonen, om hen te waarschuwen, of we doen dat via sociale media. Maar we hebben ook ons digitaal district dat heel veel onderzoek doet achter de schermen. Dat is echter heel erg lastig, want soms zie je, zoals je natuurlijk wel op televisie hebt gezien, iemand in een heel ander land. Dat wil niet zeggen dat de dader bijvoorbeeld uit de lokale omgeving komt.

Heel duidelijk, en wie wilt u uw tweede, meer algemene vraag zien beantwoorden?

Ik denk dat we het inderdaad even heel ruim moeten bekijken, want het gaat natuurlijk over het Integraal Veilig Fietsplan. Ik denk dat je in dat hele plan zou kunnen zien dat er mogelijk obstakels zijn, nietwaar? Daarbij is ook mijn vraag: kunnen ze tegen obstakels aanlopen of verwachten ze mogelijk obstakels te kunnen voorzien? En je kunt het plan gewoon wat breder interpreteren: is het alleen voor de politie of alleen voor de brandweer? Ik denk dat we het echt algemeen moeten beschouwen.

Dus daar mag iedereen even op antwoorden.

En dan misschien eerst meneer Hakkert, want u bent vanavond nog helemaal niet om uw mening gevraagd.

Het is dus kort samengevat. Waar voorzie je problemen? Ja, we besteden wel extra aandacht aan elektrische voertuigen en zonnepanelen. Dat is echt nog wel een trend. En dat blijft bij ons wel een punt van zorg. Er wordt volop op ingezet, maar op dit moment hebben we nog niet de juiste aanpak daarvoor.

En wie volgt? Mevrouw De Vries, heeft u daar nog opmerkingen over?

We waren even in overleg. Ja, over de inhoud. We krijgen nog steeds heel veel meldingen over personen met onbegrepen gedrag. Daarmee zijn we erg druk in de afhandeling van incidenten, zoals we dat noemen, dus dat vergt nog steeds veel tijd. We blijven daarin investeren en we blijven ons daarop inzetten. Maar het vraagt van de politie wel heel veel en vormt een uitdaging. Het is in de breedste zin van het woord een maatschappelijke onrust die we ervaren, en de onvrede richting de overheid, die zich projecteert op een uniform. Dat is iets wat we als politie echt wel merken. Die onrust is voelbaar, niet alleen hier, maar landelijk. En dat is wezenlijk anders dan hoe er gereageerd werd, zeg twee of drie jaar geleden, of voor corona. Dus dat is ook mijn 'corona-erfenis', die overal doorheen speelt.

Dank u wel, meneer Camiel Schuurman. Ziet u ook nog obstakels?

Ik wil uw vragen ook breder, maatschappelijk beantwoorden. Het is zo dat er inderdaad wijken zijn waar het aanzienlijk drukker is. De burgemeester heeft daar al op gewezen, en in de gebieden waar het veel drukker is, kennen mensen elkaar veel minder. Mensen ontmoeten elkaar dus niet meer, en ik denk dat wij als sociale partners een belangrijke rol hebben om die ontmoetingen te faciliteren. We doen dit op tal van manieren, wat in dit betoog of in dit debat al naar voren is gekomen, of het nu via bewonerscommissies is of door facilitering via wijkteams. Op het moment dat je mensen meer bereikt en met name ook meer verantwoordelijkheid geeft in de wijk, merk je dat ze het meer gaan adopteren. Dus ik denk dat we met name een opdracht hebben om integratie meer te bevorderen, ieder vanuit onze eigen autoriteit, zoals we hier zitten.

Dank u wel. Mag ik de heer Jansen vragen om dit aan te vullen als hij meent dat dat nodig is?

Er is zoveel te noemen, eigenaar. Weet je, er heeft echt een verschuiving plaatsgevonden van kleine criminaliteit naar grote criminaliteit, waardoor de criminaliteit veel robuuster is geworden. Er is ook een verschuiving van het fysieke naar het digitale. Dus denk aan fraude en kwetsbare jongeren, en aan handel waarbij gestolen wordt of bankrekeningen die misbruikt worden. De criminaliteit is dus robuuster en onzichtbaarder geworden, wat ook een ander soort denken vereist. En het tweede punt, dat Camiel Schuurmans heel goed aangeeft, is dat niet iedereen zich betrokken voelt bij de samenleving. Daarom moeten we op andere vlakken goede dingen doen, zodat ieder mens zich uitgenodigd voelt en we iets doen met de onvrede van mensen die het minder hebben. Ja, we moeten daar als lokale overheid zo goed mogelijk mee omgaan, want dat draagt allemaal bij aan de basisingrediënten voor een goed leven. Die staan tegenwoordig behoorlijk onder druk. Dus onze wijkteams en de wijkagent, de instellingen en sociale partners die we hebben, moeten ook met de juiste blik blijven kijken om het ingewikkelde leven van deze tijd van een goed antwoord te voorzien. Dat is geen routine. Dat is elke dag toch weer opnieuw kijken. Ja. Nou, dat wilde ik eraan toevoegen. Zo.

Dank u wel, voorzitter. Ik ben hier zeer tevreden om bij u te zijn. Het is ook fijn voor ons om te weten dat het plaatje eigenlijk nog wel kleiner is, nietwaar? Ja, de hobbeltjes zijn kleiner. Natuurlijk zijn ze altijd wel groot, maar we kunnen nu eventueel nog tegenkomen dat er nog wat werk voor jullie te doen is. Succes, zou ik zeggen.

Voorkom dank u wel, meneer Van Ginkel. U heeft vast nog vragen. Dankjewel.

Dank u wel, voorzitter. Ja, er is al heel veel gezegd. Allereerst wil ik een groot compliment geven voor de samenwerking die uit het stuk blijkt. Het is heel fijn om te zien dat zoveel partijen met ons eens kunnen worden over dezelfde prioriteiten. Ik heb eigenlijk twee vragen aan de politie, de brandweer en de woningcorporaties, en ze zijn nogal belangrijk. Kijk, het gesprek ging net al over het feit dat we hier van alles kunnen wensen, maar de grote beslissingen... En Koen, in de beschermhoes, stijgt boven zichzelf uit in majesteit. We kunnen niet zomaar mensen bedenken of geld uit de lucht trekken, dus je probeert je uiterste best te doen om alles wat moet gebeuren, te laten gebeuren. Tegelijkertijd probeer je met zo'n prioriteitenplan iets in ontwikkeling te brengen rond een bepaald thema. En daar ben ik gewoon echt ontzettend nieuwsgierig naar. Als daar iets over te zeggen valt van zowel de politie, de brandweer als de woningcorporaties: wat betekent dit plan voor jullie? Welke ontwikkelrichting zie je daarin? Die zullen we dan waarschijnlijk in de komende jaren in de jaarplannen terugzien komen. Mijn vraag daaraan gekoppeld is: wat hebben jullie van ons als raad nodig? Aan Koen zou ik de vraag willen stellen: De vraag die Hannie van Kippersluis stelde, was of de samenleving het al weet, en daar gaf je een breed antwoord op. Ik doe het misschien tekort, maar alle onderdelen die je noemde, zijn vooral de ogen en oren van de samenleving. We hebben ook in onze gemeente, en ook in het coalitieprogramma, grote ambities op het punt van het meer verantwoordelijk maken van inwoners, dus het daadwerkelijk betrekken bij onze plannen. Mijn vraag aan jou, vanuit die portefeuille, zeg maar buurt- en wijkontwikkeling: Camiel wees er ook al op. Volgens mij was zijn allereerste opmerking een oproep aan de raad om daarin te investeren, maar is er nog meer te doen om ook het thema veiligheid te laten landen en een soort eigenaarschap te creëren in de samenleving? En mijn laatste vraag: Er is al een paar keer gesproken over het feit dat we dit plan in jaarlijkse schijven gaan uitwerken. Kun je nog eens zeggen welke invloed de raad en de samenleving hebben bij de jaarlijkse schijven die we krijgen? Hoeveel ruimte is daar? Hoe gaan we daar met elkaar over in gesprek?

Dank u voor deze vragen. Ik wil beginnen met de politie te antwoorden op de eerste vraag, mevrouw De Vries.

Laten we het hebben over het plan, dat zeer positief is. We kunnen in alle gemeenten van elkaar leren per onderwerp. Wat betreft capaciteit helpt ons basisteam in de driehoek ook om keuzes te maken over waar we die capaciteit kunnen inzetten. En ja, vooral het lerend vermogen vind ik heel mooi, ook binnen de gemeente. Verder is het belangrijk dat de Raad ons goed blijft informeren. Jullie hebben immers een sterke verbinding met de inwoners van deze mooie gemeente. Het is ook belangrijk dat jullie zelf ervaringen terugkoppelen aan de burgers, om zo echt de volgende stap te zetten, of het nu richting de politie is of naar de gemeente. Als jullie merken dat iets niet goed is gegaan, laat het dan niet zomaar liggen, maar zet die stap naar voren en blijf goed in verbinding.

Hakkert, hebt u een reactie op deze vraag?

In een eerdere vraag werd gesproken over de samenleving als partner. Ik wil daarom de Raad ook als partner in deze context bespreken. Neem bijvoorbeeld het thema ondermijning; enkele jaren geleden werd dit voornamelijk bij de politie neergelegd. Toen ging het om het opsporen en vervolgen van de grote criminelen die met georganiseerde misdaad bezig waren. Gelukkig zijn we nu veel verder in het begrijpen van deze problematiek en de vermenging van de onder- en bovenwereld. We erkennen dat het niet alleen aan de politie is om hier iets aan te doen, omdat wij in veel gevallen niet eens de juiste partner zijn. Het gaat veel meer om de weerbaarheid, bijvoorbeeld van ondernemers. Hoe verstrek je vergunningen? We concluderen dus dat we de aanpak van veiligheid echt samen kunnen doen. Dit is ook een oproep aan jullie om je bewust te zijn van het feit dat je zeker een rol kunt spelen in een vraagstuk als ondermijning. Dus deze vraag zou ik graag aan jullie willen stellen.

Een goede vraag inderdaad. Wij richten ons vooral op samenwerking en betrokkenheid bij de samenleving. Dus we proberen ook gericht informatie te geven aan de wijk. Ik denk dat dit ook een deel uitmaakt van dit plan. Het gaat niet alleen om de samenwerking met de ketens, maar ook met de burgers. We merken dat steeds meer partijen zich aansluiten, zoals wijkverenigingen. Ik denk dat dit ook de meerwaarde van het plan is. Graag zou ik u als Raad willen uitnodigen om eens bij ons te komen kijken bij de brandweer. Dan krijgt u echt een beeld van de mannen en vrouwen die het werk uitvoeren. Bij deze dus de uitnodiging.

Ik kan melden dat we een keer op de brandweerauto over de verschillende verkeersdrempels in Zeist zijn gereden. Het was een buitengewoon avontuur.

Meneer Camiel Schuurmans, wilt u nog reageren op deze vraag?

Het is een heel mooie vraag waar ik graag op reageer. Als het gaat over de schenking, zou ik vooral terug willen gaan naar de basis en het zo simpel mogelijk willen houden. Dat betekent contact maken met je burgers, contact maken met je bewoners, hen serieus nemen en verantwoordelijkheid geven, en met name ook uitstralen dat zij ertoe doen. Daar waar het vaak misgaat, is het vooral belangrijk om simpelweg te investeren, te doen wat je belooft en niet te verzinken in de vele ambtelijke stromen die ook andere organisaties, zoals corporaties, hebben. Sta voor wat je zegt en handel daarnaar.

Volgens mij noemde ik in het begin ook het belang van wijkgericht werken. Is er iets wat wijkgericht werken nog effectiever kan maken, wat wij moeten doen?

En dat is, denk ik, meteen ook de oproep. Bedankt voor deze gelegenheid, nogmaals. Het wijkgericht werken, dat dit jaar 25 jaar bestaat, heeft door de jaren heen voor heel veel overlast gezorgd, maar heeft ook voorkomen dat er overlast was. Dus laat dat ook gezegd zijn. We zijn ooit van start gegaan met een wijkvisie, wijkplannen en budgetten die daarop zijn afgestemd om doelen na te streven, teneinde die contacten ook te kunnen maken en overlast te voorkomen en veiligheid te bevorderen. Ik denk dat elke euro die daaraan besteed is, goed besteed is en zeer preventief werkt. En als het gaat over community building, zal het de maatschappij verder verbinden.

Graag dank ik nu de heer Cor Jansen voor het beantwoorden van de laatste of de derde vraag van meneer Van Ginkel.

Ja, de kern van de vraag is: hoe bevorder je het eigenaarschap? Ik denk dat je eigenaarschap kunt bevorderen door de inwoners te betrekken. Kleine veiligheidskwesties zien als een grote bijdrage aan de algehele leefbaarheid. Dus de grote thema's toch bij onszelf houden en niet alleen losstaan van het zien, signaleren, aangifte doen of melding maken. Maar als wij te veel achter de grote zaken aanlopen en de kleine zaken laten liggen, dan laten de burgers het helemaal afweten. Dus ik denk dat je aan kracht en geloofwaardigheid wint als je je voor de kleine veiligheid in de wijk niet te groot voelt. Dat is één; het tweede is, en dat sluit aan bij wat Kamiel zegt: ja, bij die kleine veiligheid daar kun je een binding met de samenleving creëren, of dat nu gaat op basis van een plan, thema of budget. Maar de wijken en de buurten zijn eigenlijk de verbindingsroutes naar de samenleving. Al het andere vliegt hoog over. Nou, zeggen we, als we een drugspand ergens vinden en we sluiten het, ja, men leest het in de krant en dan leest men het de volgende dag in een andere gemeente. Dan heb ik in de wijk nog niets teweeggebracht. Maar als we een probleem hebben, ik noem maar wat, in de Steijnlaan, of we hebben een probleem met leefbaarheid in Kerkenbos en we brengen de partijen weer bij elkaar en het kleine budget is niet de belemmering om goede dingen te doen, dan weten we die mensen in een regisserende rol te zetten die wij vanuit de overheid nooit waar kunnen maken. Dus we moeten ze op maat faciliteren en je als overheid, politie of brandweer, niet te groot voelen voor de kleine zaken die voor de leefbaarheid van groot belang zijn. Ik denk dat dat de redenering moet zijn die we nog meer moeten zien te planten in de wijk.

Wil ik zeggen dat je denkt dat de bestaande structuren van buurt- en belangenverenigingen al ingericht zijn? Laat ik zeggen dat ze dat niet zijn, en ik bedoel niet alleen qua structuur, maar ook qua thematiek, om deze rol nog verder uit te bouwen. Ik heb bijvoorbeeld zelf het gevoel dat de wijkstructuren de laatste jaren enorm door het ruimtelijk domein gedomineerd zijn, met alle polarisatie die dat oplevert, wat begrijpelijk is. Het is misschien een beetje filosofisch voor deze avond, maar dat is wat ik zeg.

Voorzitter, het wordt voor mij een kwestie van opvatting, en daar moet ik voorzichtig mee zijn. Het is zo dat Angelique Wilting, de wijkwethouder die het wijkgericht werken in haar portefeuille heeft, ook naar deze vraag kijkt: wat kunnen we winnen bij de verdere ontwikkeling van wijkgericht werken? En hoe kunnen we ervoor zorgen dat de aansluiting goed gevonden wordt? Want wat we nu van de wijken zelf horen in het politiek-bestuurlijke spectrum, is vaak het bezwaar tegen plan X of plan Y. Maar dat gaat helemaal niet over de gemeenschapszin in de wijk, dus we schieten ons doel een beetje voorbij, wat dat betreft. Misschien moeten we ook eens naar de schaal kijken. De wijken zijn groot, terwijl de inwoners zich verbonden voelen met de buurt en de straat. Dus als wij ook weer te groot denken, spreken we de mensen misschien niet meer aan. De bezwaren die naar voren komen, komen voort uit betrokkenheid, maar misschien op een te kleine schaal.

Er was nog een vraag over de jaarschijf. Ja?

Is dit jaar correct geschreven? Ja, meneer Bosma, dat klopt.

Als de Raad instemt met dit integrale veiligheidsplan, wordt er een belangrijke stap gezet. Daarmee wordt ook vertrouwen gegeven aan het college en het ambtelijke apparaat om de juiste stappen te zetten. Tijdens mijn presentatie haalde ik al kort aan dat er gedurende het jaar veel momenten zijn waarop de burgemeester, vanuit zijn portefeuille, in gesprek is met de Raad over het thema veiligheid. Ik denk dat dit ook uitstekende gelegenheden zijn om zaken te bespreken die mogelijk van invloed kunnen zijn op de jaarplanning. Ik ben van mening dat deze cyclus, die eigenlijk al bestaat, natuurlijke momenten biedt om het gesprek met elkaar aan te gaan.

De tevreden heer Van Ginkel zei: "Oké, Marian is jonger."

Ja, dank u, voorzitter. Ik heb een vraag over buurthuizen en ontmoetingsplekken. Er is een paar keer gezegd: "We moeten elkaar kunnen ontmoeten, nietwaar?" Die band met de samenleving begint in je eigen blok, in je eigen straat. Mijn vraag is eigenlijk of we wel genoeg van die ontmoetingsplekken in Zeist hebben. Zou het niet verstandig zijn om eens een inventarisatie te maken? Online is het namelijk niet eenvoudig te vinden waar die plekken zijn. Waar kun je die plekken nu vinden? Als wij met het appartementsgebouw ergens moeten vergaderen, dan moeten we betalen voor de kerk. En als we met de partij ergens willen samenkomen, moeten we ook weer ergens anders heen. Ik heb eigenlijk niet het gevoel dat er veel opties zijn. Misschien heeft u toch een idee, meneer?

Er zijn veel opties, en ik laat het aan u over wat wij kunnen doen. Als woningbouwvereniging doen we in ieder geval veel op het gebied van nieuwbouw om faciliteiten te bieden waar ontmoeting mogelijk is. Er is altijd minstens één ontmoetingsruimte, zoals een huiskamer, waar bewoners en buurtgenoten elkaar kunnen treffen. Dit proberen we ook zoveel mogelijk te realiseren in de oudbouw, in de woningen die we al langer bezitten. In de flats in Zeist West hebben we dit bijvoorbeeld gedaan, en ik weet dat Woongoed Zeist in Vollenhove hier ook volop op inzet. Vanuit het domein van sociale huisvesting weet ik dat dit veel gebeurt en prioriteit heeft. En dat is niet alleen voor de bewoners zelf, maar ook voor de omwonenden die niet per definitie huren van Woongoed of van de RK. Hoe dit verder in Zeist is geregeld, daarover moet ik eerlijk gezegd het zwijgen toedoen.

Mogelijk wil Co Johnson hier nog op reageren, dus ik vind het wel een interessante vraag. Als wij ontmoeting en gesprek belangrijk vinden, hebben we dan voldoende locaties waar dat kan plaatsvinden en zijn die betaalbaar? Want het zijn eigenlijk twee verschillende vragen. Ik kan me ook voorstellen dat er heel veel sociaal-culturele instellingen, welzijnsinstellingen of allerlei typen organisaties zijn die een accommodatie hebben en die een kleine vergoeding vragen als je daar te gast bent. Maar dat kan voor een ander weer te veel zijn. Ik weet niet of daar een regeling voor is, dus het is nog best interessant. Ik weet ook niet vanuit welke portefeuille dat precies wordt benaderd, maar misschien valt het onder zorg en welzijn of jeugd- en jongerenwerk om te kijken of er voldoende faciliteiten zijn.

Ja, ik weet dat het ook vanuit het sociale domein wel eens besproken is dat mensen samen van alles moeten gaan regelen. En als er dan geen plek zou zijn...

Wellicht moet het bij het sociaal domein nog een keer aangekaart worden, mevrouw De Jonge. Wie benadert Rob Bliekendaal even? Ja.

Ja, ik had twee korte vragen geselecteerd, waarvan één voor meneer Schuurman. De eerste betrof een kwestie van crisismanagement. Hoe is dat georganiseerd voor grote incidenten die we natuurlijk nooit hopen mee te maken, maar stel dat er een aanslag plaatsvindt, hoe is dat dan verankerd in dit plan? De tweede vraag was eigenlijk gericht aan mevrouw Kippersluis. Ik zie in de documentatie van dit integraal veiligheidsplan nog steeds de term 'verward gedrag' staan. Gaan we dat nog aanpassen naar 'onbegrepen gedrag'? Bijvoorbeeld, op pagina 26 staat onder de tabel nog 'overlast door personen met verward gedrag', en ik dacht dat we overeen waren gekomen dit te veranderen in 'onbegrepen gedrag'. Dus dan moet die tabel nog even aangepast worden. Ik wil graag controleren of dat gebeurd is. En aan meneer Schuurman had ik nog de vraag: hij noemt dat 80% van de overlast gerelateerd is aan veiligheidsproblemen. Kunt u daar wat specifieke voorbeelden van geven die woningcorporaties de laatste tijd tegenkomen? Oké, dank u wel.

Het crisismanagement is hier niet expliciet in opgenomen, omdat er bij de politie twee sporen zijn. De Vries, de basisteamchef, zal hier iets over zeggen. Er is het politieke spoor en het spoor dat wij hebben via de VRU, en die plannen worden op een andere manier gepasseerd. In de raad hebben wij in de pitch over veiligheid al meerdere keren aandacht aan dit onderwerp besteed. Het is zeker een interessant onderwerp om eens nader te bekijken. Hoe het werkt met het beleidsteam, een operationeel team en welke disciplines erbij betrokken zijn. Maar daarvoor hebben we crisisplannen die ook zijn vastgesteld en goedgekeurd door de organen die daarover gaan. Echter, dit staat niet als zodanig in dit document. Dus via de VRU en de politie kunt u er misschien niets over zeggen, mevrouw.

Het is zo dat u vroeg naar bijvoorbeeld een terroristische aanslag, nietwaar? Ja. Laten we dat als voorbeeld nemen. Wij hebben een SGBO, dat staat voor Staf Grootschalig en Bijzonder Optreden. Dit is een groot team binnen de eenheid dat 24 uur per dag piketdienst heeft. We hebben verschillende piketstaven die in actie komen als er iets gebeurt, zoals bij de tramaanslag in Utrecht. Dan wordt de piketstaf opgeroepen en vanuit een speciale beveiligde commandoruimte worden alle taken verdeeld. In het geval van Zeist wisten we bijvoorbeeld niet waar de dader was; hij was nog voortvluchtig. Dus dan gaat er bijvoorbeeld communicatie uit naar scholen. Ik weet dat er destijds zorgen waren over de hockeytraining. Maar alle informatie wordt op één punt verzameld, er wordt een beslissing genomen en daarop worden acties uitgezet. Er is altijd een algemeen commandant, bij ons een hogere politiechef, die het team leidt en wij werken dan volgens een commandostructuur. Ik ben erg trots op hoe dit in Nederland geregeld is, want het staat als een huis. En als er sprake is van terreur, drukken we, zoals we dat noemen, op een rode knop en dan komt alles in Nederland in beweging. Verder hebben we bijvoorbeeld een GRIP-situatie, maar dat is meer lokaal. Dat kan bijvoorbeeld zijn als er een grote bosbrand is of een ernstig ongeluk met rook die richting Zeist trekt. Ook dan hebben we een commandostructuur en inderdaad, de schuur is daarbij betrokken en we handelen dan ook met voorlichting.

Maar daar kan meneer Hakkert meer over vertellen. Begrijp ik het nu goed?

Inderdaad, dat zijn de plannen die nu al op tafel liggen. Het is misschien ook goed om hier kenbaar te maken wie deze vragen heeft gesteld. Ze zijn namelijk ook vanuit bepaalde wijken aan ons voorgelegd, en wij hebben een avond georganiseerd om deze kennis te delen. Alles is in feite al voorbedacht, zodat we op het moment van een crisissituatie niet meer hoeven na te denken over hoe we moeten handelen. Zoals eerder al gezegd, is het een kwestie van een druk op de knop, en zowel bij de politie als bij de brandweer en ambulance zal het systeem dan functioneren. Ja.

De crisisstaf kan opgevraagd worden bij meneer Schuurman.

Correctie: "Aanvulling: Ik kan u moeilijk verstaan. Ik stommel."

Mijn stommelen lag nog als een aanvullende vraag voor meneer Schuurman.

De vraag betreft het gevoel van onveiligheid, veiligheid en het tekort aan leefbaarheid. Ja, deze percentages haal ik uit een groot landelijk onderzoek. Dat kan ik u overigens ook toesturen. Het betreft onderzoek van Infect Research en Circus VIS, die in alle postcodegebieden in Nederland hebben onderzocht hoe de leefbaarheid zich door de decennia heen ontwikkelt. Daaruit blijkt dat in wijken waar meer dan 95% van de woningen sociaal bezit is, waar met name woningcorporaties actief zijn, het gevoel van onveiligheid, het aantal veiligheidsmeldingen en de leefbaarheid 80% hoger zijn dan in wijken waar dit sociaal bezit niet aanwezig is. Dit illustreert dat de toegenomen maatschappelijke segregatie landelijk zichtbaar wordt. Om te zien hoe dit precies in Zeist uitpakt, moet u goed naar de kaart kijken. De korte conclusie is dat wij het hier in Zeist relatief goed doen, wat mede toegeschreven wordt aan de goede samenwerking die wij hier in Zeist hebben in wijken en buurten.

Oké, dank u wel. Wie nog meer? Dan concludeer ik uit het neeschudden van het hoofd dat er verder geen vragen zijn. Zijn er wellicht nog opmerkingen van de kant van de gasten? Of van de gasten achter ons? Ja, ik zie een hand omhooggaan. Gaat uw gang. Druk op het rechterknopje op het toestel, dan werkt de microfoon. Ja.

Ik kom hier naar aanleiding van een bepaald onderwerp. Zou u zich eerst willen voorstellen, zoals u dat deed toen u mijn naam noemde? Mijn naam is Kees Kuijten en ik ben een betrokken burger uit Zeist. Ik woon al 40 jaar in Zeist en ben niet van plan om nog te verhuizen. Ik kwam een officiële mededeling van de gemeente Zeist tegen in de Nieuwsbode, namelijk het raadsvoorstel voor een integraal veiligheidsplan dat onder andere het gevoel van veiligheid moet bevorderen. Ik heb vanavond aandachtig geluisterd; het is een alomvattend veiligheidsplan. Ik ken het plan niet in detail, maar ik heb wellicht een paar opmerkingen. Ten eerste, gaat dit plan over de veiligheid in de wijk? Ten tweede, de capaciteit van de politie is al jaren een groot probleem en het wordt alleen maar erger. Naar mijn mening is het nu tijd voor een voorstel. Er werd iets gezegd over rechts-extremisme, maar er zijn ook andere vormen van extremisme. Een jaar geleden was de dreiging van IS bijzonder groot. Die dreiging is onvoorspelbaar; men weet niet waar het zal plaatsvinden. Laten we ons beperken tot de vraag in welke wijk dit kan gebeuren en alle middelen inzetten die ons ter beschikking staan. Een auto kan bijvoorbeeld als moordwapen dienen. Daarom is mijn voorstel om wijkbrigades op te richten, bestaande uit betrokken burgers, oud-militairen en oud-politiemensen die bereid zijn om bepaalde wijken te bewaken onder extreme omstandigheden. Het kan immers zomaar weer gebeuren. Het opzetten van wijkbrigades vereist de nodige planning, want het moet veilig gebeuren. De leden moeten ook bewapend worden, maar gezien hun verleden zijn zij deskundig in wapengebruik. Dat is mijn voorstel voor een mogelijk scenario dat zich opnieuw kan voordoen. Goed, dat wilde ik graag voorstellen.

Het kan zo weer gebeuren dat u een voorstel doet. Dat is eigenlijk een vraag over hoe er over dat voorstel gedacht zou kunnen worden en wat ermee gedaan zou kunnen worden, begrijp ik.

Het gaat over veiligheid. Nou, meneer Maslow, een Rus, heeft het jaren geleden al bedacht, hè? De piramide van Maslow stelt dat veiligheid de eerste levensbehoefte is van elk mens. Ik spreek met mensen die uit Oekraïne en andere gebieden in deze wereld zijn gevlucht en die hier worden opgevangen. En hun eerste reactie is: "Ik voel me veilig. Het is hier een vredige situatie." Dus, veiligheid voor iedereen? Nou, laten we het hebben over verkeersveiligheid. De snelheden die binnen de wijken op 30 km/u- en 50 km/u-wegen worden gehaald, zijn ongehoord. En ik vind dat er te weinig wordt ingegrepen om dit te stoppen. Denk aan de overstekende scholieren en dergelijke; het risico is groot. Dan een punt over de veiligheid in woningen. Hier is ook iemand aanwezig van de woningbouwvereniging en ik spreek veel mensen. Ik word vaak aangesproken. En wat vooral opvalt, is de geluidsoverlast in met name de sociale huurwoningen. Het is een zeer groot probleem en het leidt tot heel veel burenruzies. Ik heb begrepen dat bepaalde woningbouwverenigingen zelfs psychologen of maatschappelijk werkers in dienst hebben om die burenruzies te sussen. Dus mijn vraag is: kan er iets aan gedaan worden, behalve de 'zalfjes' die woningbouwverenigingen aanbieden? Een 'zalfje', zoals ik heb begrepen van de woningbouwvereniging, is een zelf aangebrachte voorziening om geluidsoverlast van de boven- of naaste buren in sociale huurwoningen die her en der gerenoveerd zijn, enigszins te behandelen. En dan tot slot: de veiligheid in de huizen. Wat mij opvalt, en waarover ik ook met de brandweer, gas- en elektrabedrijven spreek, is dat er de nodige gaslekken in huizen zijn. Vorige week maakte ik nog mee dat bij mijn buren een gasleiding werd geraakt door een aannemer. Gelukkig was de stedenbouwkundige snel ter plaatse, plaatste wat waarschuwingen, rood-witte linten, en zei: "Meneer, u mag geen sigaar meer roken." Dus wat opvalt, is dat mensen die een woning bewonen, zowel huurders als eigenaren, vaak niet weten hoe ze de hoofdgaskraan kunnen vinden als ze iets ruiken. Er is speciaal een stofje toegevoegd om gas te kunnen ruiken. Ze weten ook niet de hoofdschakelaar van de elektra te vinden op het moment dat ze bepaalde rook ruiken van brandende isolatie van de elektrische draden in de woning. Kortom, mijn voorstel is om op een of andere manier in Zeist iedereen, en dat gaat niet alleen om de lagere school en dergelijke, maar ook om andere mensen met een hogere opleiding, voor te lichten. Ik heb het zelf meegemaakt dat ik moest ingrijpen bij mensen die niet wisten waar die hoofdschakelaars zitten.

Hartelijk dank voor al deze opmerkingen en vragen. Ja, ik zou eigenlijk willen voorstellen dat er kort gereageerd wordt, en wel in de eerste plaats door de heer Koos Janssen. Koos, mag ik dat vragen?

Jazeker, ik waardeer het bijzonder, en ik weet zeker dat ook de partners die hier aan tafel zitten, waarderen dat meneer Kuiter de moeite heeft genomen om er vanavond te zijn en kennis te nemen van het plan. U bent het Huis uitgegaan om hier het gesprek te voeren. U bent op dit moment de enige in de juiste staat om te horen, nietwaar? Maar u bent ook de enige die dat doet, en daarvoor is er bijzonder veel waardering. Dus dank u wel. Ik weet zeker dat ik namens iedereen hier spreek als ik zeg dat dit bijzonder gewaardeerd wordt. U stelt verschillende onderwerpen aan de orde. Het is eigenlijk ook, zoals u bij dat eerste onderwerp aangaf, dat u niet op een pasklaar antwoord zit te wachten vanavond, maar neemt u alstublieft even de tijd om uw gedachten erover te vormen en laat me weten wat uw conclusie is. Dus ik zou eigenlijk die lijn willen volgen. Er zijn vanavond geluidsopnamen gemaakt. Ik zou de griffie willen vragen behulpzaam te zijn bij het precies formuleren van de vijf thema's, zodat ik de coördinatie wel op me kan nemen om na te gaan hoe we u van een goed antwoord kunnen voorzien. En als het nodig is, als er een nader gesprek gevoerd moet worden, dan kunnen we kijken of de wijkmanager of wie dan ook met u over één of meerdere thema's van gedachten kan wisselen, zodat we veiligheidszorg en ideeën kunnen delen. Vindt u dat een goede afspraak? Uitstekend. Oké, dank u wel nogmaals.

De heer Koos Johnson uit bijzondere dank voor deze wijze van reageren aan meneer Kuijt en meneer Kuiter. Hij bedankt hen ook voor wat zij hebben ingebracht. Zijn er nog anderen? Dan concludeer ik dat we de ronde tafel hiermee hebben afgesloten. Nu is het aan de raadsleden om te reageren. Op mijn vraag of we nog gaan debatteren over dit raadsvoorstel of dat er voldoende is gezegd, antwoordt meneer Van Ginkel met 'nee'.

Wie zwijgt, stemt toe, zegt men. Dus neem ik aan, meneer Groosman, dat u het misschien...

Misschien is het hoogst ongebruikelijk, maar naar mijn mening maakt meningsvorming ook deel uit van het debat. Mag ik een heel korte vraag stellen aan de andere fracties die hier vertegenwoordigd zijn, om even te peilen wat het algemene gevoel is?

Dat zal ik meteen ook doen.

Doe het meteen, want de rest heeft nog niet gereageerd. Dus nee.

Nee, maar ja, daarom weet ik niet of je het rondje wilt afmaken, maar dan ga ik even los. Over meningsvorming gesproken, ik gaf het net al even kort aan, maar om te beginnen ben ik oprecht heel erg blij met wat zojuist ook al gezegd is over de inzet en dat wat er voorligt, en met name ook de koppeling tussen leefbaarheid, veiligheid, zorg en jongerenveiligheid. Het is niet op zichzelf staand, maar het is echt breed en verankerd in heel veel andere aspecten, dus dat wilde ik ten eerste nog even kwijt. Waar ik daarna mijn zorg over heb, is het volgende: we praten over een veiligheidsplan en ik vraag me af of we effectief zijn. Werkt ons veiligheidssysteem? Werkt ons veiligheidsplan? Ja, daar vertrouw ik op. Enerzijds heb ik vertrouwen, anderzijds heb ik ook wel behoefte om daar een soort van mechanisme in te bouwen, bijvoorbeeld door middel van een onderzoek. En ik zal daar een klein beetje toelichting op geven. We hebben natuurlijk de landelijke doelen die we regionaal en op districtsniveau vertalen van boven naar beneden. En dat uit zich uiteindelijk in dit veiligheidsplan. We zijn tegelijkertijd heel erg gericht op wijkgericht werken. Wat gebeurt er in de wijk? En daar proberen we zo goed als mogelijk de schaarse capaciteit op toe te spitsen. Voor een groot deel, of eigenlijk voor alles, gaan we nu uit van de trends die we halen uit meldingen. Tegelijkertijd heb ik, net als sommige andere mensen, zorgen over hoe het staat met de meldingsbereidheid. Dus ik zoek een soort van feedbackloop. Ik weet dat in de aanbiedingsnota staat dat er onderzocht wordt of het wenselijk is om een veiligheidsmonitor breed op te pakken. Ik zou eigenlijk willen vragen hoe de andere fracties daarover denken, om dat sowieso te gaan doen. En als ik dan hardop denk, kijk ik dus naar wat bijvoorbeeld het gevoel van veiligheid is, wat de meldingsbereidheid is en hoe men daar tegenaan kijkt. En dan, indien mogelijk, op een laag aggregatieniveau. Misschien niet alleen de wijk, maar zelfs de buurt, indien nodig. Ik weet natuurlijk dat we met de AVG te maken hebben, maar om met die gegevens ten eerste de gerichte capaciteit die we hebben in te kunnen zetten, de schaarse capaciteit, maar ook om de resultaten van ons plan te kunnen borgen en later te kunnen zien of dit werkt. Als je dit nou voor twee jaar nog een keer doet, hebben we dan verschil gemaakt met dit plan, anders dan alleen te kijken naar de trends en de meldingen? Een gedachtespinsel, en ik was eigenlijk nieuwsgierig hoe de anderen daarover denken. Als dat mag, wie...

Wie van de raadsleden wil hierop reageren? De heer Van Ginkel, misschien?

Bij een spontane blik vond ik het een belangrijk moment wat Martin vanavond ook zei. Volgens mij delen we een gemeenschappelijk deel, ik ook met jou, en volgens mij is de Raad in brede zin het ermee eens, maar ook alle partijen, dat je gaandeweg steeds een goed gevoel wilt behouden. En niet alleen een gevoel in termen van anekdotische ervaringen die wij als bewoners meemaken, want dat is zeer verschillend. Dat hebben we vanavond kunnen zien en ik denk dat we daar ook ver vandaan moeten blijven. Maar dat je vooral zoekt naar, laat ik zeggen, objectieve data. Wat dat betreft is het aanbod al gedaan om naar de leefbaarheid te kijken en wat daar speelt. Ik hoorde Martin zeggen dat we zeker ook zoeken naar materiaal uit onderzoeken, dus ik ondersteun dat in algemene zin. Ik vind het nu te vroeg, of te snel, om verschillende aspecten vanuit de Raad al bij te dragen, want wat ik mooi vind aan dit plan is dat het een professioneel plan is. Professionals doen, met de wensen die wij meegeven, hun uiterste best om dat vorm te geven met de capaciteiten en kwaliteiten die zij nodig hebben. Maar wij mogen hen zeker vragen om ervoor te zorgen dat zij naar ons terug kunnen koppelen met zoveel mogelijk geobjectiveerd materiaal, zodat we met elkaar een beeld van de veiligheid en het gevoel van veiligheid kunnen delen. Dus een motie zou voor mij niet nodig zijn, maar de oproep ondersteun ik wel.

Ik vind het een heel leuk idee, en ik kan me voorstellen dat we dan ook vanuit de Raad wat onderwerpen aandragen. Bijvoorbeeld: weten mensen het buurthuis te vinden? Of hoe zit het met de geluidsoverlast? Dit zijn allemaal dingen die je eigenlijk wel zou willen weten. Nou, ik zou het van harte steunen.

Nou ja, mijn beeld is, zeg maar, dat we elk jaar gewoon de mensen even een toelichting geven. Hoe staat de vlag ervoor? Dat is voor mij al voldoende; het hoeft niet allemaal apart. Er hoeft geen onderzoek gedaan te worden naar onafhankelijkheid. Ik geloof de mensen zo ook wel, dus geef gewoon jaarlijks één feedbackronde over hoe het loopt, en dan is het voor mij prima. En als het dan blijkt dat het uit de pas loopt, dan kunnen we altijd nog verdere onderzoeken doen. Er loopt al heel veel.

Dank u wel. Ja, natuurlijk is het heel sympathiek om met deze vraagstelling te komen. Jouw doel snap ik ook wel, maar ik denk niet dat wij op de stoel van onze veiligheidsmensen moeten gaan zitten en allerlei dingen moeten gaan bedenken van: "Goh, we willen dit, we willen dat." Volgens mij krijgen we sowieso elk jaar al feedback over hoe dingen veranderen, in positieve zin, maar soms ook in negatieve zin. Dat heb ik ook vaak bij de pitches begrepen. De getallen van de meldingen staan er, maar uiteindelijk blijken soms ook wel eens dat daar meldingen tussen staan die per ongeluk zijn gebeurd, of toch net niet zo erg waren als dat het leek. Dus ik denk dat wij echt gewoon al ons vertrouwen in deze mensen moeten hebben en in hun opzet van het integraal veiligheidsplan, en dat we daar niet te veel eisen aan moeten gaan stellen van: "We willen zoveel dingen." Het is aan ons eigenlijk gewoon om de opdracht te verlichten. Hij is uitgewerkt. Wij geven straks onze toestemming en zoals in de papieren al staat, volgens mij, ik zag iets over 2,5%, maar Zeist gaat voor 10% verbetering. Nou ja, hoe goed willen we het eigenlijk hebben? Dus ik blijf zeggen: zij gaan het heel goed oppakken.

Ja, bedankt voor alle reacties. Nu kreeg ik even het gevoel dat het lijkt alsof ik onze veiligheidsmensen niet vertrouw. Nou, dat is natuurlijk absoluut zeker niet het geval. Waar ik dus wel nieuwsgierig naar ben, is of ik ook een vraag mag stellen over wat zij zouden vinden van een veiligheidsmonitor. Zou dat een aanvulling zijn voor hen? Want daar geloof ik namelijk in, en dan zou ik die vraag ook aan hen kunnen voorleggen.

Bedoelt u een veiligheidsmonitor? Een externe groep of iets dergelijks buiten de organisatie?

De invulling van hoe we dat daadwerkelijk gaan doen, laat ik graag aan anderen over. Het gaat erom dat er een onderzoek plaatsvindt, iets in het kader van een veiligheidsmonitor, zoals we dat ook doen. Hierbij voeren we dus op jaar- of tweejaarlijkse basis een onderzoek uit met bijvoorbeeld een vragenlijst die we rondsturen. Ik bedenk dit hier ter plekke, maar het gaat erom dat we een onderzoek uitvoeren naar een aantal aspecten die bijvoorbeeld in ons veiligheidsplan staan of waarop het veiligheidsplan is gebaseerd.

Ik ben benieuwd of dit een aanvulling is op de deskundigheid. Mag ik allereerst de heer coach Jansen vragen hierop te reageren?

Weet je, ik begrijp de vraag heel goed. Ik heb nog niet het juiste antwoord. Ik denk dat als we wat meer willen monitoren en wat meer willen volgen, van inzet en lijntype tot iets in meetbaarheid, we de waarheid zullen merken, toch? Want het gaat niet alleen om veiligheid. Veiligheid is meer dan alleen getallen bijhouden, bij wijze van spreken. De getallen kunnen goed zijn en toch kunnen mensen zich onveilig voelen, bij wijze van spreken. Ik vind het nog wel een uitdaging om bij de veiligheidsbrief die in november in de Raad komt, tijdens de voorbereiding daarvan te kijken of we iets van het monitoren kunnen meenemen. Ik ben een beetje voorzichtig. Ik wil niet opnieuw een systeem invoeren. Het is best wel een weerbarstige en veelzijdige materie, dus ik zou voorzichtig zijn. Maar ik snap wel de oproep, zowel van Marianne vanavond als van jou nu. Maar ik wilde er niet zo op invliegen, een beetje ter bescherming van de situatie waarin alle meters goed staan en het toch slecht gaat, of waarin alle meters slecht staan en het toch goed gaat. Dan moet je wel het goede gesprek met elkaar voeren. Wat wil je precies volgen en waarom? Dus ik ben eigenlijk een beetje voorzichtig, maar ik begrijp wel dat je iets meer grip wilt hebben op je inspanningen. En is dit dan de hoofdzaak, zoals ook de samenleving die ervaart? Als wij het maar als een pijler zien in een bepaalde buurt of wijk, snap je? Dat is weer wat anders dan een generieke aanpak. Nou, dat wilde ik erover zeggen. Geef me ook even de tijd om er nog over na te denken, dank u wel.

Dank u wel, meneer Janssen. Wellicht vraagt meneer Groosman zich ook af hoe de andere partijen daarover denken. Wat denkt mevrouw De Vries ervan?

Nou, ik ben niet zo voorstander van zo'n onderzoek, maar waar ik wel heel erg voor ben, is een bondgenoten aanpak. Dat is ook iets wat wij wensen vanuit de politie, omdat, nou ja, iedereen de thermometer in de wijk is, en ik zie daar ook wel een rol weggelegd voor de raadsleden om als klankbord te fungeren en met een groep bijeen te komen, zodat we ook vanuit de wijken kunnen ophalen wat er speelt. En wij zeggen: bondgenoten ben je natuurlijk in goede tijden, maar dat helpt ons ook in slechte tijden, dus als er iets ernstigs is of wat dan ook, kunnen we ook snel schakelen met onze netwerkpartners. Dus wij hebben ook de wens, tenminste, ik heb als teamchef in ieder geval de wens om in een wijk in Zeist al te starten met een bondgenoten aanpak, waarbij de eerste ideeën al voorliggen.

Meneer Hakkert, heeft u hier nog iets aan toe te voegen? Nou?

Bedankt voor alle reacties, echt waar. Ja, oprecht bedankt.

Helemaal goed. Mag ik dan concluderen dat hiermee alles wat we wilden zeggen, gezegd is en dat we huiswaarts kunnen keren? En dat het voorstel dus naar de Raad kan om daarover te beslissen? Wie zwijgt, stemt toe. Ik hoor geen tegengeluiden, dus daar gaan we dan vanuit. Ik dank de gasten uiteraard van harte voor datgene wat ze hier vanavond hebben gepresteerd. We hebben moeten presteren en hebben dat ook kunnen doen. De raadsleden bedank ik voor al datgene wat er gedaan is. De heer Koos Janssen, als burgemeester, extra bedankt, evenals meneer Kuijten en de overige gasten aan mijn linkerzijde. Ook dank voor hun aanwezigheid. De vergadering...