10B Motie vreemd aan de orde van de dag Huisvesting een fundamenteel mensenrecht

De orde is agendapunt 10B. Pak het er even bij. Dat is een motie ingediend door de Socialistische Partij en die gaat over huisvesting, een fundamenteel mensenrecht. Ik geef de heer Ton Pot van de Socialistische Partij graag de gelegenheid de motie toe te lichten. Het woord is aan u.

Ja, dank u wel, voorzitter. Voorzitter, onze gemeente heeft een goede reputatie als het gaat om de opvang van vluchtelingen. We hebben evacuees uit Afghanistan opgevangen en niet zo lang geleden besloten om de opvangplekken op Kamp Zeist uit te breiden. Vorig jaar hebben we, na het uitbreken van de oorlog in Oekraïne, ook veel Oekraïense vluchtelingen opgevangen. Maar nu lijkt het alsof we inwoners van onze gemeente die door omstandigheden hun woning verliezen en dakloos dreigen te raken, niet meer kunnen helpen. De noodkreet van een inwoner, een alleenstaande moeder met drie kinderen die vanavond op de tribune aanwezig is, wordt niet gehoord. De vraag is: wat is er aan de hand? Waarom lukt het onze gemeente niet om dit gezin te helpen? Laat ik vooropstellen dat het probleem groter is. Het gaat niet alleen om dit gezin, dat volgende week woensdag, 26 april, op straat komt te staan als er niets gebeurt. Het probleem is veel groter en speelt in de woonurgentieproblematiek. Het gaat om diverse groepen in onze samenleving. Er schijnen ruim 30 groepen te zijn met woonurgentieproblemen. De jongste groep, heb ik net gehoord van iemand van mijn familie die werkt bij een woningcorporatie, gaat over slachtoffers van de toeslagenaffaire, die inmiddels ook een woonurgentiegroep zijn geworden. Al die groepen hebben op een bepaalde wijze aanspraak kunnen maken op grond van de woningen die beschikbaar zijn. Het probleem is dat de groep mensen die in een echtscheiding verwikkeld zijn, nu niet meer hoog op de lijst staan. In het verleden stond deze groep hoger op de lijst in de woningverordening. Waarom staat deze groep nu, 15 tot 20 jaar later, lager op die lijst? Het heeft alles te maken met het feit dat deze groep steeds groter is geworden. Mensen die in een echtscheiding verwikkeld zijn, en vaak in een vechtscheiding, moeten de woning verlaten en zelf op zoek gaan naar een andere woning. Die zoektocht blijkt niet zelden lastig te zijn, zo niet soms onmogelijk, zonder hulp van de gemeente of instanties. Ik heb ook een ander geval meegemaakt, niet eenzelfde soort geval, maar een andere categorie, waar ik niet op zal uitweiden. Maar het heeft mij wel aan het denken gezet dat er bij onze gemeente echt een groter probleem speelt, een sociaal-maatschappelijk probleem van mensen die op het moment dat ze geen recht meer hebben op een woning, ofwel omdat ze in een sociale huurwoning zitten waar ze eigenlijk niet mogen zitten, ofwel omdat ze in een scheiding verwikkeld zijn of misschien nog wel andere omstandigheden, in de problemen komen. De situatie van deze vrouw, waarover we net een actie hebben gehouden, is een illustratie van hoe het mis kan gaan. Deze alleenstaande moeder met drie kinderen is al sinds maart vorig jaar op zoek naar een woning hier in Zeist en tot op heden loopt ze bij instanties en gemeentes tegen dichte deuren aan. Ze wordt niet verder geholpen en op een bepaald moment word je wanhopig. Als deze mevrouw nog over de middelen beschikt om zelf iets te regelen, dan is dat misschien mooi. Is dat misschien voor onze gemeente de reden om te denken dat ze het misschien zelf nog wel zou kunnen redden? Maar het probleem is dat als je sinds november vorig jaar van recreatiepark naar recreatiepark moet verhuizen en de huren voor recreatiewoningen al snel €750 per week bedragen, je dat niet lang kunt volhouden als je geen werk hebt door de constante stress en spanning van het zoeken naar een woning. Wat gebeurt er dan straks als deze mensen volgende week op straat komen te staan en je een noodkreet aan de gemeente richt, aan het college, brieven stuurt aan de wethouder waar je dan eigenlijk helemaal geen antwoord op krijgt? Dat brengt de wanhoop dichterbij bij deze mensen. Daarom leek het mij goed om via deze motie aandacht te vragen voor deze zaak en ook het college op te roepen om meer werk te maken van de mensenrechtelijke plicht die wij als gemeente hebben. Het rapport van de Ombudsman zegt ook dat gemeenten een plicht hebben om mensen te voorzien van behoorlijke huisvesting. We moeten daar meer werk van maken en dat serieus nemen, zodat deze mensen die in onze gemeente horen te wonen, in een gewone woning kunnen wonen. Wij als gemeente moeten ons best doen om dat mogelijk te maken. Dank u wel.

Dank u wel, meneer Tom Pot, voor de toelichting op de motie over huisvesting als een fundamenteel mensenrecht. Ik zal de wethouder graag de gelegenheid geven om namens het college van B&W een eerste reactie te geven. Daarna kom ik bij u terug en zal ik de andere fracties vragen, voor zover zij de behoefte hebben, om deel te nemen aan de beraadslaging. Wethouder Hoofdstraat, namens het college van B&W, alstublieft.

Ja, dank u wel, voorzitter. Voor huishoudens die buiten hun schuld te maken krijgen met dreigende dakloosheid, zijn er wettelijke regels om deze huishoudens eventueel urgentie te verlenen bij de woningtoewijzing. Ook wij als gemeente Zeist hebben degelijk dergelijke regels om woonurgentie te verstrekken, want deze regels zijn in de huisvestingsverordening opgenomen en door de gemeenteraad vastgesteld. Bij de beoordeling van dreigende dakloosheid wordt naar de omstandigheden van het huishouden gekeken en zo objectief mogelijk vastgesteld of woonurgentie verleend moet worden. Gelijke gevallen worden gelijk beoordeeld. Voor de behandeling van woonurgentie heeft de gemeente Zeist een urgentiecommissie ingesteld, en zij adviseert het college over het verlenen en afwijzen van woonurgentie. Zij adviseert ook over het eventueel toepassen van de hardheidsclausule in situaties waarin de toetsingsregels niet voorzien. Maar goed, iedere casus is een persoonlijk verhaal en iedere situatie is natuurlijk anders. Naast een procedure van woonurgentie is er eigenlijk altijd wel het sociaal team en het CJG betrokken om te helpen, zorg te organiseren of bij te staan met raad en daad. Er wordt ontzettend hard gewerkt, kan ik u zeggen, en in alle mogelijkheden die er zijn, en als het nodig is, is het met een doorbraakmethode. En ik spreek regelmatig met medewerkers van het sociaal team, en als je aan hen vraagt wat zij nodig hebben om hun werk nog beter te kunnen doen, dan is het antwoord: woningen. De maatschappelijke opgave en urgentie om dit probleem aan te pakken is dan ook echt groot. We hebben het in het coalitieakkoord, in het uitvoeringsprogramma en in onze woonvisie ook verwoord. We willen nu in deze periode plannen maken voor 4000 woningen tot 2030, vaart maken met de 2500 woningen die al in bestaande plannen staan, en vaart maken met het bouwen van de woningen bij station Driebergen-Zeist. Dat is volgens het college de echte oplossing. Het college ontraadt de motie van de SP, omdat de gemeente beschikt over een urgentiecommissie en de objectieve regels over woonurgentieverlening. Oké, ik heb het op het web gevonden.

Het werkt soms zo dat een iPhone ineens Siri activeert omdat er een woord wordt gebruikt waarop de iPhone reageert. Dank u wel, wethouder Hoogstraat, voor uw eerste reactie namens B en W. Dan ga ik nu terug naar de heer Tom Pot voor een reactie daarop, voor zover daar behoefte aan is. Vervolgens vraag ik de Raad om met een reactie te komen.

Ja, dank u wel, voorzitter. Dank ook aan de wethouder voor de reactie. Ik begrijp nu wat de wethouder aangeeft. We hebben een urgentiecommissie in onze gemeente en de wethouder geeft ook aan dat alle gevallen zo objectief mogelijk worden beoordeeld. Laat ik vooropstellen dat ik er best in geloof dat dat gebeurt, want ik heb de huisvestingsverordening er zelf ook op nagekeken de laatste weken. Ik weet hoe de voorwaarden zijn om in aanmerking te komen voor woningrenovatie. Dat zijn behoorlijk wat voorwaarden en dan moet je als reguliere woningzoekende ook nog aan al die voorwaarden tegelijk voldoen. Nou, dat kan natuurlijk alleen al een moeilijke situatie of een moeilijke ingangssituatie zijn, want het kan zomaar zijn dat je aan een van die voorwaarden niet helemaal of niet voldoet. Dan zal een woonwagen die op grond daarvan niet afgegeven kunnen worden en dat speelt ook bij dit gezin dat nu straks dakloos dreigt te raken, hè? Dat is een formele voorwaarde waar waarschijnlijk niet aan voldaan wordt. En het punt dat ik juist wil maken, is dat de wethouder het ook over de hardheidsclausule had. Die mogelijkheid is er dus om af te wijken van die voorwaarden en dat je zegt: een hardheidsclausule voorziet in situaties dat als iemand niet voldoet aan de voorwaarden die aan woonurgentie worden gesteld op grond van die criteria, als daarbij het zou resulteren in dat iemand dus geen woonurgentie zou krijgen. Maar als die situatie zou leiden tot een bijzonder harde situatie, zo wordt het officieel omschreven in de huisvestingsverordening, dan kan er afgeweken worden van die voorwaarden. En nu vraag ik me af, is de situatie van dit gezin dat straks op straat kan komen te staan, niet een situatie waar je zou moeten afwijken van die voorwaarden? Want als dat niet zo zou zijn, als die situatie dat nog niet zou rechtvaardigen, dan kun je je bijna afvragen wanneer dan wel? Voorzitter, laat ik het even bij deze reactie laten en ik hoor graag de reacties van de andere fracties. Dank u wel.

Dank aan Tom Pot van de Socialistische Partij. Ik wil even inventariseren wie van de zijde van de Raad het woord wenst te voeren. Mevrouw Folkersma, de heer Roelofsen, de heer Jos van Breda, de heer Fluitman, de heer Pieter van Kippersluis en de heer Lars Pieters. Mevrouw Folkersma van GroenLinks, bent u nu aan de beurt?

Ja, dank u wel, voorzitter. Ook GroenLinks vindt dat wonen een fundamenteel mensenrecht is. Niemand zou dakloos moeten raken. Echter, het is niet aan de Raad om te beslissen over individuele gevallen, hoe schrijnend de situatie ook is. We moeten te allen tijde zien te voorkomen dat inwoners dakloos raken en we leven dus ook mee met dit gezin. Het grijpt mij persoonlijk ook aan. Toch vinden we niet dat we als Raad moeten ingaan op persoonlijke casussen. De commissie gaat over het toekennen van urgenties en zulke beslissingen nemen in tijden van schaarste is waarschijnlijk geen eenvoudige opgave. Het juist wikken en wegen van individuele situaties ligt bij de commissie. Er zijn op dit moment veel mensen op zoek naar een woning, maar het is niet aan de Raad om daarbij voorrang te geven of voorkeuren uit te spreken. En als laatste, dat heeft de wethouder ook al gezegd, we moeten gewoon echt inzetten op versneld gaan bouwen, want dat is volgens mij echt de enige oplossing voor dit probleem. En als laatste, ik vond het niet heel erg kies van de SP om de zwaksten in onze samenleving tegenover elkaar uit te spelen, en dan heb ik het over de daklozen en de asielzoekers. Ik vind dat we daar niet aan moeten beginnen. Dank u wel.

Dank u, mevrouw Volkers van GroenLinks. Ik ga nu naar mevrouw Roelofsen met punt 6.

Dank u wel, voorzitter. Zij is van mening dat de gemeente Zeist haar zorgplicht serieus neemt. Wij denken ook dat het onderdeel woningvoorziening, net als in meerdere gemeenten, een zware kluif is. Gelukkig heeft onze gemeente een speciale commissie die zich over de verschillende situaties buigt. En wij benijden deze commissie niet, wat betreft...? Voor de genoemde kinderen hopen wij dat zij een goed thuis kunnen krijgen bij de vader. Zij is van nu af aan vertrouwend op de inschatting van de urgentiecommissie en zal niet instemmen met deze motie.

Dank u wel, mevrouw Roelofsens punt is nu duidelijk. Ik ga nu naar mevrouw Breddels van de Partij van de Arbeid. Dank u.

Dank u wel, voorzitter. Deze motie is natuurlijk algemeen geformuleerd. Ik heb het rapport van de Kinderombudsman ook gelezen. De Partij van de Arbeid heeft daarover vragen gesteld en wij zijn tot de conclusie gekomen dat er in geval van dreigende ontruiming, hetzij als gevolg van een huurschuld of als gevolg van overlast, voldoende hulp is en bovendien een beleid voor een tweede kans. Daar komt nog bij dat er altijd een rechter is die ernaar heeft gekeken. En in dit geval gaat het natuurlijk om iets anders. Dan begrijp ik wel dat niemand graag kinderen op straat ziet. Medeleven is er wel, maar in geval van relatiebreuk of echtscheiding is het ook zo dat als je als verzorgende ouder aan de rechter vraagt om het voorlopig gebruik van de woning aan jou toe te wijzen, je dat gewoon krijgt. Dus ik begrijp dan niet of dat hier ook geprobeerd is. En als je in heel bijzondere omstandigheden het niet krijgt, omdat je ex-partner de woning nodig heeft, bijvoorbeeld voor een bedrijf, en de rechter dus zegt dat hij de woning toewijst aan degene die niet voor de kinderen zorgt, dan krijg je een urgentieverklaring. Dus ik denk dat er hierin misschien iets fout is gegaan. Maar ja, ik ben het ook wel met mevrouw Folkersma eens dat de raad niet gaat over individuele gevallen. Dus ook ik ga de motie niet steunen. Dank u, mevrouw.

Mevrouw Breddels van de Partij van de Arbeid. Ik ga over naar de heer Van Ginkel van D66. Voorzitter,

In de vorige eeuw zei Jan Scheffer al eens: "In geouwehoer kun je niet wonen," en het vervelende is dat velen met dat gevoel deze zaal zullen verlaten, denk ik. Met enkel geouwehoer hier regelen wij geen woonruimte voor iemand, hoezeer we dat misschien ook zouden willen, althans ikzelf. Maar daarvoor zitten we hier niet. Dat is heel vervelend. Dat is jammer. Overigens heb ik deze wethouder vorig jaar, bij de behandeling van de woonvisie, horen zeggen: "Kinderen van gescheiden ouders horen niet in een caravan." En volgens mij meent ze dat ten volle. Ik ken haar persoonlijk als iemand die zich daarvoor op allerlei manieren keihard zal inzetten, maar dat speelt zich niet hier af. Dat speelt zich op andere plekken af, zoals ze zelf al zei, ook met het sociaal team. We kunnen hier met deze motie niet instemmen. Wij regelen hier niet het hardheidsbeleid, maar ik hoop van harte dat er in het overleg, dat gaande is zoals ik begreep, ook voor dit gezin een goede oplossing wordt gevonden. En wat betreft de heer Tompot: wij twijfelen geen moment aan zijn intenties; die zijn alleen maar goed en zuiver. In dat licht wil ik ook GroenLinks naspreken: de eerste zin van de vergelijking met andere mensen was niet nodig geweest. Dank u.

Dank u wel, meneer Van Ginkel van D66, en meneer Bredius van Nieuw Democratisch Zeist.

De voorzitter van Nieuw Democratisch Zeist begrijpt heel goed dat de geschetste schrijnende situatie uiterst onwenselijk is en snel dient te verbeteren. De vraag is of mensenrechten zijn geschonden, zoals in de motie vervat, en of het college op dat punt hun plicht beter moet naleven. Nieuw Democratisch Zeist heeft groot vertrouwen in dit college waar het mensenrechten betreft. Ik wijs op de asielzoekers, de opvang, de noodopvang en op het feit dat deze gemeente een traditie heeft in het bieden van hulp aan hen die dat nodig hebben. Ja, voorzitter, daarom dient ook de vraag gesteld te worden of er sprake is van een noodsituatie die onmiddellijk ingrijpen vereist. En is het aan deze raad om voor de urgentiecommissie een besluit te nemen? Nee, dat is het niet. Deze raad heeft als taak te controleren of en in hoeverre het college de huisvestingsverordening juist en volgens de bedoeling uitvoert, en dat is op basis van de verstrekte gegevens niet in twijfel te trekken. Om die reden kunnen wij niet anders dan deze motie niet te steunen.

Dank aan de heer Breed, de nieuwe democratische leider van Zeist, en de heer Fluitman van het CDA, ja.

Dank u wel, Voorzitter. Het CDA worstelt enigszins met deze motie, want de eerste vraag is natuurlijk: ga je erover of ga je er niet over? Nou, volgens mij is daar al voldoende over gezegd door de vorige sprekers. Wij gaan er gewoon niet over als Raad. Toch waardeer ik het zeer dat de SP en de heer Tompot vanavond een voorstel op tafel hebben gelegd. Want uiteindelijk zit er wel degelijk iets achter, en dat is de noodzaak om adequaat te handelen bij moeilijke vraagstukken zoals deze. En we hebben wat correspondentie meegekregen en in die correspondentie gaat het over engagement. Ik hoop dat er diverse pogingen zijn gedaan om gesprekken te voeren, maar dat die pogingen tot op heden niet succesvol zijn geweest. En dat vind ik jammer. Aan de andere kant vind ik het fijn dat de wethouder vanavond bij de mededelingen zegt dat ze koffie gaat drinken. Maar ik hoop niet dat het bij koffie drinken blijft, maar dat u met de mensen een goed gesprek voert en zorgt voor een goede oplossing, want het is uitermate belangrijk dat we, waar kinderen in het geding zijn, heel goed kijken hoe wij die opvangen en hen heel snel weer een goed en gewoon leven in Zeist meegeven. Dus ik vind ook dat wat dat betreft het CJG en het sociaal team daar een belangrijke rol in hebben en ik ga er direct vanuit dat die ook uitstekend hun werk doen. Maar ik vind de oproep die hier ligt eigenlijk veel belangrijker dan de motie. En ik zou de heer Tompot ook willen meegeven dat als in dit soort, of in de toekomst dit soort gevallen zich vaker voordoen bij u, en dat roep ik eigenlijk naar alle raadsleden op, pak dan meteen de telefoon. Want wij zijn in de positie om een wethouder of een burgemeester te bellen om iets te signaleren. En als we vinden dat die signalen niet goed worden opgepakt, dan is het onze rol om in deze vergadering het college ter verantwoording te roepen. Ik vind dat dat op dit moment helemaal niet aan de orde is, maar het is denk ik wel een heel duidelijke en stellige oproep vanuit de SP: pak je rol op en zorg dat het goed geregeld wordt. Doe dat rechtvaardig. Daar ga ik ook direct vanuit, maar ik heb ook grote zorgen voor de kinderen dat die zo snel mogelijk weer in een veilige en goede situatie terechtkomen. Wij zullen de motie dan ook niet steunen. Dank u wel.

Dank aan de heer Fluitman van het CDA en mevrouw Van Kippersluis van Ars; zij is er al lang.

Ja, dank u wel, voorzitter. Er is een filosoof geweest die heeft gezegd dat de mate van beschaving van een samenleving af te meten is aan hoe goed die samenleving zorgt voor de zwakkeren binnen die samenleving. Ik moest daar direct aan denken toen ik de motie van de heer Tompot las. Het is, zoals ik het gelezen heb, een oproep om alsjeblieft je uiterste best te doen om met een oplossing te komen voor dit gezin, en probeer dan niet direct te denken in termen van 'misschien schept dat een precedent' of wat dan ook. Nee, het is heel vervelend dat kinderen onder een soort dreiging leven dat ze binnenkort misschien wel op straat komen te staan. Probeer je eens in te denken hoe dat zou zijn voor een kind. Dus ik zou heel graag zien dat het college echt zijn uiterste best doet om een oplossing te vinden, ondanks een commissie die we hebben. Pak je verantwoordelijkheid en zeg: "Ja, oké, ik heb het gehoord. We doen het allemaal volgens de regels. Prima, maar ik pak hier mijn eigen verantwoordelijkheid en ik zeg: linksom of rechtsom, wij komen met een oplossing." Dus in dat opzicht, als ik het lees als een oproep, steun ik deze motie van harte. Dank u wel.

Dank u wel, voorzitter. Er is natuurlijk al ontzettend veel gezegd door alle voorgaande sprekers, dus ik ga er niet heel veel aan toevoegen. Volgens mij is de wethouder in dat opzicht best wel helder geweest en gaat het over de toekenning. Ik heb vanmiddag heel uitgebreid gesproken met de heer Tompot en we worstelen met deze motie, omdat het gewoon een generiek verhaal is. Maar het gaat veilig over de individuele casus en daar gaan we als raad niet over. Ik lees en hoor dat het college voor de generieke lijn zoveel mogelijk doet en op de goede weg is op dat vlak. Voor de individuele casus heeft de wethouder toegezegd dat ze daar nog een extra gesprek over gaan aangaan. En volgens mij is er maar één oplossing en daar hoop ik dat de SP ons daarin gaat vinden. De VVD wil de 4000 woningen die de wethouder al noemde zo snel mogelijk bouwen en er liggen best wel een aantal plannen concreet op stapel. Laten we die vooral tot uitvoering brengen en niet lang tegenhouden. Dat is volgens mij de enige oplossing. Wij zullen deze motie niet steunen.

Dank u wel, meneer Pieters van de VVD, voor uw inbreng in de eerste termijn namens de Raad. Dan geef ik nu het woord terug aan de heer Tompot voor uw reactie daarop. De heer Tompot van de Socialistische Partij, gaat uw gang.

Ja, dank u wel, Voorzitter. Ik heb een aantal opmerkingen van verschillende fracties ontvangen over deze motie, en daar wil ik graag even op ingaan. Er zijn een aantal zaken die mij zijn opgevallen, waarover in ieder geval opmerkingen zijn gemaakt. Er zijn zaken die ik misschien anders had moeten zeggen of die ik helemaal niet in de motie had moeten betrekken. De algemene lijn lijkt te zijn dat een aantal fracties vindt dat wij als Raad ons niet moeten bezighouden met individuele gevallen, ook niet als het gaat om woonurgentie, omdat we daar commissies voor hebben. De wethouder heeft net al het een en ander over woonwagens gezegd. Ik snap natuurlijk wel dat dit gezegd wordt. Als we ons als Raad bij wijze van spreken ook een maand met individuele gevallen zouden bezighouden, dan zouden we nooit op een objectieve manier kunnen praten, zoals een urgentiecommissie dat wel zou kunnen. Als raadslid ben ik in de eerste instantie volksvertegenwoordiger, aanwezig vanuit een bepaalde politieke kleur. Natuurlijk is dat het geval. Maar mijn doel met deze motie is vooral ook om iets te agenderen naar aanleiding van de casus van dit gezin dat straks op straat komt te staan. Ik denk dat het belangrijk is dat ik dit agendeer en dat we onze ogen niet kunnen sluiten voor wat er op stapel staat voor dit gezin als we niet snel tot een oplossing komen, of dat nu via de urgentiecommissie is of via directe bemiddeling van het college of een andere instantie. Het kan toch niet zo zijn dat wij in onze gemeente Zeist onze eigen inwoners op deze manier laten dakloos worden. We hebben hier ook te maken met schoolgaande kinderen die vooral afhankelijk zijn van de zorg van hun moeder, gezien de voorgeschiedenis dat zij de eerste verzorgende is geweest. Het is misschien heel cru om als Raad te zeggen dat ze bij hun vader terecht kunnen en dat dat het einde van het verhaal is. Het gaat om veel meer. Vorige week werd tijdens een bijeenkomst over het sociaal domein iets gezegd over jeugdzorg, dat op dit moment al een op de zeven kinderen een vorm van jeugdzorg heeft. Dat is in dat opzicht ook wel veelzeggend. Echtscheiding speelt daar ook een rol in, en we kunnen niet als gemeente doen alsof het probleem niet bestaat. De Partij van de Arbeid heeft gezegd dat er eigenlijk voldoende hulp is in het geval van echtscheiding en dat je gebruik kunt maken van een woning die toegewezen krijgt. Dat is een detailkwestie, want wat ik weet, is dat er sprake is geweest van een uitkoop bij deze situatie van de woning en dat daardoor niet meer mogelijk is. Dus dat is een technische kwestie, maar ik ga daar natuurlijk niet verder op in, want het is aan het gezin zelf om te bepalen waarom ze dat gedaan hebben of niet. Over de hardheidsclausule en het beleid: strikt genomen gaan we daar als Raad niet over, maar ik geef het wel aan als mogelijkheid. Maken we dan ook gebruik van die mogelijkheid als commissie of als college? Ik denk dat de redenen waarom we dit nu zouden moeten doen duidelijk genoeg zijn. Tot slot, over het feit dat de echte oplossing woningbouw is, ben ik het natuurlijk van harte eens met de SP. Er is een grote schaarste aan woningen. Er zijn meer dan dertig groepen die inmiddels in aanmerking komen voor een woning. Als je uiteindelijk aan al die groepen een woning wilt toewijzen, heb je die woningen nodig en die moeten we gaan bouwen. Alleen al voor Zeist hebben we tot 2030 een grote opgave, en laat ik hopen dat we daar als gemeente aan kunnen voldoen en dat we ons daar als partij en fractie voor willen inzetten. Dank u wel, Voorzitter.

Dank aan de heer Tom Pot en dank ook voor de agendering van dit onderwerp. De hele Raad heeft erover gesproken. U heeft er ook op gereageerd. Ik weet niet of er iemand is die daar nog iets aan wil toevoegen, want anders wil ik gewoon de motie in stemming brengen. Ook gelet op de individuele en collectieve aandacht die u voor dat vraagstuk heeft gevraagd en gekregen. Kan ik hem aan de orde stellen? Ja, aan de orde is de motie ingediend door de Socialistische Partij over huisvesting, een fundamenteel mensenrecht. Ik wil de Raad vragen: wie is er voor? Voor zijn de fracties van de Socialistische Partij en Zeister Belang. Wie zijn er tegen? Tegen zijn de ChristenUnie, SGP, VVD, GroenLinks, het onafhankelijke raadslid Osinga, CDA, D66 en de Partij van de Arbeid, nieuw democratisch Zeist. En dat betekent dat de motie is verworpen met twee stemmen voor en negenentwintig tegen. Akkoord, dank u wel.