Installatierede burgemeester Langenacker

Goed, ik kan u voluit zeggen dat ik graag het woord geef aan burgemeester Langenacker.

Ja, ging dat niet snel? Geachte commissaris van de Koning, voorzitter van de vertrouwenscommissie, leden van de vertrouwenscommissie, gemeenteraadsleden, collega's van de gemeente, familie, vrienden en natuurlijk alle inwoners en ondernemers uit Austerlitz, Den Dolder, Bosch en Duin, Huis ter Heide en Zeist. Voor u staat een zeer vereerde en trotse burgemeester. Ik heb vanavond genoten van het gedicht, alle mooie toespraken en warme woorden. Heel veel dank daarvoor. Wat blijven woorden toch raken, zo ook de woorden van Henjo Hekman, de stadsdichter van Zeist van 2016 tot 2019. De voorzitter zei het al in het gedicht, en ik heb het ook nog even in mijn speech gezegd: hij geeft voor mij heel mooi weer wat ik als belangrijke opgave zie in dit prachtige ambt. Omdat in de herhaling de kracht zit, zal ik toch nog even die woorden noemen: "Daarom reik een arm, de hand reiken over breuken, stappen. Mensen verzamelen rond het recht op eten, op mogen leren, oprecht en op het recht op elkaar. Hen brengen in proeftuinen voor harmonie op een grond van berekende tonen en dan van niemand niets verwachtend. Ja, iemand moet dit doen." De opgave om verbinding te leggen tussen arm en rijk, tussen verschillende culturen, tussen verschillende kernen en leeftijden, maar ook tussen politiek en samenleving. Het omkijken naar mensen die het moeilijk hebben en op zoek gaan naar nieuwe manieren om mensen te betrekken en te activeren, dat sprak mij aan in het gedicht. Naast verbinding wil ik vanavond nog graag twee andere woorden benadrukken: nieuw en vertrouwen. Begin dit jaar, en een aantal hier op de tribune hebben het gehoord, stond ik tijdens mijn laatste nieuwjaarstoespraak in Ouder-Amstel stil bij het begrip nieuw. Hoe dit woord hoop en verwachting ademt: een nieuw begin, een nieuwe dag, nieuwe kleren, nieuwe ontwikkelingen, nieuwe ontmoetingen. Iets wat nieuw is, is spannend, avontuurlijk en opent deuren. Nieuw gaat tegelijkertijd gepaard met onbekend, met niet weten wat je te wachten staat, met wellicht koudwatervrees of huiver voor wat het nieuwe zal doen met het oude en vertrouwde. De afgelopen 18 jaar was Koos Jansen voor de gemeente Zeist een vast baken en een betrokken en deskundig burgemeester, die samen met anderen veel tot stand heeft gebracht. Fijn, Koos, dat je er vanavond samen met je vrouw Karin bent. Ik besef heel goed dat ik als uw nieuwe burgemeester voortbouw op hetgeen dat hij, maar zeker ook u met elkaar en met uw collega-burgers, bestuurders, raadsleden en inwoners voor elkaar heeft gekregen. Ik hoop dat ik de verwachtingen die er zijn van mij als uw nieuwe burgemeester waar kan maken. Ik ga daar in ieder geval mijn stinkende best voor doen. En dat dat niet altijd eenvoudig is en zal zijn, staat buiten kijf. Volgens onderzoek van het Centraal Planbureau meent driekwart van de Nederlanders dat meningsverschillen over maatschappelijke kwesties in ons land toenemen. Wantrouwen naar elkaar lijkt soms de overhand te krijgen. En toch gaat mijn boodschap hier vanavond over vertrouwen. Rob Wijnberg, filosoof en journalist, wijst in zijn boek "Voor ieder wat waars" erop dat uit datzelfde onderzoek van het CPB blijkt dat ondanks dat we denken dat de meningsverschillen toenemen, we in werkelijkheid juist steeds meer met elkaar eens zijn. Die stille meerderheid zien we alleen nauwelijks meer, omdat ze minder de aandacht opeist dan de veel luidruchtiger extremen in het publieke debat. En omdat ze minder de aandacht krijgt in een mediasysteem dat sensatie veelal omarmt. Het is in mijn ogen de opdracht van de politiek en de burgemeester om juist te blijven zoeken naar wat ons allen bindt, in plaats van dat wat ons verdeelt. Dat vergt van ons allen, politiek en inwoners, dat we over en weer bereid zijn om het gesprek open aan te gaan over onze verschillen en onze overeenkomsten. Bij dit alles wordt vaak gesteld dat mensen alleen nog maar ontvankelijk zijn voor nieuws in hun eigen bubbel: de eigen wijk, de eigen media, de eigen sociale kring. Daar kun je ook anders naar kijken. Vroeger, tijdens de verzuiling, leefden mensen meer in bubbels van het eigen gelijk dan nu. Mensen gingen naar dezelfde kerk, lazen dezelfde krant en spraken gelijkgestemden in dezelfde kroeg of bij dezelfde bakker, allen van een en dezelfde kerk of levensovertuiging. In de huidige tijd is het niet vanzelfsprekend dat we verschillen overbruggen, maar het kan wel. Het mooie van samenleven in een gemeente als Zeist is dat we elkaar op allerlei plekken kunnen ontmoeten: in het werk, op school, bij de vereniging, bij het sporten, in de kroeg of in de prachtige bossen om ons heen. Die bubbel kunnen we dus samen doorprikken. Wat ik zie, is dat Zeist veel moeite doet om inwoners die minder zichtbaar zijn of die de gemeente niet weten te vinden, toch te bereiken, om mensen uit hun bubbel te halen en te laten zien dat politiek voor iedereen is. Bestuurlijke vernieuwing is een begrip in Zeist, ingegeven om juist met inwoners te spreken en hen te betrekken bij besluiten die hen aangaan, zonder daarbij het algemeen belang uit het oog te verliezen. Ik ben er trots op en daarmee om daarmee samen met u verder aan de slag te mogen gaan. De afgelopen jaren heb ik ervaren hoe bijzonder en waardevol het burgemeesterschap is, om er te kunnen zijn voor de inwoners en het verschil te kunnen maken in het leven van mensen. Ik hoop deze rol ook voor de inwoners van Zeist en de dorpen op een goede manier te kunnen vervullen en kijk ernaar uit velen van u de komende tijd te ontmoeten. Weet en vertrouw erop dat ik er voor u zal zijn in goede, maar ook in minder goede tijden. Ik heb de stappen die ik heb gezet als mens, politicus en bestuurder alleen maar kunnen zetten door de steun en de liefde die ik altijd heb gevoeld en ervaren van mensen om me heen. Ik wil dan ook hier mijn politieke vrienden en collega's uit onder andere Haarlem en Ouder-Amstel bedanken, mijn vrienden, familie, mijn broer en zus en natuurlijk mijn gezin. Onze drie dochters, Emma, Lotte en Bo, die uitgegroeid zijn tot drie mooie, zelfbewuste vrouwen waarop ik heel trots ben, en de liefde van mijn leven, mijn man Stefan. Jullie allemaal gaven me de mogelijkheid om te groeien als mens en als burgemeester, om te leren en te komen tot waar ik nu sta. Tot slot. Het woord 'slot' is gevallen, de titel van het gedicht waarmee ik begon: "Iemand moet het doen." Ik waardeer het enorm dat ik het vertrouwen heb gekregen om uw burgemeester te mogen zijn. Maar als er iets is waarvan ik tot in mijn vezels overtuigd ben, dan is het dat we het samen moeten doen. Als uw nieuwe burgemeester zal ik daarin verbinding en vertrouwen, zowel in de politiek als in de samenleving, vooropzetten. Ik heb er heel veel zin in en kijk uit naar de komende jaren samen met u. Dank u wel.